Açıkçası bunu nasıl anlatacağımı bilmiyorum. Önceden çok eğlenceli pozitif ve hayat dolu özgüvenli bir kızdım. Hayatımda belli bir süre kötü olaylar yaşadım ve kapanmanın huzurlu olacağını düşündüm ve kendi isteğimle kapandım. iki buçuk yıl sürdü ama bu bana mutluluk vermedi. Kendimi eve kapattım, içime döndüm. Hayata karşı pozitif olmamaya özgüvensiz mutsuz bir kız olmaya başladım. Bu süreçte açılmayı çok düşündüm. En sonunda açıldım aslında. O mutlu günlerime geri dönmüştüm. Çok iyi hissediyordum. Fakat vicdanım çok sızladı bu sefer istemeyerek kapandım.
Yaklaşık 2 ay açık kaldım ama kapandıktan sonra tekrar mutsuz günlerime döndüm. Kendimi eve kapatmaya başladım. İnsanlardan soyutladım kendimi 5 aydır. Önce tekrar kapandım. Kapalı olmak istemiyorum. Vicdanımla çok savaş veriyorum ama istemeyerek kapalıyım. Sanki tek günaha giren benmişim gibi. Önceden hayatımı eğlenceli özgüvenli biri olarak yaşarken şu an kendimi eve kapatmış, psikolojik olarak kötü ve mutsuz biri olarak geçiriyorum ve artık her şeyi sorgular bir hale geldim. Allah’a inancım sonsuz ama bunu yitiricekmişim gibi hissediyorum.Ailem baskıcı insanlar değiller. Yaşadığım yerden dolayı da çok rahat yetiştim. İstediğim her şeyi giyerek hayatımı yaşayıp büyüdüm. Fakat şu an 23 yaşındayım ve kendimi bu yaşlarımı heba ediyormuşum gibi hissediyorum. Evet ölümün yaşı yoktur belki 1 yıl sonra öleceğim. Açılırsam bunun günahlarıyla gideceğim belki. Ama istemeyerek yapmak daha günahmış gibi geliyor. Aslında bütün savaşım vicdanımla.
“Vicdanımla çok savaş veriyorum ama istemeyerek kapalıyım” için 2 yanıt
inançsız bi şekilde yapmanın kimseye faydası yok. Eğer mutlu olacağın bi şey olsaydı ”yap, hem alışıyorsun hem mutlusun hem günah değil.” derdim ama kapanman tıpkı ”ya namaz kılmam zina yaparım kumar oynarım ama kalbim temiz, en azından gavur değilim” diyen sahte müslümanlara benziyor. Yani ”ya günahsa” diyerek kapanıyorsun. İçinde gerçek bi Allah rızasıyla teslim olma olayı yok. Ve tersine başörtüsüne karşı hevesini de fazlasıyla kırıyor gördüğüm kadarıyla. Bana kalırsa bu durumda yapman gereken açılıp başörtüsü konusunu en ince ayrıntısına kadar araştırmak. O süreçte en azından kimseyi kandırmadan doğru yolu bulmaya uğraşacaksın. Sonucunda da kapanacaksan gerçekten istekli bi şekilde ve gerçekten inanarak yaparsın en azından. Böyle kimseye faydası yok, Tanrı gibi yüce bi varlığın da istemediğin halde sırf günah daha az olsun diye kapanmanla yaptığın ticareti kabul edeceğini sanmam
Allah’a olan sevgin ve inancınla yapman en doğrusu ,söyle düşün taklidi imanla namaz kılan biri onu Allah dan çok insanların görmesi için kılıyor olabilir, sanırım senin ki de şuan biraz buna kayıyor.. kısacası amaç zaten Allah’ın rızası, elinden geldiğince devam etmeye çalış tesettürün az da olsa olumlu yönlerine bakmaya çalış ,tesettürünle dışarıda vakit geçir benimsemeye çalış uygun kombinler yapmayı dene ve kendin için çok dua et… Nefsin seni her zaman konuşturur .Eğer çok zordaysan ve engel olamıyorsan da senin kararın Allah ile senin aranda açık olduğun her an a tövbe edip af dilersen belki de affedilirsin Allah’ın affedip affetmeyeceğini bilemeyiz o çok merhametli ama onun merhametine güvenip kendimizi nefsimize de uydurmamalıyız.. Umarım hayırlı bir karara varabilirsin güzelim 🙂