Ben tesettürlü bir kişiyim. Ortaokulda kendi isteğimle kapanmıştım. Başörtü ile o zamanlar hiçbir problemim yoktu, hatta takmayı da çok severdim. Lisede imam-hatip’e gitmiştim yine. Orada da benim gibi çok kişi olduğu için başörtümden dolayı hiç rahatsız hissetmedim. Ama okul dışı dershane, kurs gibi yerlerde kendimi rahatsız hissediyordum.

Aslında bu en başında kendimi başörtü ile beğenmemekten başladı, kendimi çirkin hissediyordum. Yüz hatlarım biraz uyumsuz, bu saçlarımla sırıtmıyor ama başörtü ile beraber çok çirkin hissediyordum. Açılmak gibi bir düşüncem olmamıştı ama beğenmiyordum kendimi. Özellikle karma ortamlarda kendimi fazlasıyla rahatsız hissediyorum çünkü genelde (hatta her zaman) insanların üzerimde yargılayıcı bakışlarını hissedebiliyorum. Bu yüzden özgüvenim fazlasıyla kırılıyordu.

Daha geçen otobüsteyken yol boyu bir teyze dik dik baktı bana aralıksız neredeyse. Bu ayrımın niye olduğunu anlamıyorum, sen açık ol ben kapalı, ne fark eder ki? Kapanınca ne değişir veya açık olunca, sonuçta hepimiz insanız, hepimiz eşitiz. Benim başörtülü olmam senden düşük veya üstün biri yapmıyor. Cidden karma ortamlara girmek istemiyorum, belki bunun sorunu imam-hatiplerdedir çünkü ben başörtülü kızlarla aynı ortamda olmaya alıştım.

Belki de tek sorun kendimi nasıl gördüğümle alakalıdır. Kendimi belki sevebilirsem insanların düşüncesi umurumda olmaz. Ama başaramıyorum. Her gün başörtümü düşünmek beni çok yoruyor. Şu an söyleyeceklerim bu kadar galiba. İyi bakın kendinize.