Merhaba :’) Ben bu yaşıma kadar ne istediğimi önemsemeyip annemin mutluluk sınırları içerisinde bana çizdiği yolda yürüdüm. Bana sordu, “Kapanmak ister misin, çok yakışır hem sana?” Bu soruyu duyduğumda beşinci sınıfa yeni başlıyordum. Benliğim bile oturmamış, birçok şeyden habersiz bir çocukken bu soruyu bana yöneltti çünkü onu kıramayacağımı biliyordu. Zaafım olduğunu biliyordu. Gerçi ben onu şimdi de kıramıyorum ya… Nereden bileyim olur anne dedim. Beni öyle çok seversin, değil mi? Çok güzel olurum. Evet dedi. Sonrasında ben onun istediği gibi yaşamaya başladım.

11 yaşında çocuğa uzun uzun etekler bile giydirdi. Pantolon giyince surat asardı, sevgisini esirgerdi. Her zaman oturaklı olmamı isterdi. Ben çok konuşan, fazlaca gülen hatta kahkahanın dozunu abartan cıvıl cıvıl bir çocuktum. Şimdi neredeyse hiç konuşmuyorum, dinlenmediğimi, önemsenmediğimi bildiğim için. Mücadele veremeyecek kadar yoruldum ve içime atmaktan kafayı yiyecek raddeye geldim. Bir sevgilim de var, evet. Muhtemelen annem duyarsa baygınlık bile geçirir, fenalaşır, yataklara düşer. Ama bilmiyor, çünkü bazı şeyleri bilmese daha iyi şimdilik. Anlamayacağı meselelere onu bulaştırmak istemiyorum ama elbette üniversitede bundan haberi olacak. Fakat başımı açma mevzusunu nasıl ona söylerim, bilmiyorum.
Bunun hakkında kafamda yüzlerce senaryo kurdum. Birisinde görüntülü aramada söylüyordum. Saçlarım açık ve diyordum ki “Anne ben artık böyleyim, kabul etsen de etmesen de. Çünkü artık kendimi dinleme zamanı geldi. Beni yönetmeye çalışma çünkü her şeyin idrakindeyim zaten. Alışmaya çalışın çünkü ben senin beni görmek istediğin şeklime 8 sene katlandım. Zor oldu ama alıştım” diyeceğim. Tepkisini hiçbir hayalimde tam kestiremiyorum. Çünkü sanırım birbirimizi iletişim eksikliği probleminden dolayı tam anlamıyla tanımıyoruz bile. Bence bir anne evladını dini bir mesele yüzünden, bir örtü meselesi yüzünden silmemeli, silememeli. Çünkü evlatlar annelerini koşulsuz severken, anneler evlatlarına böylesi ağır yükler yüklememeli.

Umarım bir gün yine bu siteyi ziyaret ederim ve her şeyi düzeltmiş olarak mutlu bir şekilde bu satırları tekrar okurum. Mutlu kalın 🙂