Merhabalar. Ben de hikayemi paylaşmak istedim. Sanırım yaşım ortalamanın biraz üzerinde, 33 yaşındayım. Genç arkadaşlara yardımcı olmak adına yazıyorum. Ben de çoğunluk gibi çok küçük yaşlarda psikolojik baskılara maruz kaldım. Çocukluğum kolsuz t-shirt giyemeden, tırnağıma oje süremeden geçti. Regl olduktan kısa bir süre sonra da ailem tarafından “senin artık günah defterin yazılıyor, sen kapanmazsan senin yüzünden biz de cehenneme gideriz, bizim boynumuzun borcu!” gerekçesiyle psikolojik baskıyla kapatıldım.

Onlar hala zorlamadık biz diyorlar, oysa ki başımı kapatmadığım için beni dışarı çıkarmak istemediklerini çok iyi biliyorum. Herneyse, baş kaldıracak gücüm yoktu. 14 yaşındaydım en büyük çocuk bendim. 3 kız kardeşime örnek olmak zorundaydım! Benim dönemimde üniversitelerde başörtü yasağı vardı, ailemden uzak şehirde okumama rağmen okulun kapısına kadar örtülü giderdim. Hiçbir zaman örtü içime sinmedi, kendim gibi hissetmedim ama çaresiz kabulleniş diyelim.

Tam 18 yıl tesettürlüydüm. 30 yaşımdan sonra iyice kendimi tanımaya anlamaya başladım. Kendimle, hatta Allah la kavga içindeydim. Ya bunu başaracaktım, ya da mutsuz ölecektim. 2 çocuk annesiyim. Çocuklarıma sonsuz saygıyı, kişisel tercihi öğretirken, 33 yaşıma kadar nasıl giyinmem gerektiğine karar verememiş bir zavallı gibi hissettim kendimi. Sonrasında, herkes bana saygı duymak zorunda dedim. Ne yapabilirler? Benim mutluluğumdan değerli mi? Asla.

4 ay önce açtım başımı. İstediğim gibi giyiniyorum. Eşim de bu yolda bana destek oldu. İstemediğin bişeyi yapmak zorunda değilsin, bu tamamen senin kararın dedi. Gözlerim parlıyor ilk kez. Yeniden doğdum kendimle barıştım ve hayatımda ilk kez kendimle gurur duyuyorum! Kimseden korkmayın . Lütfen. İnanın herkes her şeye alışıyor. Siz hazır kendinizi hissedin yeter. Sizi gerçekten sevenler her şekilde sever. Etrafınızda gerçekten yanınızda olanlar, hiçbir koşulda gitmeyecektir. Biz kendimize saygı duymazsak, kimse bize duymaz. Pes etmeyin. Sevgiler