Selam, ben ortaokuldan beri kapanmam için baskı yapılan bir kızım. Ortaokulda sıfır kollu yarım haşema giymek istemiştim, açıktım o sıralar. Annem hem beni dövmüştü hem de o haşemayı kesmişti. Bana tunikli bir haşema giydirmişti; ne kadar muhafazakâr olduğunu bilin diye söylüyorum.
Babam açık olmak istiyorum diye üzerimde oklava kırmıştı. Lisede puanım çok daha iyi yerlere tutarken annem beni kız imam-hatip’e gönderdi. Annem de bu arada üniversite mezunu, araba kullanıyor, cahil bir insan da değil dışarıdan baktığında. Bunları kimseye anlatamadım, utandım ailemden. “Ailem beni dövüyor.” diyemedim. Lisede baskılara dayanamayıp kapandım. kız imam-hatip’te okuyordum zaten. O sıralar babam evi terk edip gitti.
Lisede baskıcı İslam kültüründen gerçekten çok sıkılmıştım. Arkadaşlarım da hep aşırı muhafazakâr olmuştu artık. Ama ben Müslüman olamıyordum; Allah’a inansam bile o baskıya inanamıyordum. 2 kez meal okudum, risale okumaya başladım ama asla kafamda oturamıyordu. Ama başım kapalıydı mesela; o çok kötü bir histi. Münafık gibi hissettim kendimi. Lise bittikten sonra açılmaya karar verdim.
Lise bitti, açıldım ve bir gün dışarı açık çıktım. Annem çok kızdı, bu sefer dövmedi ama yüzüme bakmadı. Dışarı çıkmama izin vermedi. Telefonumu aldı elimden. Üniversite sınavım çok kötü geçmişti ve bir sene dershaneye gitmem gerekti. Annem ise benimle konuşmuyordu ve tabii ki param da yoktu. O yüzden 1 gün açık gezdikten sonra tekrar kapandım.
Bu arada ailem ablama kapanmazsan okutmayız demişti. Bana demediler ama korktum. Sonra 1 sene geçti, ablam açıldı. Ama o otuz yaşında ve evli, okumuş bir kadın olduğu için kimse ona bir şey demedi. Bense 19 yaşında mezuna kalmış bir işsizim ve okumak için aileme ihtiyacım var. Annem bu arada açık olsam bile ancak tunik giydirir. Ama ben inanmadığım bir şeyi üzerimde taşımak istemiyorum, ne yapacağımı bilmiyorum. Geçen gün annem beni yine dövdü, konu çok alakasız, basit bir konuydu. Ne yapmam gerekiyor bilmiyorum gerçekten. Galiba benim de cezam buydu; inanmadığım bir şeyi üzerimde taşımak…
“İnanmadığım bir şeyi üzerimde taşımak istemiyorum” için bir yanıt
Merhaba.Yaşadıkların için çok üzgünüm.Bunlar kaldırması zor şeyler.Duygularını bizimle paylaşma cesaretini gösterdiğin için tebrik ve teşekkür ederim.Zor zamanlar geciriyorsun.Universite sinavi sureci basli basina zorken sen bir de istemedigin bir seyi takmak zorunda kaliyorsun.Ustelik baban evi terk etmis ve annen hala baskilarina devam ediyor.Ama guzel haberlerim var tunelin sonunda isik var.İl disinda universite okumaya gidebilir misin bilmiyorum ama eger gidebilirsen ozgurlugune eriseceksin.Gidemezsen de emin ol yine eriseceksin.O universite sadece 4 sene suruyor ve emin ol kendi tecrubelerime dayanarak soyluyorum su gibi geciyor.Nasil bittigini ben bile anlamadim.Kisacasi ulasmak icin binbir turlu aci cektigin o mutluluga ulasacaksin.Hak ediyorsun da.Kimseye zarari olacak bir sey istemiyorsun ki?Kendi ozgurlugunu istiyorsun sadece.Emin ol alacaksin da.Sans hep seninle birlikte olsun,yolun acik olsun.Asla pes etme cunku cabalarina degecek 🫂
Mail adresim:[email protected]