Biseksüel olduğum için tedavi edilmem gerektiğini düşünen bir annem var.

Merhaba. Ben 16 yaşında, lise 2. sınıf öğrencisi bir kızım.

Ailem yüzünden veya ailem için başörtüsü takıyorum, ama bunu istemiyorum. Uzun süredir bunu kabullenmiş olsam da, çevremdeki insanların açık daha güzel olduğumu söylemesiyle cidden bunu istiyor muyum diye düşündüm. Ben bunu istemiyorum, sırf ailem için saçlarımı insanlardan sakınmak istemiyorum, kısıtlanmak istemiyorum, kendimi sürekli geri çekmek ve istediğim şeyleri giyememek istemiyorum.

Her şeyin üstüne cinsel yönelimimin farklı olması tüm sıkıntılarımı çoğaltıyor, bazen delirecek gibi hissediyorum, saklanmaktan, kaçmaktan çok yoruldum. Derslerim sürekli düşüyor, ailemle aram açılıyor ve devamlı olarak her yönden kısıtlanıyorum. Biseksüel olduğum için tedavi edilmem gerektiğini düşünen bir annem var, ve ben ona kendimi savunamıyorum. Bambaşka biri gibi yaşamaktan yoruldum, ölmeyi bile beceremedim, belki de korktum. Düşünmekten uyuyamıyorum, çevreme anlatamıyorum, geberip gidecek kadar fazla üzüldüğümü hissediyorum, ama elimden hiçbir şey gelmiyor. Aptal gibi mucize bekliyorum, çünkü biliyorum ki asla yapamam, ben istediğim gibi davranamayacak kadar zor bir hayata sahibim. Kabullenmek istemiyorum, ama başka yol yok… Bazen cidden yolunda gidiyor her şey, sonrasındaysa uçurum.

Sahte gülücükler, gereksiz davranışlar sıktı beni. Aşık bile olamıyorum, yönelimimi savunamıyorum. Yalnızca yakın bir arkadaşıma anlatabiliyorum bunları, kimse beni anlayamayacak gibi hissediyorum. Artık kaldıramadığımı hissediyorum, hislerim için suçlu bulunmak saçma geliyor. Bir kızı sevmek benim için işkence; ona bakma, dokunma, yaklaşma. Bunu yapmak zorundayım ben, çevrem beni hastalıklı olarak görüyor. Artık alışmam gerekirdi, beş yıldır böyleyim ama alışamıyorum. Normal olduğumu düşünürsem eğer linç yiyorum. Gözüme kestirdiğim pencereden atlayabilirim, midemi ilaçla doldurabilirim ama yapmıyorum, çünkü hala inanıyorum. Mutlu olmak sandığım kadar zor olmamalı ve ben mutlu olmak için hala yaşıyorum. Ülkedeki insanların zihniyetinde kayboluyorum, inanın yoruldum…

(Görsel: Simeon Solomon)

“Biseksüel olduğum için tedavi edilmem gerektiğini düşünen bir annem var.” için 14 yanıt

  1. Sakın bu güzel kalbi ritimsiz bırakacak bir delilik etme kuzucugum seninle aynı eğilimde aynı durumdayım defalarca intahar ettim ama öyle yada böyle hayattayim sakın ola başkasının sana dayattığı hayat yüzüne kendi hayatını mahvetmek ben seni okuyunca 25 yaşına gelince sıktığı taşı çatlatan bir kadın gorucegimin dusundum.

  2. Hey, eğer sen pes edersen ben aileme açıklamaktan uçurum kenarında çökmüş aciz bir kız kadar korkuyorken, haksızlık yapmış olursun. İçindeki o güzel hislerin, düşüncelerin ve her ne kadar kendini güçsüz görsen bile, kendine kör olma. Unutma, sen bu dünyadaki çoğu insandan daha dik başlısın. Pes etmek kolay gelecektir ve bazen ‘artık bu son mu?’ diye düşünmüşsündür bile. Düşünme, dediğim gibi kendine kör olma ve asla içindeki samimi siyahın dediklerine kulak arkasına çekme. Ben, yönelimim ile çok uğraştım ki, ben imamhatip öğrencisiyim – kesinlikle bir ters düşünce ile söylemiyorum- çevrem dahi bu tür şeylere olumlu bakmıyor. Annen umarım ki diyemeyeceğim çünki, ne kadar bir gün anlayacaktır desem de anlaşılmıyor güzelim. Bunu sen benden daha iyi hissederek görmüşsündür. Sakın umudunu kaybetme kaybedersen bu sefer gerçekten güçsüz olursun. Hatta istersen seninle arkadaş olmak isterim?

    • Hastalık veya değil, biz bunu tartışmıyoruz. Ki tartışılması gerekirse tartışılır da, islamcı bir görüşle yargılanmasınıysa saçma buluyorum. İnanç esaslarına bakarak çoğu alanda ve mevzuda kusur bulunabilir ancak ”hastalık” dediğiniz durumu insanların inançlarını bilmeden kolayca pay etmeniz herhangi bir tartışma ortamına dahi müsaade etmiyor.

  3. Yaşı büyük birinden gerçekten hislerini öğrenmek istiyorum bu durumu nasıl kabullendi ve başa çıktı?
    Biseksüel birey varmı yorum yapacak ayrıca?

    • Merhaba Hale,
      bu yorumu okur musun bilmiyorum. 31 yasindayim, inancliyim ve biseksüelim. Kendimle savaslarim bitmiyor. Sevdigim bir hemcinsim var. Tek istegim onunle güzel bir yasam sürebilmek. Allah bunun icin beni sevmeyecek mi? Konu escinsellik olunca hep lut kavmi örnegi verilir ancak onlar azgin bir toplulukmus genc erkeklere tecavüz ediyorlarmis ve baska azginliklar yapiyorlarmis. Simdi hemcinsini seven bizler onlarla ayni kefede miyiz?
      Öyle saniyorum ki o topluluk heteroseksüeldi sirf azginliklarindan dolayi tecavüz ediyorlardi. Cogu belki evliydi hatta?

      Kisacasi hz lut kavmi örnegiyle LGBT’yi bagdastiramiyorum. Benim sevgim temiz.
      Bu din hocalari falan escinsellik konusunu dahi acmiyorlar. Onlara göre o kadar günah ki konusunu daha acmiyorlar. Televizyonlarda kurani okuyup tartismiyorlar. Bizi yasaklarla korkutuyorlar. Islam sevgi dini. Ben seviyorum, sadece seviyorum. Bunun icin Allahin bizi sevmeyecegini düsünmek istemiyorum.

      Allahin yarattigi bu cesitlilikten neden bu kadar korkuyor insanlar? Sevgi korkulacak bir sey degil ki!

      Icimizdeki renklerin soldurulmadigi bir dünya diliyorum.
      Sevgiyle

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir