Herkese merhaba, aslında benim hikayem de buradaki herkesinkine benzer. Ben küçük yaşlarda kendimi bildim bileli başörtüsü takıyorum. Bir ara 5-6. sınıfken açtım başımı, çok mutluydum o zamanlar… Sonra tekrar yapılan baskılardan 7. sınıfta tekrar kapandım.

Aslında bana baskı yapan kesim amcalarım ve halalarımdı çoğunlukla. Ben şu an 18 yaşına girmek üzereyim, yapamıyorum. Ağır geliyor. Açılmak istiyorum. Bazen balkona çıkıyorum, saçlarımda rüzgarı hissetmek için. O kadar güzel geliyor ki… Hiç bitmesin istiyorum.

Anneme ve babama söylemeye gerçekten çok çekiniyorum. 15 yaşında bir kız kardeşim var, o açık. Ona da diretiyorlardı, “O kendi isteğiyle yapsın, karışmayın.” dediğimde babamla kavga ettik, ama ona şu an karışmıyorlar. Babam aslında duygusal bir adam, annem dine daha çok bağlı. Kız kardeşime “Açılmak istiyorum.” dediğimde “Saçmalama, öyle bir şey yapamazsın, sus. Duymak istemiyorum.” gibi şeyler söyledi.

Ailem beni sever aslında ama bazen babamın bana o.pu dediğini bile hatırlıyorum. Annem için bu küfür bile değil, çok küfür eder. Ben söylüyorum, küfür ettiği zaman tartışıyorum. “Ne biçim Müslümansın, namazların da kabul olmaz senin.” diyorum, sonra susuyor.

Aslında ikisi de bana muhtaç gibi bir şey, ikisinin de okuma yazması yok; tüm işleriyle ben ilgilendim küçüklükten beri. Babam sürekli “Arkandayım.” der, okutmak ister. “Telli duvaklı gelin etmek isterim.” der ama bu konuda bilmiyorum. Günlerdir düşünmekten kafayı yedim. Buradaki arkadaşlarımın hikayelerini de okudum, cesaret aldım. Bugün onlara söylemeyi düşünüyorum, ne olacaksa olsun artık… Ben de istediğim kıyafetleri giymek istiyorum, saçlarıma rüzgar değsin istiyorum.