Merhaba sayfanızdaki çoğu paylaşımı okudum. Benim anlatacaklarım biraz farklı.

45 yaşındayım. Lisans mezunu, beyaz yaka bir çalışanım. Modern tabir edilebilecek açık ve rahat giyimli bir aileden geliyorum. Hayatım ile ilgili 2 kez şiddetli buhran yaşadım. Bir tanesi boşanmaktan, diğeri ise kendi ailemin birbirleriyle olan anlaşmazlıklarından kaynaklandı. Üstüne iş ve geçim sıkıntısı da eklenince tam bir buhran oldu.

Çocukluğumdan beri açık giyinmekten hoşlanmazdım. Kendi çevrem açık olmasına rağmen benim içimde başörtülü kadınlara karşı hep bir hayranlık vardı. Nitekim 30lu yaşlarımda ailem ve çevremin karşı çıkmalarına rağmen kapanmaya karar verdim. Aslında yapmak istediğim başımı değil tüm sosyal hayata kendimi kapatmaktı. Cinsiyetimi ikinci plana atarak karşımdaki ile direk “ben” olarak iletişim kurma çabamdı. Boşanmış bir kadındım ve kadınlığıma dair her şeyi gizlersem daha rahat bir iş hayatımın olacağına tam inancım vardı. Amacım sadece bu değildi. Manevi yönden de bu beni Yaradanla yaklaştıran bir adımmış gibi hissediyordum.

Başlarda başörtüm ile ilgili yakın çevremden çok büyük eleştirilere maruz kaldım ama hepsi bir süre sonra alıştı. 1 yıl sonra yapamadım ve tekrar eski halime döndüm. Aradan 5 yıl geçti ve yine aile içinde ben ve çocuğumdan bağımsız fakat bizi de derinden etkileyen sorunlara bir de iş ve ekonomik sorunlar eklenince psikolojim alt üst oldu. İlaca başladım ve yine içime kapandım. Bu içime kapanma mevzusu bende dışımı da kapatmak ile oluyor bunun da psikolojik yanıtını bilmiyorum. Tam da bu zamanlarda evlenmeye karar verdim. Eşim beni açık olduğum zamanlardan da tanıdığı için kapandığımda benimle evlenmeye karar vermiş ve bana duygularını açmıştı. Bu benim için büyük sürpriz oldu çünkü geçmişte bana karşı olan bu hislerinden hiç haberdar değildim. Kapalı olmam eşim için zorunluluk olmasa da ailesi için çok önemliydi. Nitekim çok güzel bir evliliğim oldu. Ailesi de çok güzel insanlar.
Her birini çok seviyorum.

Ailesi en uç şekilde kapalı. Sülalesinde açık olan tek bir kadın yok. kızlar, gelinler hepsi kapalı.
Gelelim günümüze, benim kapanmaktaki niyetim sosyal çevreye mesaj niteliği ile başladığından o mesaj evlenince önemini yitirdi. Aslında kapanmanın o dönemde manevi olarak da bana çok iyi geldiğini söylemek istiyorum. Yaklaşık 6 aydır örtüyü çıkarmak istiyorum. İçten içe eski beni özlüyorum. Şimdi eğer bunu yaparsam eşim karşı çıkmaz ama kendi ailesine karşı derin bir mahcubiyet yaşar. Eşimin ailesi için bu çok yıkıcı olur.

kafama koydum en geç 6 ay içerisinde bu gerçekleşecek. Ama aile de önemli ve hiç biriyle ilişkim değişsin istemiyorum. Kızlara bir mesajım var, kızlar kendi gücünüzün farkına varın. Bu dünyada bir kadından daha güçlü varlık yok. Sevgiler…