Bir mektubu okuyunca dedim ki, “Bu benim hayatım, bu kadar benzer olamaz.” şu an o kız ne yaptı diye de merak ettim. Ben de 11 yaşına kadar çarşaf giyen, aile baskısıyla büyüyen bir kızım. Şu an 22 yaşındayım, çıkarmak istediğimi söyledim.

Bağırdılar, çağırdılar, kavga ettik. hiçbir kimse de yanımda değil. Ben sadece normal giyinmek, güzel giyinmek istedim. Çalıştığım yerde de laf eden bile olurdu çünkü çarşaflı çalışan kimse yok?

Hal böyleyken neden hayatıma bu şekilde baskılarla büyüyeyim? Bana “Evlen, çıkar. Bu evden çıkmadan çıkaramazsın.” diyorlar. Neye dayanarak neden onların istediği hayatı yaşayayım? Ben de bir karar aldım. Evden kaçacağım. Kendimi çok yalnız hissediyorum. Ne yapacağım, bilmiyorum.