Merhaba, ilk defa içimi bu kadar çok dökmek istediğim bir an ile karşılaştım. Hayatım boyunca hiç okula gitmedim, hep aynı cemaat kursundaydım. Muhafazakar bir çevrede büyüdüm. Ailem küçükken bile pantolon giydiğimde her zaman üstüne etek giydirirdi. Regl olana kadar bana hiç bir şekilde tesettürden bahsetmemişlerdi ama bunu yapmam gerektiğinin farkındaydım.
İlk regl olduğumda 11 yaşındaydım. Yatılı kursta olduğumdan gidip gelirken hep kapalıydım. Hafta sonları da çok dışarı çıkmazdım. Bir gün annem kapalı bir fotoğrafımı paylaştı ve ondan sonra ne zaman dışarı çıkmak istesem hep başımı yapardı, hiç farkında olmadan kapanmıştım. Ardından birkaç ay sonra ben açılmak istiyorum dediğimde “Ama sen isteyerek kapandın, senin tercihin ama eğer yaparsan çok üzülürüm.” vb. sözler işittim.
Ardından açıldım ve çok geçmeden dinden çıktım ama hala yatılı Kur’an kursuna gidiyordum ve hocalarımız bize gerçekten iğrenç davranıyorlardı. Bir hocam vardı ve sürekli aşağılayıcı sözler ederdi, kurstan soğutmuştu beni. Sürekli yeni dersler ekleniyordu ve geceleri 5 saatlik uykumuza bile karışılır olmuştu.
Gene aynı yaşlardayken kursta bir tecavüz olayı yaşamıştım. Bir kız sürekli bana dokunuyordu ve geceleri hep benim yatağıma geliyordu. Küçük olduğum için anlamıyordum ama bana sürekli iltifatlar edip gerçekten rahatsız ediyordu (Kızın psikolojik sorunları vardı ve Rusya’dan gelmişti.)
Hocalar bunu öğrendiğinde ise kız kurstan atıldı ama benim üzerimdeki baskı gitmemişti. Herkes bende istemiyormuş gibi davranıyordu. 12. yaşımda babamla çok kavga etmeye başlamıştık. Anneme de iğrenç davranırdı.
Bana öyle davranmaya başladı. Benim önümde anneme milyonlarca hakaret ederdi. Sırf kadın olduğumuz için bizden tiksindiğini söylerdi. Babamla kapanmak istemediğimi konuştuğumda önce telefonu kırdı, sonra odamda cam kırdı. Ve bana “Kapanmayacaksan bana baba deme, seni yanımda bile bulundurmam.” dedi.
O sözün etkisinden 1 hafta çıkamamıştım. Odamda her gece ağlıyordum ve kurstakiler de açık olduğumu öğrenmişlerdi. Hocalar herkesin önünde bana nasihat ediyorlardı. Cehennemde yanacağımı söylüyorlardı.
Kendimi iğrenç bir mikrop gibi hissediyordum. Babamla din haricinde oturup konuştuğumuzu bile hatırlamıyorum. Bana finansal destek vermeyi de keseceğini söylüyordu.
Her dışarı çıkacağım zaman odama gelip hakaretler ediyordu ve telefon konuşmalarında “Umarım birileri gibi sizi mahcup etmez.” diyordu ve bu baskılar maalesef hala devam ediyor.
Bu yaz kapanmamı bekliyorlar, eğer kapanmazsam beni dışarı çıkarmamakla tehdit ediyor ve maalesef polise gidebilecek ya da bunu ailemle konuşabilecek bir durumda değilim. Sadece içini dökmek istedim. Umarım aynı sorunları yaşayan her kızın dilediği gibi bir hayatı olur.