Ateist, kadın ve yalnızca erkeklere ilgi duymuyor. Bu ülkede nefret edilmek için yeterli sebepler. 13 yaşında zorla kapatıldım. Ağladım. O zaman tesettürden nefret etmiyordum. Biraz daha büyüdüğümde yapmak istediğim bir şeydi. Liseye başladıktan sonra dindar ve yobaz biri oldum. Benim gibi olmayan insanlardan nefret ediyordum. Şu an dönüp baktığımda aptalca geliyor. Ferace giyiyordum ama benim için yeterli değildi. Kuran kursundaki hocalarım gibi çarşaf giymek istiyordum. Bu isteklerim yüzünden ailemi karşıma almıştım. Onlar da nasıl bir canavar yarattıklarına hayretle izliyorlardı 😉 Herhalde benden bu kadarını beklememişlerdi. Çarşaf giymedim ya da hafızlık kursuna yazılmadım. Yine ağladım. Hiç izin vermediler. Ben bir alim kadar bilgili ve dindar olmak istiyordum. Kendimi İslami ilimlere verdim. Tefsirler, arapça dil bilgisi, fıkıh… Okuyup duruyordum. İmam hatip lisesindeydim.
Sonra bu da yetmez ben fen bilimleri de öğrenmeliyim ki din bilmeyen insanlarla konuşabileyim dedim. Fizik, felsefe, rönesans, reform… Okudukça yavaş yavaş fikirlerim değişti. Bu sefer yaptıklarım için ağladım. 19 yaşında ateist olduğumdan emindim. 18 iken tesettürün benim için bir anlamı kalmamıştı zaten. Ferace giymeyi bıraktım. Başörtüsü deprem etkisi yaratırdı. Cesaret edemedim. İbadet etmeyi bırakmıştım. Önceden bir vakit namazı kaçırsam ağlıyordum. İsteklerimi yapabilmek için kendi paramı kazanmam gerektiğini anladım ve şehir değiştirdim. Arada memleketime uğradığım için yapmak istediğim eylemler hala beni korkutuyordu. Şu an 22 yaşındayım. 17 nisan 2024 ten sonra açılmaya karar verdim. Artık korkularla yaşamak istemiyorum.
YKS sınavı başvurusu yaptım. açık öğretimden bilgisayar programcılığı okuyacağım. Kendime bilgisayar ve tablet aldım. Diyebileceğim tek şey var. Sakın pes etmeyin. Belki istediğiniz bazı şeyler olmayacak. Çok iyi bir bölüm okuyabilecekken maddi imkanlar elvermeyebilir. Ya da iş dünyasına atılmanızı engelleyen insanlar da olabilir. Hatta bu insanlar ailenizde olabilir. Anlıyorum. Çünkü yaşadım. Çalışmak için yalvardım. Yalnız olmadığınızı bilin. Bayramdan sonra tekrar yazar mıyım bilmiyorum. Ailemi durumdan haberdar etmeyeceğim. Hatta bir daha memlekete gitmeyeceğim de. ama buraya geleceklerini biliyorum. Özellikle sonrasını yazmayı istiyorum. Zaman gösterecek. Kendinize iyi bakın.