Evet, uzun zamandır burayı takip edip hikayelerinizi okuyorum. Benim hikayemde de çok fazla fark yok. 4-5 yaşlarımda Kur’an kursuna verilmişim. O kadar küçük birinin bu yükü kaldırabileceğini düşünmüyorum. Öyle de oldu zaten. O yaşlarımda sureler ve anlamlarını ezberletmişler. Bazen kendi kendime diyorum ki acaba her aile de böyle midir? Hayır değil.
10 yaşında kapandım. Aslında amacım kapanmak değildi. Bizim köyün hocası gelecekti bizim eve. Babam evde hazırlıklar yaparken bana dönüp dedi ki “Güzel, kapalı bir şey giyin. Hoca geliyor, seni böyle görmesin.” Ben o zaman idrak edebilecek yaşta değildim. 5. sınıftaydım ve İmam Hatip’e yollayacaklardı. Ben daha kapanmadan tüm hazırlıkları yapmışlardı. Şaldan tut eteğe kadar. Ben de babamın dediğini yaptım. Ama her şey hocanın gitmesine kadar sürecek sanıyordum. Şal yaptım. Nasıl takıldığını bilmeden 10 yaşında şal yapmak zorunda kaldım. Daha sonrada zaten açılmama izin vermediler.
Liseye geçinceye kadar her şey çok doğal gitti. Sonuçta daha küçüktüm. Kafamda şal olsa ne olur olmasa… Lisede artık bir şeylerin farkına vardım. Gizlice dışarıda saçımı açmaya başladım. Fotoğraflar çektim paylaştım. Daha sonra düşündüm ki bir işi yapıyorsan doğru dürüst yap. Tekrardan kapandım. 10. Sınıfta saçlarım çok fazla döküldü. Güneş görmüyordu ve benim saçlarım çok uzun olduğu için tüm vücudumdaki vitaminleri saçlarım alıyormuş. Doktora gidince öğrendim. O zaman aileme söyledim açılmak istiyorum, saçlarım tüm vitaminlerimi alıyor dedim. Ama hiç bir işe yaramadı. Onlar için sağlığımın çok fazla önemi yoktur. Çok dinli, imanlı, muhafazakar bir ailedir. Tabii herkese karşı. Evde babamın ağzından küfür eksik olmaz. Benim kararıma saygı duymadılar. Bu onlardan soğumama, uzaklaşmama neden oldu.
11. Sınıfta açılma isteğim o kadar çok beni sıkıyordu ki. Olmuyordu gitmiyordu bir şeyler. Yaşıtlarım crop ,mini etek falan giyerken ben bu şekilde olmayı kaldıramıyordum. Özgüvenim vardı fakat daha fazla özgüvenli olabilirdim. Tekrardan aileme söyledim. Babamla çok büyük kavga ettim. Evlatlıktan reddederim bile demişti. Onlar için kızının mutluluğu pek önemli değildir. Daha çok el alem ne der? Kaç yıldır kapalısın, senin arkanda durmam, desteklemem, şeytan mısın sen, hiçbir şey yaptığın yok gibisinden sözler çıkar hep.
Şuan 17 yaşındayım. Kendimi bir şekil tutuyorum. Üniversiteyi kazanmam gerekiyor hayatımı, özgürlüğümü elime alabilmem için. Şuan bir sevgilim var yaklaşık 6 yıldır birlikteyiz. Hep yanımda durdu beni destekledi. Ailesi bile kendi ailemden daha çok yanımda durdu. Onlara çok teşekkür ederim. Umarım seneye güzel haberlerle tekrardan bir hikaye yazarım. Kendinize dikkat edin. Eminim ki bir gün her şey yoluna girecektir…