Geçecek sandığım zorluklar katlanarak üstüme yıkıldı ve ben hiçbir şey yapamadım. Nasıl başlasam bilemiyorum, inanın ki çok doluyum. Ailem erkek egemen bir aile, daha önceden umutsuzlukla dolu bir mektup yazmıştım. Bu problem silsilesinin en büyük zorluklarından birini aştım ve açıldım. Ne yazık ki buzdağının görünmeyen kısmını düşünemedim.
Açıldım ama giyindiğim her kıyafete laf eden, “Başımıza o*ospu mu olacaksın?” diyen bir annem var. En yakın arkadaşım her istediğini giyerken benim giyememem zoruma gidiyor. Annemle toplum içinde bile defalarca kez kavga ettik. Ölüyorum, ciddi anlamda ruhum ölüyor, hissizleşiyorum. Gizli gizli giyiniyorum bazen ama istediğim bu değil, istediğim ailemle kıyafet seçmek.
Sözde anne olacak kadının dizlerinde bir kere olsun uzanmak, sözde baba olan adamın saçlarımı okşaması. Biz insanların doğarken sahip olması gereken şeyler için savaşmak zorunda kalanlarız. Kimse bana eşit şartlarda doğduğumuzdan, yaşadığımızdan veya eşit olduğumuzdan bahsedemez.
Öfkeliyim hayata, ailem olacak insanlara çünkü bana sevgileri için koşullar sundular. Yanlış kollarda sevgi aradım. Öfkeliyim çünkü ufacık şeylere saatlerce ağlıyorum ancak büyük olaylarda tek gözyaşı dökemiyorum. Öfkeliyim çünkü stres olunca ellerim ayaklarım titriyor ama ailem bunu bile bilmiyor. Öfkeliyim çünkü yarım hissediyorum, ailem bana yetersizmişim gibi davrandı hep.
Düşünüyorum da annem onu aldatan bir adama ısrarla susarken bana zorla kapalı giydirmek yerine oğluna ve kocasına çevredeki açık giyinen kadınları rahatsız etmemeyi öğretmeye çalışsa ne olurdu? Yapayalnızım, sosyal medyada ailesi ile video çekenleri gördükçe yalnızlığım canımı yakıyor. Sahi anne saçlarımı okşamak bu kadar mı zor, üstümdeki kıyafetleri değil de beni mi sevsen? İstediğin evlat olmadığımı anlatırken benim de istediğim annenin sen olmadığını, beni yadırgamak yerine savunacak bir anne istediğimi bilsen keşke.
Tüm öfken neden bana anne? Düşmanın mıyım, kızın mı? Karar ver çünkü ciddi anlamda çok yoruldum. Giydiğim kıyafetleri sorun etmek yerine beni aile kavramından uzaklaştırdığını, senden dolayı anne olmaktan soğuduğumu, üniversiteye geçince gerekirse ek iş bulup sizle iletişimimi kesmek için zemin hazırlamama neden olduğunu da bilsen keşke. Ne yapsam ne etsem bilemiyorum.