Buradaki başarı mektuplarına çok özenirdim, keşke yazan ben olabilseydim diye. Artık ben de yazabilirim çünkü ben de başardım. İnanın çok yorgunum. Çok tükendim. Yaşadığım, hissettiğim şeyler hiç kolay değildi. Biliyordum zor olacağını ama bu kadarını beklemiyordum. Bir ailenin kendi kızını her haliyle kabul etmeyeceği gerçeği o kadar net gösterildi ki… Beni sadece kendi istedikleri şekilde olduğumda seveceklerini, koşulsuz bir sevginin olmadığını bilmenin acısını her gün iliklerime kadar hissettim. Başardım ama içim o kadar buruk ki… O kadar kırgınım ki aileme… Bir kız çocuğunun kendi ailesinden başka sığınacağı neresi olabilir? Neresi o yalnızlığı bastırabilir ki. Bu günlerin de geçeceğini umut etmekten başka bir şey gelmiyor elimden. Sabredeceğim ve bu günleri atlatacağım. Bana yazabilirsiniz, elimden geldiğinde yanınızda olurum. Şunu diyebilirim ki çektiğim bu tüm zorluklara değer. Çünkü hiçbir zaman bu kadar kendim olmamıştım.