İlk cümlelerimin kötü olmasını istemem ama maalesef, hiçbir şeyin doğru gitmediğini düşünüyorum. Umarım hepsini okuyup bana tavsiye verirsiniz çünkü ben ne yapacağımı bilmiyorum.

14 yaşında zorla kapandım, şu an 16 yaşındayım. Kapanma nedenim ailemden gizli Instagram hesabımın öğrenilmesiydi. Abim benim zaafım, onun gözünden düşmemek için annemin şantajına boyun eğdim. Asla mutlu değilim, kendimi çok çirkin hissediyorum. Belki ailem haklı diyenler olur ama inanın, kötü bir amaçla açmadım o hesabı. Okulda herkesin vardı, yeni liseye geçmiştim. Ben de bir hesabım olsun istedim sadece. Hafta ortası Çarşamba günü kapandım; garip bakan gözler, iğrenç gülümsemeler o kadar kötüydü ki…

Yengem uzun süredir kapalıydı, açıldı. Ailem ona, abim için pek karışmadı ama babam “O müsibet açıldı diye kızın da açılamaz” demiş. Annem sürekli bunu söylüyor, iplerin babamın elinde olduğunu belirtiyor ama bizim evin patronu annemdir. Ne kadar doğru, onu bile bilmiyorum ama babam onu derken kısmen ben de duydum. Korkuyorum, hiçbir şeyden korkmam belki ama bununla yüzleşmekten korkuyorum. Hâlâ onları çok seviyorum ve açılınca olacakları düşünüyorum. Bazen onlara bunu yapma hakkım yok diyorum ama özgüvenim düştü. İkinci bir yengem geldi ve hayatım tamamen altüst oldu. Babam ona bile daha iyi davranıyor. Ben öz kızıyım, neden bana böyle davranıyor? Nasıl söyleyeceğim bilmiyorum. Sırf ikinci yengem için bile izin verilmeyebilir. Hangi durumda söylemem gerekiyor, bilmiyorum. Sanırım ilk annemle konuşacağım. Benim trikotillomanim var, kaşlarımı istemsiz yoluyorum ve şu an yeni yeni çıkıyorlar. Bundan dolayı anneme kendimi acındırabilirim. Umarım beni yargılamadan okumuşsunuzdur. Yalnız olmadığımı bu sayfada hissediyorum. Hepinize iyi günler. Umarım bir gün hepimiz başardığımızın mektubunu yazarız buraya.