Benim hikayem biraz daha farklı aslında. Ben aile zoruyla değil, arkadaş zoruyla kapandım. 6. sınıfa giderken çok komik, neşeli ve sportif bir kızdım. O zamanlar sınıfta çok yakın bir arkadaşım vardı, bana regl olunca kapanacağını söylerdi. Daha doğrusu, ailesinin onu zorlayacağını. Ben de kendini yalnız hissetmemesi için, ailem konusunu dahi açmamış olmasına rağmen “Benim ailem de kapanmamı ister” demiştim.
Aradan bir yıl geçti, biz 7. sınıfa geldik, bir akşam beni ağlayarak aradı. Regl olduğunu ve yarın okula kapalı geleceğini söyledi. Ailesi onu zorla kapatacakmış ve çok utandığını söyledi. Bana “Beraber kapanalım” dedi. Ben de o zamanlar böyle bir şeyi zerre kadar düşünmüyordum ve yapamayacağımı söyledim. Sonra kızın ablası beni aradı ve epey bir zorladı. Ben de büyük olduğu için ve çok çok fazla ısrar ettiği için “Tamam” dedim ve beraber kapandık.
Açıkçası karakteri türbana uyan bir insan değildim, ama bir kere kapanmış bulundum. Kendimi türbanla çok kısıtlanmış hissediyorum ve şu an 11. sınıftayım, hala kapalıyım ama çoğu türbanlıdan çok daha farklı bir düşünce tarzım ve davranışlarım var. İç dünyam asla görünüşüme uymuyor, açılmak istiyorum ama ailemden değil çevremden çok korkuyorum. Gelecek tepkiler beni çok kaygılandırıyor, ne yapmalıyım nasıl yapmalıyım bilmiyorum.
(Görsel: Inès Longevial)
“İç dünyam asla görünüşüme uymuyor, açılmak istiyorum.” için 224 yanıt
Merhaba, öncelikle okula pazartesi günü açık git. Tepkileri biliyorum. Bir kısım şaşıracak bir kısım tepki bile vermeyecek. Çarşamba, bilemedin perşembe günü sanki sen hep öyleymişsin gibi davranacaklar. Kız arkadaşım açıldı ve 2 gün sonra hep öyleymiş gibi devam etti. Çevre her şeye alışır.
Merhaba. Ben kapanıp açılmış biri olarak söyleyeyim kimse bir tepki vermiyor. İlk gün bir iki kişi tanımayabilir daha önce kapalı görmedikleri için, en fazla bir iki kişi nedenini sorabilir. Üçüncü gün ise kimse eskiden kapalı olduğunu hatırlamıyor bile. Ki sen çocukluk çağında kapanmışsın halen de çocuk sayılacak yaştasın. Ben bunları yetişkinliğimde yaptım ve kimse yadırgamadı merak etme.
bende açılma kararı aldım fakat okuldaki arkadaşlarım benı kapalı gördu tepkiler nasıl oluyor ve vicdanen rahtsız oldun mu cevaplarsan çok yardımcı olursun
Öncelikle merhaba, çoğu kişinin yazısını okudum. Çoğunlukta kararsızlık hakim. En iyi kararı sadece kendimizi dinlersek verebiliriz. Bizler birer bireyiz ve kararlarımızı başkalarının vermesine veya başkalarının kararlarımıza müdahil olmasına izin vermemeliyiz. Bende 4 yıldır kapalıyım. Kendi isteğimle kapandım ve ailemin haberi bile yoktu. 8. Sınıfın yaz tatilinde aniden böyle bir karar verdim. Ama 1 yıldır açılmayı düşünüyordum. Birkaç haftadır açığım. Söylemek istediğim şu: günah, oyuncak vs kafanızda çok yer etmemeli. Günah başın açıklığı veya kapalılığı ile ilgili değil. Açıp kitabı okumamış insanlar gelip o günah bu günah demeden önce ne kadar iyi niyetliler, insanlara ve kendilerine saygıları ne kadar onları hesaplasınlar. Oyuncak tabirini kullananlara hiç sözüm yok. Çünkü verdiğimiz kararlar sadece bizi ilgilendirir. Başkası buna dahil olamaz, buna izin vermeyin. Daha mı özgüvenli olacaksınız, daha mı iyi hissedeceksiniz bu sadece sizi ilgilendirir. Aile baskısı konusuna gelirsek eğer, eskiden beri fikirlere garip bir bağlılık var. Mesela kiminin annesi kiminin babası belirli bir yaştan sonra kapanmasını istiyor ve çocukta aile isteği olduğu için yapıyor ama çocuğu önemseyen yok. Aileler yanlış bir yol izliyor. Eğer aileniz öyleyse size şunu söyleyebilirim, onlara sizi olumlu yönde etkilemediklerini, daha içe kapanık veya özgüvensiz birey olduğunuzu söyleyin. Yani hislerinizi açıkça belirtin. Saygı göstereceklerdir. Unutmayın bu karar sadece size bağlı çünkü başkasının açıl veya kapan demesini bekliyorsanız siz siz olamamışsınızdır. İçinizden nasıl geliyorsa öyle yapın, insanlar konuşacak konu her daim bulur unutmayın. Dinle sizi korkutmaya çalışanlara da bence kulak asmayın, araştırmak gerek ama doğru bilgileri. Asıl senin iyiliklerini belirleyen senin içindir, saçın veya başörtün değil.
Bende 4 sene olcak kapalıyım evet kendi işdeyim le kapandım açılmam dedim ama deyişdi 1 sene dır açılmak isdiyorum dile getiremedim aiylem den ötürü en sonun da dayanamıyıp dedim ve asla işin vermediler çok dile getirdim benim hayatım benim yaşamım eskisi gibi hissyok özgüven 0 özgüven herşey çok dil döktüm ağladım kavga da etik elalem neder elalem beni doğurmadı kimse umrum da değil siz arkamda olun laf etmeyin dedim ama onlar için bir birey değlim şeref ve namusa kadar geldi adına laf gelir çok konuşdum ama nafile şuan 25 yaşındayım ama halla barışık değlim
Merhaba bende o yaşta kapandım fakat benimki aile zoruyla ben açılmak istiyorum ailem kabul etmiyor. Hakaretlere başvuruyorlar açılırsam şiddet görürüm korkuyorum açılamıyorum. Ama kapalı da kalmak istemiyorum ben bu değilim çünkü
Aynı durumdayım ne eksik ne fazla
Merhaba, ben de 11. sınıf öğrencisiyim ben ve üç dört yıl önce liseye başlayınca kapandım. Önce kendi isteğimle kapandım sandım ama şimdi çevrenin sürekli ” ne zaman kapanacaksın ” ” yaşın gelmiş senin ” ” bir kaç yıla kapanırsın artık” ” hasta oldun mu ” gibi sorularından bunalıp da kapandığımı anladım. Şimdi açılmak istiyorum çünkü hem fiziksel hem de psikolojik olarak gerçekten rahat edemiyorum. Şal takınca nefes almak zorlaşıyor gibi oluyor. Tabi burada kapalı arkadaşlarım yanlış anlamasınlar. İkiz kardeşim de benimle aynı anda kapandı ve o çok memnun ama ben genel olarak başımda, boyun bölgemde bir şey olmasını sevmiyorum. Annemle konuştum istemiyorum dedi, ikna etmeye çalışınca da babanla konuş, dedi.
Bilmiyorum, yaşımın getirdiği boyunun uzaması gibi büyümenin bir evresini mi geçiriyorum ama ailemin bu baskıcı tutumu beni neredeyse dinimden de soğuttu. Dinin temelini resmen baş örtüsü takmaya indirgediler. Şimdi 18 yaşına gelmeyi bekliyorum. Kendi kararımı almak istiyorum ama iki yıl daha nasıl sabredeceğim bilemiyorum.
ailen ne dedi bu duruma
Merhabalar hemen hemen hepimizin yorumlarını okudum bende kapalı biriyim 7 senedir kendi isteğimle kapandım herkes bana tepki yağdırdı niye kapandım diye ben hatta carsafa falan girmeyi düşünüyordum bu seferde tarimat gözüyle bakacaklar di bizim insanimiz gerçekten boş kapaliyim ama şimdiki zamanda kapalilik kavramı kalmamis kapalı insanlar inanın kendilerini baya bozmus yani kapalı bir kız gibi davranmiyorlar şimdiki dunyada kapalı olmak gerçekten zor bende açılmayı planladim ama vazgeçtim Allah ıslah etsin hepimizi günah kapalıykende var acikkende bence en güzeli dua etmek Allah bizlere merhametiyle muamele etsin Amin…
19 yaşındayım stresten bayılıcam neredeyse eve gelince başımıörtüyorum çıkınca açıyorum bi kadın gördü seni bidaha görmiycem o*rospu dedi bana polise şikayet ederim dedi gidicek yerimde yok napıcam ben ya
saka mdir ya askim niye cevabını vermedin elinde kayit olsa dava bile acabilirdin zihniyete bak cidden
Merhaba cansuuuu ayni yaştayız bende mezunum üni sınavına hazirlaniyorum çok iyi bi puan alip üniversiteye yerleşince açılmak istiyorum aileme daha önce söylemiştim ama şu an durgunluk var o yüzden sene sonuna doğru söylemeyi düşünüyorum sen naptinnn
Açıldığımda ailenin ve cevrenin tepkisini yazabilir misin ayni yastayiz sanirim merak ettim bende istiyorum çunku
Bende senin gibi mezunum üniversiteye hazırlanıyorum çok küçük yaşta kapandım 7. sınıftaydım çok uzun süredir kapalıyım ama fikirlerimi ifade ederken insanların bana kapalı muamelesi yapmasından sıkıldım yobaz gibi görünüyorum ama içim farklı düşünceler içinde. Lisede de çok karşılaştım bu tiplerle.şimdi açılmak istiyorum annemin bana bir şey demeyeceğini biliyorum ama çevreden gelecek laflardan korkuyorum üniversite sınavının geçmesini bekliyorum
Bende lise 1 deyim ve haziranda açılacağım ama alacağım tepkilerden korkuyorum ne yapmalıyım bilmiyorum ama sonuçta bir kere geliyoruz bu dünyaya başkalarını memnun etmeye değil ailemde izin verdi zaten
Bende çok istiyorum ama ailem izin vermiyo ve bende 9.sınıf öğrencisiyim. Gerçekten kendimden nefret etmeye başladım. Hergün ağlıyorum ve istemedigim bir biçimde dışarı çıkıyorum. Bu çok zor birşey. Katlanamıyorum artık.
Ben de aynı durumdayım sohbet etmek ister misin ?
Ben isterim dnwkkdd
İnsta hesabım hil_albsrn burdan mesaj atatsanız çok sevinirim benimle aynı duyguları paylaşan biri ile konuşmak çok güzel
ben de isterim yazın arkadaşlar: fdery4
adead_tired_person instagram hesabima yazar misin
Bana ulaşır mısın
Bende açıldım ama millet ne der ne yapıcam bilmiyorum. Kapalı olduğum zamanlar ben kendimi dünyadan izole etmişim yeni dünyaya adım atmaya korkuyorum. Sıkıldım yoruldum açılırsan yanıcaksın saçların yılan okucak sıkıldım. Kuranın neresinde yazıyor kuran okuyormusun? Namaz kılıyor musun bunlar farz ama kaplılık aaaah onu daha mı önemli delircem delircem bıktım.
Dılarıya adımı mı atamıyorum neden millet ne der bu zihniyet ile büyüddüğüm için kendimden özür diliyorum.
Bnde aynı durumdayım kapanalı üç yıl oldu ve çok pişmanım kapandigima
selam insta adını verirsen yazmak isterim
Ben de böyleyim
açıldın mı şuan
benim instagramimda :samirakurtt
istek değil ihtiyaç bir insanın yani benim gibi insanlarının böyle içini dökmesi lazım rehber öğretmenlerine değil.Sadece ders programı vererek değil.
ya ben kapandım ve hastalığım nedense başlamadı ortaokul öğrencisiyim 7.sinif kapandım 2 yıldan beri istiyorum ve şimdi acilmak istiyorum yapamıyorum çevremdeki çoğu insan açık ve kendimi uzayliymisim gibi hissediyorum yani yüzüm küçük yani anlim küçük işte sadece gözlerim gözüküyor diyebilirim ya işte acilmak istiyorum annemle babam dün birazcık tartistilar babam dedi ki o açılır falan dedi benim baba tarafım çok dindar ve onlardan en dindarı biliyor o da “BABAANNEM” ama bir şey demez çünkü 1 2 yıl önce hep derdim kapanacak diye sonradan kapanmazdım çevrem umurumda değil babam aşırı kızacak benimle annem hep konuşurdu ama iletişimini kesti ablam zaten artı inanmıyor niye dinde bu kadar takıntım var anlamıyorum lütfen İSTEK DEĞIL İHTIYAÇ sadece bana değil zor durumda kalmış her kimse lütfen
iyi günler…❤️🩹
Bende de aynı durum var sohbet etmek ister misin bu konu hakkında?
benim de annem izin vermiyor babama da demeye korkuyorum çünkü kızacak ama gerçekten çok zor dayanıyorum özgüvenim kalmadı tuhaf hissediyorum ve hiç şansım yok buna mecburum…
İnan bendede aynı durum çok sıkışmış haldeyim napcamı bimiyorum
Lütfen bana ulaş aşk instam nr_htc_ aynı şeyleri yaşıyoruz ve konuşabileceğim kimse yok
Ayni durumdayız bunu fark ettim ben 12., Sınıfım her gün ağlıyorum evdekielri yüzüne bakarım gelmiyo hayattanzevk almıyorum aq
Ama cesaret de edemiyorum
ben de 12.sınıfım tamamen aynı durumdayız geceleri uyuyamıyorum artık bu düşünceden yapamıyorum böyle
merhaba ben daha 6. sınıfım ve arkadaşlarım kapandığı için kapandım1.5 senedir kapalıyım fakat açılmak istiyorum bilmiyorum hayattan zevk alamıyorum babam izinverdi ablamlarla da konuştum bunu ve onlarda senbilirsin dedi fakat annem beni resmen tehdit ediyor bana hakkını helal etmeyeceğini söylüyor annemi ikna edebilirsem de arkadaş ortamım beni korkutuyor lütfen biriniz bana yazsın hatta insta hesabım ireemasllan
ayni fikirdeyim konusalim mi?
Bnde acilmak istiyorum ne yapcam
Aynen bemde
Merhaba Snapchatin varsa konuşalım mı çok ihtiyacım var Snap hesabım rukiyesena06 konuşmak isteyen yazsın ben 7. sınıfa geçtim konuşmak isteyen yazsın bu konu ile konuşmak istiyorum diye lütfen
ailen izin verdiyse başkalarını sakın takma, çünkü bu o kadar saçma ki. ailesinden bu konuda destek görmeyip üzerine tehtid edilen birsürü yaşıtın var, ben gibi, o yüzden açıl ve kimsenin ne dediği umrumda olmasın hepi topu hakkında 15 dakika konuşurlar sen bu hayatı yıllarca yaşayacaksın belki de.
Bende zorla tehtıt le kapandım acılmak istiyorum ama korkuyorum cunku oruspu lafını bile duydum sırf acılmak istedim İcin
Açıldın mı bende zorla kapatılmış ve bu durumu yaşayan biri olarak soruyorum alışmaları uzun zamanını alıyo mu
Yapmayin,etmeyin.Şu geçici dünya icin ahiretinizi yakmayın!
Geçici dünya için ahiretini yakma diyorsun ibadetler ve allah ın emirleri kişinin kalbiylr yapılamdığı sürece daha günahtır.
Merhaba zorla kapandığınzii dusunuyor olabilirsiniz.Suanda bunu zorla yaptiginizi dusunduren nedir? tesettür Allahin emri oldugu icin yerine getirilir.muhakkakki zorluklari olacaktir.Ancak ne buyuruyor Rabbimiz insirah suresinde;”Her zorlukla beraber bir kolaylık vardır”tesettürün bize kattigi bircok güzellik var.ornegin kendinizi daha guvende hissedersiniz.pis bakislara ve dusuncelere daha az maruz kalirsiniz.tesettur yuzunuze bir guzellik katar.size ozgurluk saglar.ayni zamanda da sizi kotu niyetli insanlarin olduğu ortamlara girmekten uzak tutar.lutfen iyi dusunun.herkes ayni seyi yapiyor diye bu doğru yaptıkları anlamina gelmez.Allah a emanet olun
bende öyle düşünüyodum ama artık her kapandıgımda kötü sözler söylüyorum kapanmak ALLAH CC. rızası ile olur ve daha gencim kısıtlanıyorum ailem izin vermiyo ama ben bir gün açılıcam ha gec ha erken onların düşüncesi şu evlenince istedıgını yap ne kdr sacma bi düşünce benim sahibim sen degilsin senin sahibin kimse benimkide o ALLAH CC. ama bunları anlamıyo 7 senedir kapalıyım 5 sınıfta arkadaşım kapandıgı için kapanmıştım ama bunu ciddiye almamıştım unutuyodum sürekli takmayı sonra alıştım ve 3 yıldır falan acılmak istiyorum özgür bir ülkede yaşıyoz diger insanalr ne düşünürse düşünsün umrumda degil ama ailemin umrunda ben cok dinci bi mahallede yaşıyorum of of of yani
Seninle konusmak isterim çunkü bende aynı durumdayım instam:a_ycicegim dm den yazarsın
konuşalımmı insta ervaldemirr
Sacma bir yorum.
Ahiret denilen yerin oldugu kesin bile degil. Ahiret denilen yerin var olduguna inanabilirsiniz ANCAK birseyin var olduguna inanmak onun gercekten var oldugu anlamina GELMEZ.
ANCAK hepimiz bu dunyanin var oldugunun bir gercek oldugunu biliyoruz.
Gercek oldugunu bildigimiz bu dunyayi, gercek olup olmadigini bilmedigimiz obur dunya icin feda etmek sacmaliktir.
‘Bu dunyadaki hickimseye zarar vermeyen ozgurluklerinden vazgecersen sana cennet verecegim’ diyen bir yaratici olabilir mi? Cennet gayrimenkul, Allah satıcı, siz de gayrimenkul alıcısınız sanki.
Ticarete dayali hic bir dine inanmayiniz.
Yaratıcı senden daha cok biliyordur belki de
ben de mutlu değilim . maneviyatım da olmadıktan sonra kimi kandırıcam . ailem gelecek tepkilerden benden daha çok korkuyorlar. ama ben mutlu olmadıktan sonra insanlar olsa nolur olmasa nolur bu benim hayatım . okullar kapanınca ramazan bitince ben de açılmayı istiyorum .
Ben de anne zoruyla anne …
Annem bir yaz beni yurda göndermişti farklı bir ile 2 arkadaşımla (en yakın orasıydı ) bizde yeni 6. Sınıfı bitirmişiz 1 hafta anca kalabildik annemi birkac kez aradim son arayışımda cevabi başını kapatmazsan seni almam bende çocuktum diklenemedim tabi tamam dedim gelince 3 gun oyalamaya çalıştım ama nafile 3. Gun kpatti beni o zman uzulmemistim anlayamamıştim çunku. Simdiyse 7 yildir istemedigim şekilde bir şekilde yaşıyorum ben birazcik saygi istemiştim sadece simdiyse annemle ufak bi kavga etsek bile aklima h3p o geliyor sen beni zorladin. bazen o küçücük kavgalar daha da büyüyor ama anlamiyor beni kaprisli geçimsiz sanıyor çünkü ben ona gerçekte neden kızgın olduğumu söylemiyorum.
Bi kiz kardeşim var suslenmeyi gezmeyi acık giyinmeyi filan sever ona daha 1 saat once dedi ki kapanirsan her istediğini yaparim hem böyle daha guzel . bana pantolonlar dar diye 2 beden buyuk aldiran annem, okula saci salik bir sekilde ozenilmis bir sekilde gittingini hatirlamayan bana hak mi bu .anneme bunun nedenini sorunca onun akli ermiyo bu yuzden en nefret ettiğim laf bu . Kız kardeşinin yaptigi hicbirseyi yapamamak . Benim icimde kapanmak zaten vardi ama bunu söktü aldi. Hani domatese hormon verirsin ici güzeldir ama dışı hamdır ya öyle kaldım ben. yarım..
hiçbir şey için geç değil hala istediğini yapmakta özgürsün
Ben daha r3gl bile olmadım aileme sordum açılma diyolar bu yüzden dışarı bile çıkmıyorum ama açık daha güzelim bilmiyorum tm kapalı kalcam dedim ama hala açılmak istiyorum
Bende çok istiyorum düşüncelerim yaptıklarıma ters 7.sınıfta imam hatipe gidiyordum şuan 9.sınıfım arkadaş etkisiyle kapandım ama annem babam hiç daha erken pişman olursun vs. diye uyarıda bulunmadı. Babam imam annemde namazında bir kadın yaptığımın o yaşta doğru olduğunu düşünüyolardı demek ki. Ama şimdi anneme bu konuyu açsam hep bir bağarmalar kızmalar babamla da konuştuğumda sanki açılınca çok kötü biri olacakmışım gibi beni anlamadan tepkiler veriyor ben ne yapacağımı bilmiyorum yoruldum artık
selam,
umarım istediğin gibi açılmışsındır ve bu mesajı dikkate almazsın.sakın sakın sakın açılmak istiyorsan kapalı kalma. eğer içinde varsa illaki açılırsın ve tek kaybettiğin şey zaman ve baskı ile geçirdiğin bir gençlik olur(baskı diyorum çünkü bi bez parçasının sana karşı bakışları nasıl değişirdiğini tahmin bile edemezsin. düşünsene kapalı birinin koşması bile komik algılanıyor bu toplumda.benim ailem daha beterdi inan. üstelik onlar dini boyut yetmiyormuş gibi bir de millet ne der diye düşünüyorlardı. bu konuyu ilk dile getirdiğimde müthiş bi azarlanma gördüm. aradan 2-3 ay geçti yavaş yavaş açılmaya başladım. mesela evde bile kafamda tülbentle etekle duruyordum.sonra bigün kafamı örtmemeye başladım.bu süreç yaz tatiliydi.o sırada şalın bonenin altında dökülmüş ve yıpranmış saçlarımı yağlarla bakım kürleriyle onarmaya çalışıyordum(sanki okullar açılıncaya kadar açılacakmışım gibi).sonra yavaş yavaş eşofman tshirt falan giymeye başladım.ilk başta babam bu ne vaziyet falan oldu tabii ama sonra tekrar etek falan giyip sonra aradan biraz süre geçince eski halime döndüm.ama asla kafama tülbent takmadım. çünkü zihniyet önemli hatta en önemli şey.yani babam bana izin vermeseydi ben intihar edecektim. emindim. o kadar kararlıydım. sen de öyle ol dostum.sonra birgün babam ailecek nevşehire gideceğimizi söyledi. ben, eğer açık gidemeyeceksem gitmeyeceğimi söyledim.sonra orada büyük bir kavga başladı. sonra ben kendimi ifade ettim. sana günahı yok bunun. sen beni uyardın ve bu kadar. vebal senden kalktı dedim. ben özgüvenli hissedemiyorum kendimi dedim.sonra nevşehire açık gittim(çarpık çurpuk kestiğim saçlarım umrumda olmadı çünkü mesele cidden güzel gözükmek değildi. mesele zihniyetti).ama benim akrabalarım gibi düşmanlarım vardı(hala varlar o gerizekalılar)şimdiye kadar adam akıllı samimiyetimizin olmadığı insanlar hayatıma müdahale etmeye başladı. yok benim yeğenim açılamaz falan filan(cidden adam akıllı samimiyetimiz olmadı harbide n’oluyor aq??!!)işte ordan babam bunların lafıyla-büyük ihtimal-ufak bi kavga esnasında açılmayacaksın dedi. o okula da kapalı gideceksin dedi. ben epey korktum açıkçası.hatta ertesi gün o tülbenti takmaya karar vermiştim. o esnada belki de bütün gidişatı değiştiren bi arkadaşım-şimdi yok ama o zamanlar iyi ki vardı, ve onu hala özlüyorum- hayır, sakın bunu yapma, çünkü bundan sonrası işlerin değişeceği nokta. dedi.ona babam okula göndermezse nolcak? dedim. 2018de yaşıyoruz. polisi ararım. tamamen saçmalık hiçbir haklı yanı yokki bunun dedi.sözünü dinledim. babam akşam işten geldiğinde sana kapanacaksın demedim mi dedi ve bi kavga da orda başladı. ben normal şartlarda o kavganın korkusuna da dayanamazdım ama iş işten geçmişti,instagrama açık fotoğrafımı atmıştı. ve toplumdaki statüme çok önem veririm yani bunun kelimenin tam anlamıyla geri dönüşü yoktu. işte zaferimi orda verdim. her ne kadar babam bana beni evlatlıktan reddettiğini söylese de buna tabii ki kendi de inanmadı. ben onun evladıyım çünkü.topluma gelince ailen izin veriyorsa toplumdan korkmak gibi bir saçmalık yapma tabii ki- çok komik olur haha- çünkü o insanlar senin hakkında en fazla 1 dk konuşurlar ve sonra başka bir konuya geçerler nasıl olsa. bende de öyle oldu. ilk başta instagrama attığım için(yazın) okullar açılınca yarısının umrunda olmadı yarısı da tanımaadı bile :d harbiden hocalar falan bile tanımıyordu. kimi arkadaşlarım bakın okula yeni bi kız gelmiş falan yapıyordu :d her neyse. şu an tek sorunum o gerizekalı zihniyetsiz akrabalarım(öyle çok dini bütün insanlar sanma ha dinden anladıkları ilahi açıp dinlemek bir de yalapşap namazlar kılmak ve geri kalan hayatına hiç allah yokmuşçasına devam etmek haha. özetlemek gerekirse yapmanı istediğim birkaç şey var sadece:
1)asla asla ama asla yılmamak.hiçbir zaman bunu yapma ama izin vermezseniz intihar ederim fikrine sok kendini.
2)sabret çünkü bir fikri birine uzun süre dayatırsan kesinlikle bir gün kabul edecektir(çünkü insanların doğasına bir meseleyle sürekli oyalanmak çok uygun değildir.bir an önce he deyip kurtulmak isterler 🙂
3)korkma. kimsenin elinde gerçekten seni tehdit edebilecek bir şey yok aslında 🙂
4)kendi haklılığına inan. ne oluyor açılıyorsun diye satanist olmayacaksın, şort giyip kendini pazarlamayacaksın. sadece türbansız bir giyinim yani aşırılıklardan kaçınarak giyineceksin(aileni bu fikre inandır bu arada)
evet dostum bu işi başardığında(umarım çoktan başarmışsındır)buraya cevap ver lütfen 🙂 mail alıyor olacağım. mesele bir bez parçası değil. mesele sen bir kadınsın. kendini ifade etme yolunu sen seçersin. annen baban seni koruyacak kararları verirler, vermeliler. ama seni istedikleri kişiliğe sokamazlar. çünkü bu senin hayatın(bu cümle klişe gelebilir ama çok önemlidir)
iyi günler.burada sana inanan birileri var 😀
bende senin benzerliğini yaşadım kuzenim yüzünden ama babm diyorki o olsunda bakım başımı acicak dedi ben ne yapmam gerek
ne demek istediğin tam anlaşılmıyor cümleni düzgün yazar mısın?
Yaaaa o kadar güzel yazmışsın ki anlatamam yani bende çok küçükken bi hewesle kapandım 4. Sınıfa mı ne gidiyodum şaka gibi ya o yaşta şuan 16 yaşındayım we yaklaşık gerçekten 4 5 yıldır falan açılma fikri war aklımda we bu fikir aklimdan çıkmıyo . Aileme bu konuyu açtım çoğu kez annem zaten bisey demez önemli olan babamın ne dediği we babam bu başımı kapatma konusunda gerçekten çok hassas giyimime kesinlikle karışmaz yani şöyle söyleyebilirim size tayt giyiyorum kısa swit şal yerine de bone takıyorum çünkü rahat edemiyorum gerçekten boğuluyorum o şalı taktığımda… Ya ben açılıp da çok abartmıyacam ki yani bunu babama dile getiriyorum ama bildiği yoldan şaşmıyo kesinlikle ille de kapancak o baş yaa ben bunu istemedigim şekilde takıyorsam ne anlamı war ki kapanmanın öyle değil mi zaten boynum desen açık bildiğin bere gibi takip çıkıyorum boneyi. Buna bisey demiyo ama . Söylüyorum ona günahı artık sana yazılmıyo diyorum anlamiyo anlamak istemiyo bi türlü ben böyle yaşamaktan gerçekten çok sıkıldım bazen intihar etmeyi bile düşünüyorum çünkü böylesi yordu artık beni biktim yani aynı sizin gibi taşınma olayı oldu we ben yine o zamanlar açılmak istiyodum yine hani benim için yeni bi hayat gibi düşünmüştüm okul değişikliği falan yani kimse önceden kapalı olduğumu bilmiyolardi sonuçta millet açısından rahat olabilecektim ama babam izin werseydi tabi wermedi şu an 10. Sınıfım ya cidden sadece lise bitsin 2 sene dahi olsa izin werse yine yeter en azından bu süreçte istediğim gibi giyinebileyim gezebileyim falan istiyorum çünkü gerçekten içimde kaldı her mağazaya bisey almak için girişimde açık kıyafetleri görünce gözlerim doluyo we hiçbişey almadan geri çıkıyorum bazen ewe gelip triplere giriyorum ağlıyorum odamdan dışarı çıkmıyorum günlerce intihar düşünüyorum sonra kendimi açılmaya hazirliyorum böyle almış olduğum açık kıyafetlerimi falan dolabima yerlestiriyorum sonra puufff bütün hayaller iptal niye babam izin wermiyo o kıyafetleri aldım ama birine wermeye çöpe atmaya kıyamıyorum hayla daha alıyorum ewin içinde giyiyorum ama dışarda giyemiyorum onlar i dolaptan kaldırmak gerçekten çok canımı acitiyo artık. Ya olmuyo böyle gerçekten olmuyo ewde açığım bi zil çalıyo bakıyorum o şekilde kapıya yani misafir geliyo saçım açık durabiliyorum ewde ama dışarda olamıyorum giyim de deil sıkıntısı sadece baş örtüsü ya açılıp da kısa etek şort falan giymicem ki aynı normal giyinicem diyorum yok abi yine izin wermiyo adam mq ya sorunu ne anlamıyorum ki lütfen cewap werir misin yardımcı ol???
Aa bak sesninle durumumuz aynıymış Nur. Benim babam da misafirler geldiğinde, (bunlar genelde erkek arkadaşları olurdu ) açık olmama bir şey demezdi.ama ne zamanki insan içine açık çıkacağımı söylediğimde o zaman tepki gösterdi.bunun mantığını anlayamamıştım.sonradan fark ettim ki aslında bi mantığı da yokmuş zaten.ilk orda anladım babamın dini düşünmediğini milletin ne diyeceğini düşündüğünü.eğer dinin baskısı olduğunu düşünseydim biraz ben de geri çekilirdim. çünkü onlar Allah’ın böyle emrettiğini düşünüyorlar ben bir şey yapamam der ve vazgeçerdim.ama öyle değildi işte ve işim daha kolaydı. ve senin işin daha kolay. sana yemin ederim daha kolay. çünkü benim babam izin vermezdi boynu açık gezmeme veya tayt giymeme alan. biraz daha muhafazakardı anlaşılan.
bak dostum,ben kimseyle anlaşmadım.çünkü kimsenin beni dinlediği yoktu.ben de madem öyle oluyor diyip kafamı açtım.yani her ne kadar babamla konuşup kavga etsemikna etmeye falan çalışsamda babamın karşısına geçip, bak baba ben açılıyorum senin için sorun yok değil mi?, bak açılyorum izin veriyorsun değil mi? DEMEDİM! ben açılacağım ya da açılıyorum dedim. ve izin vermedi. ve açıldım.bu işler genelde böyle yürür zaten.onlar bu yaptıklarının ebeveynlik görevi olduğunu düşünüyorlar.sen ise kendi bildiğini okuyacaksın. neyle tehdit ediyor seni? okuldan mı alır?şikayet edecek milyon tane yer var.sen açıl, eğer baban öyle bir şey söylerse ve kararında kesinse(bu düşük bi ihtimal aslında) şu maile yazarak bana ulaş ve ben senin için şikayet ederim :[email protected]
evlatlıktan mı reddedecek, bırak seni başörtüsü için sevecek bir babanın evladı olmasan da olur.
seni tehdit edebilecekleri bir şey yok aslında.o yüzden rahat ol. yalnızyürümeyeceksin’in twitter hesabıyla da iletişime geçebilirsin. bana da ulaşabilirsin.
ben bu süreci yalnız ve depresyonlar içinde atlattım.sizin bu şeyleri yaşamanızı istemiyorum.
Lulu lütfen sana ulaşabileceğim biryer ver seninle konuşmaya ihtiyacım var
lulu bana herhangi bir instagram hesabından: fdery4 hesabına yazabilir misin lütfen gmailime giremiyorum şu anda gerçekten kısa birkaç bi şey soracağım lütfen dönüş yap, şimdiden minettarım ?? ve teşekkür ediyorum
Allah kahretsin ben bunu yapacak kadar cesaretli değilim ama şu hayatta şuan ilk önceliğim açılmak NE YAPCAM BEN YAAA YETER AMK ATCAM KENDİMİ BALKONDAN GORCEKLER EBELERİNİNKİNİ YETER BE 16 yaşımdayım 12.sinifa geçtim ve orta okuldan beri kapaliyim istemeyerek assa yukarı 1 saat önce falan kavga ettim babamla kolum bir karış açık giyiyorum diye ne biçim kapalısın dedi bende zorla olunca anca bu kadar oluyor gibi bişey dedim ulan dışarısı yavur şeyi gibi yanıyor kendisi taytolaon ve façaları görünecek kadar kısa kollu tişört giyinmeyi biliyo mk
Resmen Aynıyım bende bi kaç şey haric adead_tired_person hesabima yazarmisin lütfen
Selam aşk geri döner misin bana bilmiyorum ama biliyor musun adımız aynı yaşımızda ve kaderimiz de yazdığını okurken biri içindekileri yazmış diye düşündüm benim de babam öyle açılma fikrini söylemedim bile ama korkudan öleceğim insanlardan çok korkuyorum lütfen konuşalım instam nr_htc_
Senin durumun neredeyse benimle aynıymış yazında kendi hayatımı gördüm neredeyse gerçekten içimi rahatlattı yazın teşekkürler
???
Sevgili lulu, açılmak istiyorum ve aileme bunu açmaktan korkuyorum. Bu konu hakkında benimle sohbet eder misin lütfen mail adresini vermek istersen sana ulaşabilirim. Yazını çok beğendim eline emeğine sağlık.
[email protected]
Merhaba sizinle konuşabilir miyim ?
selam birazcık konuşabilir miyiz lütfen bu konu hakkında birazcık insta: fdery4 lütfen yazabilir misin şimdiden teşekkürler
Bende kapandim kendi içimden gelerek ama şimdi açılmak istiyorum çünkü Yeni kapandim ben 5 ay oluyor yani inanki çok zorlaniyorum ben eski halimi çok özledim ben eskiden çok açık açık giymem ben sadece eski haline dönmeki stiyorum cunku baktim ailemde herkes kapaliydi bir ben bide kiz kardeşlerim acik ama şimdi açılmak istiyorum sadece ailemin ne tepki verceginden korkuyorum bide çevremdeki insanlar ne düşünücek hakkımda ondan korkuyorum yani kapalılık güzel ama bana çok zor geliyor bakalim neler olacak allah beni affetsin ama içimden gelmiyor kapanmak yalan deil bilgili biri varsa yardımcı olsun bana acildir
Yaa sayende öyle motive oldum kiii açılacam????
Yazın bana çok iyi geldi. Ben de üniversite 1 öğrencisi bir kızım. Ablamın baskısı ile 7. Sınıfta zorla kapandım. Ama okula giderken kapıdan çıktığım gibi örtüyü atar öyle devam ederdim. Ailem de bu durumun farkındaydı. 10. Sınıfa kadar böyle devam etti. Ondan sonra tamamen kapandım ama hiçbir zaman ruhumu o örtüyle bütünleştiremedim. Benim için ibadetten öte dayatılmış bir zorunluluktu. Bundan tam 1 sene önce aileme bu konuyu açtım. Annem üzülse bile baban okey verirse açıl dedi ama babam başta sakince bana neden açılmamam gerektiğini anlatsa da ben direttikçe çok şiddetli bir kavgaya dönüştü mesele. Tıpkı senin baban gibi açılırsam beni evlatlıktan reddedeceğini bile söyledi. Ben de korkumdan sindim. Içten içe ikisi de hala biliyorlar ama böyle bir şey hiç yaşanmamış gibi davranıyorlar. O kadar çıkmazdayım ki. Bir hukuk öğrencisi olarak sonuna kadar özgürlüğü işleyip savunurken böylesine başkalarının isteğinin esiri olmak kahrediyor beni. Böyle giderse gerçekten öldüreceğim kendimi…
ben de bir hukuk öğrencisiyim ve aynı şeyleri yaşıyorum dertleşebilir miyiz?
bluegirlstb’den ulaş bana konuşalım
Çok teşekkür ederim saatlerdir ağlıyorum çok sağol gerçekten muhtemelen yaşça benden büyüksün belki bu yorumu bile görmeyeceksin ama iyi ki varsın çok yardımın dokundu hâlen iyi değilim, yine de iyi hissettiğimde bu konu üzerine düşüneceğim keşke sana ulaşabilsem…
İnşallah başarabilirim..
lulu çok haklı konuşuyorsun ama benim hikayem hepinizden çok farklı herkesi memnun etmek için çok cabalıyorum merhametli biri olduğundan dolayı beceremiyorum kırıp sökme işini sürece girmemiş ama deli gibi sürece girmek isteyen trans erkek bireyim ve kapalıyım bunu psikolojim nasıl kaldırıyor inanın bilmiyorum ailemden uzaklaştığım an açılıyorum instamda açık fotolarım var bazı arkadaşlarım beni hem açık halimle hem kapalı halimle biliyor eve dönüşte kafamı kapatmak istemiyorum artık ailem bu konuda çok katı annem rahatsız ve ben konuyu açınca hemen bir şeyler oluyor kadına akli dengesi bozuldu ve sucu bana atıyorlar doktora gitmeyi de red ediyor çok dindar ailem var 10 yaşındaki kuzenime bile kapansın artık diyorlar üniversiteye göndermem kapanmazsan dedikleri için kapandım dışardan aşırı neşeli biriyim aslında ama böyle bazı sorunları düşündükçe kapanıyorum içime kendimle sadece dertleşebiliyorum anlamıyorlar herkes istesen açılırsın diyor ama annem rahatsız daha çok üstüme gelecekler intihar etmeyi düşünüyorum sürekli ama dışardan beni görseniz asla bu böyle değil bu karamsar olamaz intihar düşünmüyordur dersiniz ama kimse kimsenin içini bilmez ben eğer intihar edersem kimseyi kırmamak için edicem umarım siz bunu okudugunuzda hala hayatta olurum ve bir şeyleri başarmış olurum
Söylediklerin çok harika ama ben okaydar cesur değilim ve babamın cidden piskolojisi bozuk dediği şeyleri yapar gibi geliyor ve döver yani bundan korkmuyorum ama bilmediğim kısmından korkuyorum yani dovse bitse eywllh ama ne yapacağını kestiremiyorum ve açılmak istiyorum gerçekten off en mantıklısı beklemek sanırım çünkü bu kavga durumundan birtek ben etkilenmicem 2 tane küçük kardesim var onlara üzülüyorum gerçekten yeterrr
Ben 4.sinifta örtündüm çok fazla sıkıldım şuan 11e geçtim ve açılmak istiyorum ama çok ama çok utanıyorum bu yüzden saçımı bile kazittim ama hala çok istiyorum napacağimı da bilmiyorum
Bende 6 da kapandım şimdi 11im ve açılmak istiyorum. En yakınlarıma danıştım bana antivesvese versinler diye şwmslw ama işe yaramadı. Saçımı kazıttım uzattım her şeyi yaptım ama hepsini de çok beğendim. Açılsam ailem hiçbi şey demez ama bi yanım da rahat etmiyor. Vücudumu çok rahat kapatıyorum tek sorunum saç. Saçlarımı kullanmayı çok isterdim, kel olsam bile çok isterdim of. Sen naptın ne durumdasın? Çevremin görüşü de umrumda değil, bi Allah için içimde bi şey var o kadar.
Bende çok yoruldum …
selam ben 20 yaşındayım 7 senedir kapalıyım ama benim hikayem çok farklı aile baskısı falan yok ben günahtan korktuğum kapalılığa alıştığım için açılamıyorum ama gram memnun değilim sadece alıştığım için dünyanın en günah şeyiymiş gibi geliyor açılmaya cesaret edemiyorum 7 sene 20 yaşındaki bir genç için az değil ben bu yaşımda artık iyice hasta olmaya başladım psikolojim iyice yok oldu psikoloğa gitmeyi düşünüyorum ama inanki evden dışarı adım atasım gelmiyor kendimi hep eve kapatıyorum ayrıca havalar çook sıcak sıcaklıklar geçince giderim belki psikoloğa ama birileriyle konuşmaya ihtiyacım var eğer aynı derde sahipsek neden konuşmayalım ki? eğer konuşmak istersen snapchat ismim dolunay2391
Açılmak isteyen kardeşler geleneksel islam anlayışından yakınıyorlar. Tmm eyvallah kimse kimseyi zorlamamalı, zorla kapanma olayı bana da ters ama neden bu durum gelenekselleşti bir düşünseler? Hep açılmanın derdindeler bir de tesettürün neden emredildiğini araştırsanıza.. Siz kendi kendinizi yaratmadınız başka insanlar da sizi yaratmadı ama sizi t üm incelik ve detaylarıyla tüm nimetlerle Allah cc yarattı o vakit neden sizi yaratanın programına göre yaşamak yerine birtakım insanlara tepki olsun ya da rahat edeyim (!) diye kolaya kaçıyorsunuz?
Erkeklerin acizliği yüzünden, onların bizi görüp tahrik olmamaları için kapanıyorduk. Sanki onlar için varmışız gibi.
öncelikle merhaba, bu sene liseye geçtim. içimde açılmak var ama bana “aaa bu kızı hatırlıyor musun açılmış” diyen gözlerle karşılaşmak istemiyorum. çünkü kendimi kapalı iken özgüvenli hissetmiyorum.
şimdi bu yazılanları okudum ve kafam daha da karıştı. çünkü bir kesim ‘açıl’ derken bir kesim ‘günah’ diyor. gerçekten çok kararsız kaldım. ne yapacağımı, nasıl yapacağımı bilmiyorum. Ailem bu konuda baskıcı değiller. 5. sınıfta kapanırken bana asla karışan olmadı ve açılma konusunu aileme açınca da karışmadılar. sanırım bu bakımdan şanslıyım. ama şanssız olduğum bir kısım var. ben bana atılan laflardan arkamdan konuşmalarından ve garipseyen gözlerden nefret ediyorum ve çok kafama takarım diye düşünüyorum. ne yapacağımı gerçekten bilmiyorum yaşım 15, çok da büyümüş sayılmam. ama bilmiyorum işte BİLMİYORUM ve bu bilinmezlik bana kafayı yedirtecek…
bu yazıları okumuşsan iyice düşünmeni tembih ederim. sence bu insanlar boşuna mı gözyaşı döküyorlar. onlar kendilerini kapalıyken rahat hissetmiyorlar.karakterlerini öz benliklerini bulamıyorlar.aileleriyle büyük ama kendileri dışında başka herkesin hafife aldığı bir savaşa giriyorlar. ve bunu gerçekten bir dava edinen insanlar tabii ki bir kaç kişinin 2 dakikalık konuşmasını önemsemeyecekler. sen bunu önemsiyorsan demekki onlar kadar gerçekten istemiyorsun demektir. çünkü ne zaman gerçekten istersen o zaman insanlar umrunda olmayacak.bu arada gerçekten insanların ne dediğini düşünmen komik. 2 3 sene belki isteğin artacak ama çevrendeki baskıyı daha fazla hissedeceksin. yapma allahaşkına kafana bir bez zarmayacaksın ve alt tarafı saçların gözükecek. kişilik olarak değiştiğinde insanlar en çok konuşurlar arkandan.senin kararın olacak ve kınanması gereken bir hareket olmayacak ve sadece sığ düşünceliler “aa bu kız açılmış mıı??? ay çok günaaaah” deyip konuyu değiştirecekler.haa günahlık kısmına gelince insanlar kuranı adam akıllı okumadan emir olarak algılanması gerekenleri keyfii,tavsiye olanları emir olarak algılıyorlar(düşünmeyen sorgulamayan her toplum gibi). bu bağlamda yaptığım araştırmalar sonucunda örtünmenin aslında bir tavsiye olduğunu belirtmek isterim. eğer emir olsaydı allah islamın şartlarına kadınlar için örtünemeyi koymaz mı sanıyorsun.başörtüsünün bu kadar bi tabu haline gelmesinin sebebi dini araplardan alışımız. onların kültüründe örtünme var. ve biz de islamı böyle sanmışız türkler olarak.bilemiycim. vakit geç olmadan, saçlarını savurmak, bağlamak,örmek, bakım malzemeleri kullanırken heyecanlanmak senin için çok geç olmadan bir daha düşün derim.
İnstegram adresini paylaşır mısın lütfen sizinle iletişime geçmek istiyorum.
Yanlış yapıyorsunuz arkadaşlar nasıl ki iyi üniversiteler uzun çalışmanın meyvesidir süreç zor ama sonuç güzeldir cennette süreci nefse zor gelir.İnsan olarak bile secmek için zor sınavlar yapıyoruz ve ciddi çalışanlar kazanıyor.Başınızı açmak özgürşeşmek değil tam tersi nefsin egemenliğine girmek.Açılmamızı kim istiyor iyi düşünün.Okul sınavlarına tyt ayt calışmak nasıl zorsa ama hedefiniz varsa daha kolay oluyorsa dinin emirleri de böyle.Gruptaki yazıları okudum,üzüldüm çalışmayı sevmeyip bahane üreten suçu hocaya atan tenbel öğrenci misali durum.Oysa o hocanın dersinden gayet başarılı olsnlsrda var çalışıp eksiği kapatmak yerine tenbelliği ve suçu etrafa atmayı tercih ediyoruz.Tesettür farzdır,bayrak gibi cok önemli simgedir başımızda ayet taşır ve hiç konuşmadan etrafa müslüman olduğumuzu haykırır dinini iyi bilen için bu şereftir.Bu hissiyatta değilsek çözüm sınava çalışmayı bırakmak değil eksikliğimiz için adeta özel ders almak yani okumaktır.Yemek yemeyen cocuguna annenin yemegı yedirmesi ne kadar doğruysa tesettur içinde dik durması dogru.Belki şuan burda acıldıgını yazan bazı kişiler öldü yaşamıyor.Mezara bıle kefende basörtüsü varsa bu bize ahirette tesettürün sorulacagımı gosterir ört diyen örttün mü diyede sorar.Gecici dunya hayatı için ebedi hayatı kaybetmek akıllılık değil.Tıpkı lisede yatıp iş hayatında bedel ödeyenler gibi.Buradaki yazılara bakıp acılmak isteyen hala açılmamış arkadaşlar iyi düşünün belki dünya yarışının bitmedine çok az kaldı ve finale kadar koşup son dakikalarda bırakan koşucu gibi yoruldum deyip bırakıyorsun.Allahı seversek emirleri zor gelmez duygusal bağımız yoksa çözümü bağ kuracak işler yapmakda bağı koparacak işlerde değil.İyi düşünün herkesin yapamadığı sorular puanınızı fark attıracak sorulardır.Zor geliyorsa nefsine işte derece yaptıracak soru o olabilir.Sakın açmayın sakın burdaki açanları örnek almayın açmak yaramaz tenbel nefsin kararı iyi düşünün açmayıp sınava çalışanlardan olun ölüm an meselesi
bu yazıları okumuşsan iyice düşünmeni tembih ederim. sence bu insanlar boşuna mı gözyaşı döküyorlar. onlar kendilerini kapalıyken rahat hissetmiyorlar.karakterlerini öz benliklerini bulamıyorlar.aileleriyle büyük ama kendileri dışında başka herkesin hafife aldığı bir savaşa giriyorlar. ve bunu gerçekten bir dava edinen insanlar tabii ki bir kaç kişinin 2 dakikalık konuşmasını önemsemeyecekler. sen bunu önemsiyorsan demekki onlar kadar gerçekten istemiyorsun demektir. çünkü ne zaman gerçekten istersen o zaman insanlar umrunda olmayacak.bu arada gerçekten insanların ne dediğini düşünmen komik. 2 3 sene belki isteğin artacak ama çevrendeki baskıyı daha fazla hissedeceksin. yapma allahaşkına kafana bir bez zarmayacaksın ve alt tarafı saçların gözükecek. kişilik olarak değiştiğinde insanlar en çok konuşurlar arkandan.senin kararın olacak ve kınanması gereken bir hareket olmayacak ve sadece sığ düşünceliler “aa bu kız açılmış mıı??? ay çok günaaaah” deyip konuyu değiştirecekler.haa günahlık kısmına gelince insanlar kuranı adam akıllı okumadan emir olarak algılanması gerekenleri keyfii,tavsiye olanları emir olarak algılıyorlar(düşünmeyen sorgulamayan her toplum gibi). bu bağlamda yaptığım araştırmalar sonucunda örtünmenin aslında bir tavsiye olduğunu belirtmek isterim. eğer emir olsaydı allah islamın şartlarına kadınlar için örtünemeyi koymaz mı sanıyorsun.başörtüsünün bu kadar bi tabu haline gelmesinin sebebi dini araplardan alışımız. onların kültüründe örtünme var. ve biz de islamı böyle sanmışız türkler olarak.bilemiycim. vakit geç olmadan, saçlarını savurmak, bağlamak,örmek, bakım malzemeleri kullanırken heyecanlanmak senin için çok geç olmadan bir daha düşün derim.
Ben de açılmak istiyorum, ama oluşacak olan tepki beni korkutmuyor değil… Ben beşinci sınıfta kapandım ve şu an 8. sınıftayım. Mesela misafirliğe gittiğimde o eski kızı göremiyorum, daima sıcakkanlı,özgüvenli,sosyal kızı… Babam ve annem beni beşinci sınıftan önce de kapanmam için daha üçüncü sınıfta okula bazı günler kapalı giderdim. Üçüncü sınıftan bile, korkunç… Babam din kültürü öğretmeni ve konuyu açmaya hep korkardım. Anneme bu konuyu açma dahi açamazdım, ki halen daha açtığım söylenemez. Lgs sınavıma hazırlanmam gerek ama masaya oturduğum anda hep bu düşünceler oluşuyor aklımda, dikkatim bir hayli dağılıyor. Anlamıyorlar ki istemediğim taktirde hiç bir anlamı olmayacağını benim için… Ama bundan bir kaç hafta önce babamla tek başıma konuşmaya karar verdim, babamla konuştum. Babam beni sevindiren bir cümle kullandı, zaten bu cümleden sonra pek bir şey duyduğum söylenemez, ”Bu seninle Allah arasında kızım, ben sadece senin başörtü takmanı söyleyebilirim, ne demişler davet edin, sevdirin ama nefret ettirmeyin” bunu deyince öyle mutlu oldum ki bilemezsiniz… Ama ondan bir hafta sonra bulunduğumuz yere kar yağdı, dışarı çıkarken anneme saçımın açık olmasını istediğimi söyledim, annemin babamla olan konuşmadan haberi yoktu elbet, babamdan tam bir onay almak istiyordum, yoksa annem yaptığım o konuşmayı bile geçersiz yapar, babamla bu konuyu hiç konuşamazdım. Kızdı hem de çok… Lütfen buraya cesaret verici şeyler yazın, önümdeki 3-4 yılımın mahvolmasını istemiyorum, ben o eski beni istiyorum…
Bnde tama olarak böyle hissediyorum ammeme söyledim acilmak istiyorum diye annem sen bilirsin ama acıkırsan çok üzülürüm dedi babam en başta ben san kapan demedim kıyafetlerin nolcak o zamn dedi sonra millete rezilli edicen beni dedi ne yapacagimi bilmiyorum kapanalı 2.5 3 sene oldu tek hayalim üniversiteye gidince bi daha yaşadığım yerlere dönmemek ve özgürce yaşayabilmek
Bu aşırı ben ya 12.sınıfım ve başka şehirde bir universite kazanıp bi daha dönmemek uzere defolup gitmek istiyorum. Uniye geçince de direkt açılsak kimsenin ne duşunduğu umrumuzda olmasa filan…
bende 5 te kapanmıştım 15 yaşındayım şu an deli gibi pişmanım açılmak istiyorum eğer ailen karışmıyorsa açıl gitsin herkes illa ki susacak boşver benim ailem açıklama izin vermiyorlar bunu bir kez gündeme getirdim ve çok kavga ettik babamı çok seviyorum üzmek istemiyorum ama açılmakta istiyorum ne yapabilirim bana yardım etmek isterseniz instagram @oewpremses
Hic bir erkegin kadin bedeninde söz hakki dolayisiyla kapanmadin altinda yatan sebebte kendisi de gereksiz.Caniniz nasil istiyorsa öyle yapin
boş yapma mesele bu değil. bi kadın memesini götünü belli etmeden de giyinebilir istiyorsa.tek istedikleri bi bez parçasının veerdiği baskıya dayanamamaları.ki bu ne zihniyettir kardeşim. bakmasınlar! bakıyorlarsa da ne yani. her tahrik olan gelip tecavüz mü edecek. ya da tecavüz etmesi meşru mu. hmm demek tecavüze uğradın ama sen kaşınmışsın öyle giyinmeseydin kardeşim diyecek zihniyet var sizde allahın çomarları. eden damacanaya da tecavüz ediyor köpeğe de. bilmem farkında mısınız?
Ben de kendi isteğimle kapandım 7.sınıfta. Şu an 12.sınıfım ve açılmak istiyorum annem ve babam böyle dar giyinceksen açıl demişledi anneme dedim açılmak istiyorum diye annem hayır dedi. Annem dışarda kalçası belli olan biri görünce ayy şuna bak falan yapıyor yüksek sesle siz düşünün halini. Bugün annem ve babam teravihteyken dışarı açık çıktım ve hiç kötü hissetmedim kendimi. Din konusunda çelişki yaşıyorum, ne yapacağımı bilmiyorum kapalı kalsam bile fearce giymek istemiyorum. diğer türlü de hadis var cennete giremiyceksiniz diye napcağımı bilmiyorum
Açıldın mı? Ya da ne yapacağına karar verebildin mi
Bende 7. Sınıfın 2. Döneminde kapandim şuan 10. Sınıfa gecicem son 1 yildir açılma düşüncem var ama benim ailem falan da açık yani annem kapalı onun ailesi de kapalı ama baba tarafı açık falan ben kendi istegimle kapandim aslında kapanırken anneme de danismadim ama bir gün okula kapalı gittim arkadaşlarım çok güzel olmuş falan dedi zaten 6. Sınıfta namaza basladim bana hiç zor gelmiyordu hatta çok şükür kapaliyim diyordum liseye geçtim ortamında ki çoğu kız açıktı benim aklımdan hiç açılmak geçmiyordu hatta 1 arkadaşım vardı oda ilk kapandığı gün beni aklına getirmiş benim giyimimi falan begeniyordu tabi ben uzun giyinmiyordum yani ferace falan giymiyordum ama vücut hatlarimi belli eden şeylerde giymezdim sonra işte aklıma acilmak geliyordu düşünüyordum acilirsam şunları giyerim diye ama sonra interneti açıp ahiret hayatına bakıyorum acilirsam ne olur diye ilk başta çevre korkum vardı ama sonra gitti o korku sonuçta herkes kendi mezarına girecek diye ama öbür aklıma geliyor sonra kendimden utanıyorum bu şekilde düşündugum için şimdi sizlere bunları yazıyorum çünkü baktım da benim bu düşüncelerimi taşıyan bir çok kişi var ben küçükken gittiğim cami hocam var onunla hâlâ konuşurum yarın da onun yanına gidip içimi biraz ferahlatmak istiyorum bazende aklıma acaba üniversiteye geçerken mı acilsam diye düşünüyorum inanamıyorum gerçekten açılmayı bu kadar dusundugume benim hiç aklıma gelmezdi bu Allah hepimizin yardımcısı olsun inşallah şeytanın bu vesvesesini duymazdan geliriz
açıldın mı?
Bende 7. Sınıfın 2. Döneminde kapandim şuan 10. Sınıfa gecicem son 1 yildir açılma düşüncem var ama benim ailem falan da açık yani annem kapalı onun ailesi de kapalı ama baba tarafı açık falan ben kendi istegimle kapandim aslında kapanırken anneme de danismadim ama bir gün okula kapalı gittim arkadaşlarım çok güzel olmuş falan dedi zaten 6. Sınıfta namaza basladim bana hiç zor gelmiyordu hatta çok şükür kapaliyim diyordum liseye geçtim ortamımda ki çoğu kız açıktı benim aklımdan hiç açılmak geçmiyordu hatta 1 arkadaşım vardı oda ilk kapandığı gün beni aklına getirmiş benim giyimimi falan begeniyordu tabi ben uzun giyinmiyordum yani ferace falan giymiyordum ama vücut hatlarimi belli eden şeylerde giymezdim sonra işte aklıma acilmak geliyordu düşünüyordum acilirsam şunları giyerim diye ama sonra interneti açıp ahiret hayatına bakıyorum acilirsam ne olur diye ilk başta çevre korkum vardı ama sonra gitti o korku sonuçta herkes kendi mezarına girecek diye ama öbür dünya aklıma geliyor sonra kendimden utanıyorum bu şekilde düşündugum için şimdi sizlere bunları yazıyorum çünkü baktım da benim bu düşüncelerimi taşıyan bir çok kişi var ben küçükken gittiğim cami hocam var onunla hâlâ konuşurum yarın da onun yanına gidip içimi biraz ferahlatmak istiyorum bazende aklıma acaba üniversiteye geçerken mı acilsam diye düşünüyorum inanamıyorum gerçekten açılmayı bu kadar dusundugume benim hiç aklıma gelmezdi Allah hepimizin yardımcısı olsun inşallah şeytanın bu vesvesesini duymazdan geliriz
Buradakilere nasıl ulaşabiliriz?
Ben 9.sınıfta kendi kararımla kapandım.ama 1 gün öncesinde arkadaşlarım bana yarın okula kapalı geliyorsun.dedi. bende kapandım.şuan kapanalı 1 yıl oldu.ama açılmak istiyorum.açık gezmeye utanıyorum.açılınca günah olduğunu da biliyorum.ahiret hayatından korkuyorum.napcamı bilmiyorum tavsiye verin bana
Gerçekten Allah kahretmesin annem 2 yil daha bekleseydi *ortaokulu bitirmemi bekleseydi * bunların hiçbiri olmayacaktı lanet olsun kendimi kişiliği karakteri olmayan biri gibi hissediyorum kendim gibi davranmayı unuttum hayatımın içine ettiğin için sağ ol anne bana 7 senemi geri verbilecek misin ?
Benimde 4 yıl bok oldu
Bende ailem istiyor diye ve birazda arkadaş zoruyla kapandım 9.sınıfın yaz tatilinde ailem zorlamadı ama zorlamasa bile istediklerini ve onlara tatlıda gelse bana alttan baskı uyguluyorlardı “seninde kapanma yaşin geldi” gibi böyle böyle ama bana asla iyi gelmiyodu etrafımdaki herkes kapalıydı okulda olsun sitede olsun akraba olsun herkes kapalıydı ve baba tarafı açık olanları böyle kötü yolda gören bir zihniyette artık siz düsünün hani direk cehennemlik gözüyle göruyorlar ve bu durum zaten benim canımı ayrı bi sıkıyor dedemin vefatından sonrada iyice etkilendim zaten dedim etrafımdakilerde böyle hem takdir ederler hem mutlu olurum dedim aniden kapandım herkes tebrik etti işte whatsapptan istagram olsun gören yazdı o zaman tabi çok iyi geliyo ooo işte ben iyi bişey başarmişim babam ayrı ilfi alaka soğuktu bana birden böyle yakın oldu önce mutlu oldum ama şu an hem o yakın arkadaşıma hemde aileme bu konu hakkında içten sövüyorum kendi çaplarında çok mükemmel bi sevap point oranı kastılar ama farkında değiller ben her bu konu için ağladıgımda her eve gelisimde ağlayarak sıkılarak bikkınlıkla çıkarıyorum bu türbanı ve artık ne olursa olsun modundayım dış tepkilerden ziyade anne baba akraba tepkilerinden aşırı korkuyorum ailemden birinde bu yaşandı ve kız yollu olarak yorumlandı ve aşırı korkuyorum ama benim içimdeki dünyayla dışımdaki dünya bir degıl ve bu tesettür dinin sembolu ve ben hakkıyla taşımiyorum bu türbanı istedigimde asla bu degil lütfen fikir verin başka kimseyle konuşamıyorum bu konuyu
Bende kendi isteğimle 8 ay oldu kapanalı son birkaç aydır ikilemdeyim. Ne yapacağımı bilmiyorum. Eşim açılırsan kızarım diyor ama kendi şort parmak arası terlik yabancı müzik dinler. Oruç dışında diğer ibadetlerle arası yoktur. Soruyorum ona nasıl oldum iyi deyip geçiştiriyor.hanım şunu alalım mı sana yada beğen alalım duymadım daha. Kıyafet namına bişey im yok. Olsa olsa 10 tunik 4 kazak. Kotla giyiyom onalrıda.
İşe başladım verilen kazak belimde çekmiştir dur hep açıktan tek farkım başımdaki örtüden başka bişey değil işteyken. İçim hiç rahat değil. Arkadaşlarıma dddim çok tepki verdiler g ü nah yansrsın dediler. Arada kalmak hoş değil.
Ben 4. sınıfın yaz tatilinde kapandım 8. sınıfa geçtim hala kapalıyım çok pişmanım keşke o kadar erken yaşımda kapanmasaydım zorla kapanmadım çocukluk hevesiydi etrafımdaki çoğu kişi kapalıydı bende kapandım kapanmaz olaydım yaşıtlarımın giyindiği gibi giyinemedim hiçbir zaman şu an da açılmak istiyorum ama annem izin vermiyor çok mutsuzum 18 yaşından sonra açılırım diyorum eğer şu an açık olsaydım belki 18 yaşından sonra kapanırdım ailem de çok dindar zaten dedem açık kadınları görünce her yer açık dolmuş diyor böyle diyince daha çok soğuyorum ne yapmalıyım bilmiyorum çok mutsuzum
bende 5. sınıftan sonra kapandım aileminde işine geldi tabi kızım böyle kızım şöyle diye gururlandılar kimsede demedi bekle cocuksun ileride pişman olursun diye , yıllardır beni kuran kurslarında okutular bana şaka gibi gelirdi arkadaşlarla şimdik ise cok pişmanım acılmak istediğimi desem beni naparlar bilyorum …galiba red eder babam annemde ağlamakla gözü şişer …insanların karşısında yüzümüz kalmadı diye , almanya gibi bi ğlkede yaşadığımız halde şu millet duyar denilen şeyden kurtulamadık amk …
Ben de arkadaş zoruyla kapandım sayılır. O konuda hiçbir düşüncem yoktu ve ailesinin zoruyla kapanan arkadaşım bana “kapanmazsan san aküserim” tarzında baskı yapmıştı. O zamanlar çok icine kapanik biriydim ve hiç arkadaşım yoktu 🙁 arkadaşsiz kalmak istememiştim ve kapandım 7.sınıftım çok küçüktüm. Dini duygularla kapanmamıştım yani… Bir de insanlarin ön yargıları yok mu? Ben çok açik görüşlü bir insanım ama görünüşüm beni yansıtmıyor kendim gibi hissetmiyorum. Taşıyamıyorum. Annemle konustuk ve ne kadar üzülse de anlayışla karşıladı.. Babamla her zaman konuşmak zor olmuştur ama onun da anlayışli yaklaşacağini düşünüyorum. Ben kararımı verdim ve çevreden gelecek tepkilere hazırım. En çok da en yakin arkadaşımdan korkuyorum çünkü kendisi çok dindar biri 🙁 her neyse bu dünyaya bir kez geliyorum ve şimdi yapmazsam hayatım boyunca aklımdan gitmeyecek.
Arkadaşlar bende baskıyla 5.sınıfta kapandım şuan üniversite ye başka şehirde başlayacağım yaklaşık 10 gün var 1 yıldan fazladır açılmayı düşünüyorum lakin ailemden çekiniyorum ne yapmak istediğime eminim bi kot Bi tişört ile gezmek istiyorum bunca sene baskı ile kapalı kaldım o kadar çekiniyorum ki onlardan konuşamıyorum bile yüzlerine bakmak zor geliyor açılmak istediğimde sanki din değiştirmiş gibi yapmalarına veya üniversite ye göndermemeainden çekiniyorum ama oraya gidince açılacağım aileme bu 10 gün içinde söylememe yardımcı olun o kadar çok sıkıntı stres yaşıyorum ki…
Ben de okulu dondurdum sağlık sorunlarımdan dolayı gittiğimde açık olarak özgürce gitmek istiyorum ama hala cesaretim yok :/
inanmıyorum birbirimize o kadar çok benziyoruz ki… ben de anlatayım hikayemi.
karakter olarak benziyoruz bence. zira ben de ortaokulda neşeli biriydim hatta öğretmenler bana mutlu kız derdi 🙂
8. sınıfa giderken yakın olduğum bir arkadaşım liseye geçiyoruz artık kapansak ya dedi. onu çok seviyordum ve fikri de kötü gelmedi bana. maneviyat ilgimi çekerdi hep. sonra yaz tatilinde kapandık ve liseye kapalı gittim. ama sanki eksik bir şeyler vardı. sanki ben değildim o sıralarda oturan. insanlarla konuşmaya bile çekiniyordum. çünkü barışamamıştım kendimle, dış görünüşümle. bu ben değilim diyordum her aynaya baktığımda. iç dünyam ve dış dünyam çok farklıydı. kendimi aşırı baskıladım. ve sonuç… açılma düşünceleri. şimdilerde aklımdan geçen tek şey bu. yakın zamanda gerçekleştirmeyi düşünüyorum. üniversitede de bu şekilde devam edemem…
o kadar benziyoruz ki …. uzun olacak ama ende anlatayım
bende ortaokulda herkesle iyi anlaşan özgürlüğüne düşkün kimsenin dediğini takmayan mutlu bir kızdım. (kapalılığın beni değiştirmeyeceğini düşünürdüm ama hiç öyle olmadı komple değiştim) yaz kurslarını çok severdim ben ,aslında sırf arkadaş çevresi için. benim çok yakın 11 senelik bir arkadaşım vardı her ne olursa olsun her şeyi birlikte yapardık kursa da birlikte gitmiştik işte 8. sınıfın yaz tatilinde. aslında aklımda kapanma düşüncesi vardı benimde ve yakın arkadaşımında vardı. gittiğimiz kursta popüler bir gruptaydım ve çoğu kapalıydı bizde heves edip yakın arkadaşımla kapandık. ailemde geneli kapalı saten bir teyzem hariç. babam alttan alttan kapanmamı söylerdi ama zorlamazdı hiç. bende onu mutlu edebilmek için ve iyi karşılanacağı için kapandım aslında. işte liseye başladım bir sorun olmaz diye beklemiştim ama istemsizce dışlanmaya başladım, içime kapanmaya başladım ki daha kapanalı 4 ay anca oldu . her sabah şal yaparken içimden hiç istemeye istemeye yapmaya başladım. ilk başlarda kendime kızdım ama işte gerçekten de açılmak istiyordum.ilk yakın arkadaşıma söyledim ve o mutlu olduğunu söyledi bide garip karşıladı. daha sonra teyzeme söyledim o gayet olumlu karşıladı anneme söylemem gerektiğini söyledi sevinmiştim aslında . anneme söylediğimde ise kızdı azda tersledi benden daha erken bunu beklediğini ama zaman geçince alıştığımı sandığını söyledi oysaki ben sadece söylemeye korkmuştum … ama babama söyleyemedim daha nasıl söylerim onuda bilmiyorum en korktuğum yerde bu . babam üzülmeme hiç dayanamaz ama yinede tepkilerinden korkuyorum. ve daha geç kalmadan da söylemek istiyorum.
çok uzun anlattım galiba:/
Hemen söyle derim çok uzunda kapanmamışsın yıl geçmeden söyle
Ben kapalı biri değilim ama dinime düşkün bir insanım.Buralara kadar gelme sebebim bu gece rüyamda kapandığımı gördüm.Etraftan çok güzel tepkiler alsam da kötü aldıklarımda oldu.Sonra içimde bir pişmanlık oluştu acaba açılsam mı diye ama yapmadım.Sonra da alarm çalıp uyandım.2-3 günlük hevesleriniz için gerçek dünyanızı bırakmayın arkadaşlar.Kapanmak Allahın emri.Bu düşüncelere girmek yerine tesettürün güzelliğinin farkına varın.Dini kitaplar okuyun.İbret alın.Hz.Yusuf’un hayatını okuyun yaşadığı çileleri görün bin kere secde edip şükredeceksiniz var olan her şeye.Ailenizede kızmayın onlar sizin hayatınız.Her anne baba çocuğunu büyüdüğü gibi yetiştirmek ister.Sizi seviyorum canlar Allah hidayet versin her birinize..
Çok garip ki böyle bir şey yapacağım aklımın ucundan geçmezdi. Çevremde çok konuşulurdu açılma mevzusu ama hep kendimle dalga geçerdim, saçmalama be onu da yapmazsın sonuçta bir yola girdin diye. Sanırım burdaki kimse dini gerçekten öğrenerek, sorumluluklarını farkına vararak Kuranın ayetlerini uygulama kararı almamış. Ben dahil hepimiz çevremizin bizim yerimize hayatımızı inanılmaz değiştirebilecek kararlar vermesine göz yumduk, kimse sonrasını düşünmedi, kimse ya kızım, yeğenim, öğrencim, bunu bilincinde yapmıyor ya pişman olursa diye düşünmedi. Evet başörtüsü (ailemin beynime kazıdığı şekilde) farz bi ibadet, ama islamın şartı değil, sadece senin nefsinle ve dışardan müslüman olduğunu temsil ettiğin bi örtü. Artık kendimi öyle bi hale soktum ki dışarı tek başıma çıkamıyorum, insanların yüzüne bakamıyorum , onlarla konuşamıyorum, kendi fikrimi bile özgürce beyan edemiyorum, özgürlüğümü git gide daha da kısıtlamaya başladım. Bu sene 2. Defa üniversite sınavına gireceğim 2 gün sonra dersaneye gitmem gerek, başörtüsüyle kendimi bu kadar kısıtlarken o ortama girebilecek miyim? Yoksa açılacak mıyım bilmiyorum.. sanırım bu günden sonra dua etmekten başka şansım kalmadı. Keşke bu durumun tek sebebi nefsim olsaydı da onu yenmeye çalışsaydım.. içimde o kadar fazla şey ukde kaldı ki
Ben buraya kendi kullandığım (sadece yakın arkadaşlarımın olduğu) instagram hesabımı bırakacağım. Ulaşmak isteyen, danışmak konuşmak isteyen olursa diye 🙂 bizi bizden başkası kolay kolay anlayamaz ne de olsa -saturndekibulut-
naptın tam olarak seninle aynı durumdayım hatta ben 3.kez sınava giricem eskiden böyle bir fikir yoktu aklımda ama son zamanlarda birşey oldu açılmak istiyorum ama anneme söylemeye cesaret bile edemiyorum
Bende 8. Sınıfın ikinci dönemi bir çocukla namaz kılıp kapalı değilim diye bana laf atınca inat edip kapandım. Zaten güzel bir kız değildim o zamanlar iç dünyasında yaşayan ama nerede olduğu fark etmez dans etmeyi büyük kahkahalarla eğlenmeyi çok severdim. Saçımı uzatır bakımlar yapardım. Neyse anneme söyledim ve kapandım babam bana o gün kapanıyorsun ama açılmana izin vermem dedi fakat o zamana kadar ailemde kimse kapanayım diye bir baksı yapmadı ani bir karardı. Lisede hiç bir şey istediğim gibi gitmedi annem beğendiğim kıyafetleri almıyordu ve bende onalara inat ferace aldım. Çünkü istediğim şeyleri giyemeyeceksem onların istediklerini de giyemem. 11. Sınıfta feraceyi çıkardım ki aileme zorla aldırtmıştım ve çevremdeki herkes abattığımı ve saçmaladığımı söylüyorlardı. Ama o kapanma amacım kendini boşluğa bıraktı kapalıyım ama mutlu muyum yoksa değil miyim bilmiyorum? Fikirlerim ve iç dünyamla o kadar uyumuyorum ki. Anneme geçenlerde sordum açılmak istesem ne yapardın diye evlatlıktan reddederim dedi ama bir kardeşim vqr o açık. Kapalı bir kardeşim daha var onun da aklından geçiyormuş ama korku var. Şuan mezun senem yazın sınavdan sonra bunu halletmek istiyorum. Yazlığa gittiğimizde bende kuzenlerim kardeşim gibi denizin karşısında saçlarımı rüzgar savursun kollarım güneşten yansın istiyorum. Kapalı olmak güzel ama belli bir yaşa gelince. Keşke o yaşlarımı tadını çıkara çıkara yaşasaydım
Bende aynı şeyi düşünüyorum keşeke biraz büyüdükten sonra kapansaydım o zamn daha mutlu olurdum diye düşünüyorum şimdi açılmak istiyorum çünkü düşüncelerim kapalı gibi değil zaten giyim tarzında dikkat edemiyorum ama korkuyorum ailem den çevremden ahiretten zaten annem izin vermedi bu siteyi buldum da biraz morelim düzeldi tek olmadığımı bilmek iyi hissedirdi? bu konu hakkında aslında çok kararsızım
Ben de yiyip bitiriyorum kendimi en çok da abimden korkuyorum://
Bende 12 yasindan belli kapaliyim suan 16 yasindayim ama icimde hayla bir acilma hevesi var napicami bilmiyorum aileme daha demedim tepkilerinden korkuyorum ve etrafimdakilerden.
Kendi istegimle kapanmistim ama cok kez keske kapanmasaydim diyorum, ne yapicami bilmiyorum suan kafam cok karisik.
Ben 13 yaşında kuran kursunda kapatildim valla nolduğunu bile anlamadim şu an 17 yaşındayım ve açılmak istiyorum ama yapamıyorum cesaret edemiyorum çevremdeki tepkilerden cesaretim kiriliyo ve çok pişmanım kuran kursuna gittiğim için kimsede anlamıyor ki biraz empati yapsalar anlarlar
Kızlae bende açılmak istiyorum şu an 10. Sınıfım 5. Sınıfta kapandım annem aşırı dindar babam benim elimin altındayken açılamazsın evlenince ne bok yersen ye diyo her dışarı çıkışımda başımı örterken ağlamaktan çok sıkıldım cidden artık dayanamıyorum kapandığım annemin bana baskı yaptığı güne lanet olsun
Ben zaten 2 ay önce kaynanam ve ailesi baskısı için mi bilmem kendimde istemiştim yapabilirim sanmıştım ama artık yapamıyorum aynada başka insanı görmüş gibi oluyorum ama eşimin ailesinin çevremdekilerin tepkisinden korkuyorum
Ben de aynı düşünceler içerisindeyim 12 yaşında gaza glerek kapandım ve şuan sadece 14 yaşımdayım 8. Sınıfa gidiyorum açılmak ta istiyorum açılmamakta ben tepkilerden korkmuyorum sadece Allah tan korkuyorum ve cidden ahireti düşünüyorum sizce açılsam ne olur ahiret falan Allah beni hala sever mi
açıldın mı?
Bende öle çok pişmanım hergun ağlıyorum bugün rahatlasam acilmiyacam diyom ama 1 hfta sonra yine üzülüyorum ve hep yatarken allahım eğer kapanmam bana iyi gelmicekse korkunç rüya gorim diye hep öyle diyince korkunç rüya goruyom ve tekrardan cekiliyom açılmaktan ama yine yapamıyorum açılmak istiyorum saçlarımı okadar çok seviyorum ki hani kapalı giyinim ama saçım açık olsun diye diyom napcm yardimci olurmsunz??
Merhaba bende bu düşüncede olan biriyim ben 18 yaşındayım 17 yaşımda kapandım kapanalı bir sene oldu babam çok karşı çıktı kapanmamı hiç istemedi küçük olduğumu ve yapamayacağımı dile getirdi ama ben onu dinlemedim o yurt dışındayken ondan habersiz kapandım şuan bir sene oldu ve ben ne kadar bilinçsizce kapandığımı anlıyorum tesettürüm tam bir tesettür değil evet ama dar şeyler de giymiyorum bende siz gibi çevremde alacağım tepkilerden korkuyorum özellikle teyzem ama bu benim hayatım ve yapamadığımı yapamayacağımı yeni yeni anlıyorum ama korkuyorum…
aynı şeyi yaşadığım bu kadar insan olduğunu bilmiyordum.. ben de anlatayım öyleyse hikayemi 7.sınıfın ikinci döneminde kapandım. hem aile hem arkadaş hem de okuldaki hocamız tarafından baskı gördüm bu konuda. annem ve babam sürekli ablan da sana özenir kapanır, artık yasın geldi, bak şu kız ne güzel kpanmış gibi şeyler diyordu. arkadaşım kendimi çok yanlız hissediuorm demişti. ve hocamız sürekli cehennemi anlatırdı bize sınıftaki açık kızlara kapanmaları için baskı yapardı. beni en çok etkileyen şeyse bi gün arkadaşlarimla gezerekn hepimiz kolye almıştık boğaza tam yapışan koluelerden ama kapalı arkadaşım alamamıştı. sadece 12 yaşındaydı daha.. bütün gün mutsuz gezmisti. o kadar üzülmüştümki ona. çocuktum ya ben de bilemedim hem o yanlız kalmasın hem de annem babam mutlu olucak ve hoca cehennemi anlstırken vicdan azabından kıvranmıyım diye kapandım birgün.. küçük bir çocuk olduğun için bu kadar baskı yeterliydi kapanmam için. şu an 10. sınıfım. hala dahada küçüğüm bence. dediğim arkadasımla hala ayni okuldayız ve o açıldı.. ama ben anneme dedigimde beni okulda almakla tehdit etti ge kafama bardak fırlatıyordu neredeyse.. her şey o kadae içimde kaldıki. kendime üzülüyorum bazen. saçlarımı özlüyorum, özgürlügümü özlüyorum, mutlu olmayı ,istediğim gibi giyinebilmeyi, kendim olabilmeyi, rahatça koşup oynayabilmeyi istiyorum. ablam da açık hala. her günüm birilerine özenerek geçiyor. açık halimi gören bütün arkadaşlarım çok güzelsin diyor. ben de açıkken krndimi güzel buluyorum ama kapandıktan sonra her gün kendimi aynada çirkin gördüm. tüm özgüvenimi, kendime olan sevgimi yitirdim. resmen çocukluğumu içime gömdüm. daha o kadar çok ayrıntı o kadar çok buruk yaşanmışlığım varki..
Benimle aynı şeyleri yaşayan insanların olması kendimi yalnız olmadığımı hissettirdi biraz olsun benim hikayem ailem küçüklüğümden beri kapanmamı istiyordu hatta ortaokul 5.sınıfa geçtiğimde yeni bir arkadaş edinmiştim ve knkm olmuştu o kapandı sonra bende kapanayım dedim olmadı allahtan o yaşta yapamayıp bir kaç gün sonra atmışım 8. Sınıfta saçlarım kabarık oluyordu ve erkekler çok dalga geçiyordu ve hergün ağlıyordum kendimi kötü hissediyordum neyse ben çalışmadım ve annemin tercihiyle kız ihl ye gittim ve annem beni yazın kuran kursuna göndermeyi sever başörtüyü yanına al çık yoksa kursa gönderirim derdi annemin tarafında açık yok ve dayılarım çocukları için çocuğuma kötü örnek oluyorsun diyip duruyordu neyse yeni arkadaşlar edindim ve yarısı kapalıydı sonra düşündümki hem günah hemde bunu enin de sonunda yapıcaktım düşüncesiyle arada kapanırdım evde bir gün teyzemle kahvaltı masasında konuşuyorduk ve kapanırsam ödül olarak telefon alacağını söyledi bende tmm kapanayım dedim zaten yapıcaktım kafasıyla bu halde sevilmiyorum zaten öylelikle kapandım. Herkes bir seviyor ailede babam birşey demedi kapanmama o aralar kendi maddi dertleri vardı hem onuda sevindirmiş oldum ama kapandığıma arada geliyordu aklıma açılsam mı bu liseden başka hayatta var ileride görüceksin falan neyse o yıl geçti allahtan okul değiştirdim tabi akrabalarım imam hatipten kaçtın demi diyor ben sadece okulun işleyişi ezberler hocalar yüzündendi ve beni orada açık gören hocalar gülüyordu bilerek onun da etkisi var yeni okulum güzel 11. Sınıftayım kapanalı 3 yıl oluyor ama son bir kaç aydık bunu düşünür oldum geçen yıl açık bir arkadaşım saçlara maşallah ne güzel açılsana falan demişti hatta bu yılda öyle diyolar geçen sene düşünürken Ramazan’da arkadaşıma mesaj attım oda kızdı yazın unuttum gibi oldu sonra tekrar mesaj attım kızdı geçiştirdi falan kapalı olan diğer arkadaşıma da rüya gibi yazdım açık olduğum bir rüya mutluyum diye onda bille kızdı ablam da kapalı ona soruyorum ne yaparsan yap diyo babama söyledim geçen ay. sonra beni mutfaktan bıçağı al bıçakla daha iyi dedi adam ve anneme gidip okuldan mi okuldaki arkadaşları mı dedi ondan mı etkileniyor yoksa. ortaokul arkadaşlarımda kapalıydı şimdi açık yarısı içimde tutmak zorunda kalıyorum kapalı arkadaşıma konu açtım yeni açılan bir kız var okulda öyle yazdım sen açılırsan senle arkadaşlığımız biter dedi 10 yıllık arkadaşım diğer arkadaşım açılsa naparsın dedim ona bişey demem o yeni kapandı olabilir ama sen uzun yıldır kapalısın dedi Yani dertleşecek kimsem yok tam bir sınanıyorum sevdiğim çocuğa açıldım şey dedi kapalılardan hoşlanmıyorum bilmiyorum çok kötü hissediyorum kendimi telefonu bir yerden aşağı atıp kırmak istiyorum ama yaparsam telefonsuz da kalcam hep düşünüyorum ileride açılsam diyorum ümide bu seferde aynısı olucak yazın bunalıyorum ve bone şal yapıp çıkyorum annem görünce açıl diyo açılayım açılmak istiyorum zaten diyorum saçmalama diyip kapatıyo konuyu ileride evlenince mi açılsam diyorum yada hafıza kaybı geçirsem kim olduğumu unutsam şunu biliyorum ki okulda çok mutlu olucam herkes bu koz bu karar güzelmiymiş dicek hatta hoşlandığım çocukta evlenince desem çok var belinde bu sefer kocam istemicek annem az çnce ablamın tıpa gidince açılan arkadaşlarını konuşuyordu yada atanınca öğretmenlerin açıldığından yolda yürütmende hep şey der bak her yerini açmış ne götü başı belli Dedem küçükken köyde tişört giydiğimde göğüslerim belliymiş az diye dövmüştü hep onlardan bu hayattan sıkıldım bazen ölmrk istiyorum açılsam belkide mutlu olamıycam aile akraba konusunda çok doğru kendi içim dışım bir gibi değil ruhum daralıyor tesettüre uyamıyorum biliyorum bekar olan dayım sevdiği açık kızla evlenecek ve anneannem ben açıkken kötü davranırken şimdi ona iyi davranıyor dedem alıştı sayılır . aileden kimse sevmiyor zaten dayımın kardeşleri teyzemler falan yani öyle tekrar açılmaya kalksam kesin okuldan alır ve yatılı yurda verir beni önerisi olan var mı
Bende 6.snfta okulun ilk günlerinde bi arkadaş örtülendi ikinci gün ben kapandım çünkü dine fazla ilgim vardı su an 17 yaşındayım okulu bıraktım sırf sal bağlamak istemedigim için 3 gün önce istediğim şey oldu acildim bunca aradan sonra kafadan hastalığım vardı ne istediğimi doktora söyledim sadece ona aileme açılması gerek yoksa bütün vücuda yayılacak dedi bu yüzden ailem bekletmeden acil dedi hala tanıdıklar beni görmedi sweatle bi ara çıktım ama cesaretli olmam lazım Instagram anlamli_yasam
merhaba bende 8. Sınıfa girerken kapandım kendi isteğimle kimse beni uyarmadı demedi ya yapamazsan şuan 10 . Sınıfım 2 yıldır aklımda açılmak kızlara bakıyorum saçlarına çok güzel özlüyorum kendimi beğeniyorum açıkken ama kapattıktan sonra çok çirkinim diye ağlıyorum geçen sene 9. sınıfta ablama dedim oda kapalı açılmak istiyorum dediki senin hayatın istediğini yap anneme dedim annem sordu neden falan sonra bir gün sabah kalktım hazırlandım dedim ben açık gidicem annem öyle kızdıki bana bir daha bu konuyu açamadım şuan annem ve babam izin verse anında açılırım ki zaten tesettür yerine getiremiyorum ben öyle biri değilim çünkü dar pantolon giyer tırnak uzatıp oje süren biriyim dizimin altında asla birşey giymem babam böyle olacaksa açıl dedi ama desem dünyayı başıma yıkar of bende istiyorum saçlarıma rüzgar deysin yağmurda saçım ıslansn ama ne yapacağım nasıl bir daha diyeceğim annemlere
Bişey yapamazsın çünkü asla anlamiycaklar bende aynı durumdayim açılmak istiyorum 5 yıldır hayatımın içinde ettiler içine atmaktan başka çare yok malesefki ve napcami inan hiç bilmiyom öyle bir çıkmaza girdim ki
Ben de aynı duygular içerisindeyim. 20 yaşındayım ve 7 senedir kapalıyım. İlkokulda ortaokulda her zaman ileride kapanacağımı biliyordum etrafımdaki herkes öyleydi ve ben de böyle olması gerektiğini başka bi alternatif olmadığını düşünüyordum. Liseye başlarken iyi bir anadolu lisesi kazanmama rağmen imamhatibe gitmem gerektiğini tavsiye etti akrabalarım. Ben çok istememiştim daha iyi bir okul şansım olduğu için. Ama annem onlara itiraz etmedi ve bir şekilde oraya kaydoldum. Okula ilk gün gittiğimde sınıfın neredeyse tamamı kapalıydı. Ben de hazır böyleyken kapanayım diye düşündüm ve bir sonraki gün kapalı gittim. Herkes tebrik edip mutlu oluyodu ama ben kendimi farklı hissediyordum. Ama bu his çevremde herkesin böyle olmasıyla gitmeye başladı. Lisemi hala çok seviyorum arkadaşlarımı da. İyi ki o liseye gitmişim de dedim çok kez. Ama 3 sene önce üniversiteye başladığımda o bastırdığım yoksaydığım hisler yeniden geldi. Ama açılma düşüncesi yoktu sadece insanların beni bi kalıba sokup bana sadece o çerçeveden bakmaları beni rahatsız hissettirmeye başlamıştı. Geniş bi arkadaş grubum vardı kızlı erkekli. Çok rahat davranmasam da görünüşümle karakterim arasında farklar vardı. İnsanlar öyle düşünmese bile ben buna takıldığım için öyle kuruyordum. Kendimi kıstılama ihtiyacı vardı hep. Yaptığım bi davranışın sadece benim değil tüm kapalıların yargılanmasına neden olacağı endişesiyle iyice kendimi kapadım. Geçen sene gerçekten açılmak istediğime karar verdim. Tek nedeni o değildi ama saçlarımı çok beğeniyordum ve sanki çok beğendiğim bi elbise almışım ama giyemiyormuşum gibi hissediyordum. Beni en çok çekindiren şey akrabalarımın tepkisi. Çok saçma böyle özel ve sadece beni ilgilendirem bir karara tepki vermeleri ama öyleler. Namaz kılmadığında kimse buna yorum yapmaz ama konu bu olunca sanki dinimizin temeli buymuş ve o olmadan olmazmış gibi davranmanın şekilcilikten başka bir şey olmadığını düşünüyorum. Anneme ve teyzeme bu isteğimden bahsettim. Üzüldüklerini söylediler annem başka takmadı geçiştirdi. Ama şuan istediğimin farkında. Babam da bana engel olucak bir insan değil. Ama çevremdeki insanların tepkisi beni çok endişelendiriyor. Çevremdeki herkes beni iyi ve ahlaklı biri olarak görür açılmamın beni onların gözünde kötü yapmasını istemiyorum. Ben hala aynı benim sadece dış görünüşüm değişecek bunu anlamalarını çok istiyorum. Akrabalarımın bazıları laf edecekler onları önemsemiyorum ama gerçekten benim adıma üzülecekler de var. Aslında bana şuan üzülmeleri gerekiyor. Gönlümün razı olmadığı bir şeyi her gün yapmak her gün ona göre davranmak çok daha üzücü bir olay. Cesaretimi toplayabilirsem önümüzdeki günlerde açılmayı planlıyorum. Umarım gözümde büyütüyorumdur bu tepkileri. Umarım tepkileri üzecek insanlar olsa bile bana destek olan beni olduğum kişi için sevenlerin desteğiyle çıkarım işin içinden.
merhaba, ben 7. sınıftayken kapandım. Yine her zamanki gibi evde oturuyordum ve annem yanıma gelip irem baban kapanmanı istiyor dedi.İlk başta anlam veremedim çünkü babam bana bırakır sanıyordum. Anneme istemiyorum dedim annem baban istiyor dedi. Bizim evde babam ne derse o olur. Ben babamla konuşmaya çekinirim hatta para istemeye bile çekiniyorum hep anneme söylüyorum o babama söylüyor. Neyse, o gece sabaha kadar ağladım. istemiyordum çünkü ben hiç kendimi kapalı hayal etmiyordum küçükken. Velhasıl zorla kapandım. Şuan 11. sınıftayım ve aklımda hala bu konu dönüp duruyor. Eskiden namaz kılardım kuran okurdum. Babam beni zorla kapattığı günden beri dinden uzaklaştım. Dar pantolon giyiyorum, sigara içiyorum, içki içiyorum.. Bu başörtü benim ahlakıma yakışmıyor. Davranışlarıma yakışmıyor..Aile içi de çok sıkıntım var babamla anlaşamıyorum. Sadece parası yüzünden onunla konuşuyorum.Bir kere bile bana sarıldığını bilmem, günün nasıl geçti kızım diye sorduğunu bilmem..O kadar kıskanıyorum ki babasıyla arkadaş gibi olan kızları..
Şuan üniversiteye gidip açılmayı düşünüyorum. Belki orda iş bulurum ev tutarım ailemle ilişkimi keserim onu da bilmiyorum. Bir ablamın olmasını çok isterdim. Bana akıl vermesini benim yanımda olmasını.. Yanımda en yakın arkadaşımdan başka kimsem yok. O da arkadaşlarının gazına gelip kapanmış. Açılmak istediğini ailesine söylediğinde izin vermediler. Bizde üniye gidip açılmayı düşünüyoruz.
Kızlar, eğer aileniz açılmanıza izin veriyorsa etrafımdakiler ne der diye düşünmeyin tüm mesajları okudum ve çoğunuz etrafınızdaki insanları düşünüyorsunuz.İnsanlar hep konuşur onları dinlemeyin. İki gün konuşup üçüncü gün unuturlar bile sizi. Hiç kimse sizden, sizin isteğinizden önemli değil.Eğer içinizde açılmak varsa yapın. Mesela ben şuan sanki Allah için değil de babam için kapanmış gibi hissediyorum. Bu konuyu onun yanında açarsam daha çok kısıtlar beni.(sanki hiç kısıtlamıyormuş gibi…)
Biraz uzun oldu ama içimi döktüm. Kendinize bir çıkış yolu bulun sonunda mutlu olan siz olursunuz 🙂
Burada yazılan yazıları takip edicem. En ufak bir sıkınıtınız olursa konuşmak isterseniz akıl almak isterseniz instagram hesabım:ceyda.aaay(hesap fake öylesine kullanıyorum)
Bende 2 senedir kapalıyım. Benimki özentilikle başladı . Anneme söyledim hemen tamam dedi ne bi uyardı ya daha çocuktum ben ya insan bi uyarır bişey söyler. Zaten hiç kapanacak biri değildim açıkken babamdan gizli şort giyer oje sürerdim babam görünce hep döverdi . Şuan böyle olmamın tek suçlusuda babam zaten ben çocukluğunu yaşayamamış dindar bir aileden sadece özgur olmak isteyen biriyim çok mu ya sadece özgürlük. 1 senedir annemle konuşmak istiyorum ama olmuyo yapamıyorum söyliyemiyorum çevremdeki bi kaç kişi biliyo sadece. Zaten sadece başımı kapatmaktan baska hiçbir vasfım yok ne oruç tutarım ne namaz kılarım hiç bisey yapmam çünkü ben buyum. Sırf aman erkekler tahrik olmasın diye kapanacak biri değilim ve hiç bir zaman olmıyacaģım
9.sınıfım ve 8.sınıfta okulun ilk günü kapanmıştım tamamen kendi isteğimle kapandım ve şimdi açılmak istiyorum bu konuyu ailemle konuştum annem biraz tepki gösterdi ama babam bir şey demedi gerçekten kendimi çok kötü hissediyorum çevremden gelecek tepkiler umrumda değil lütfen biriniz bana yol göstersin motive olmaya ihtiyacım var.
Ah kuzum benim… Ben de seninle aynı durumdayım. 7. sınıfın 2. döneminde anneme feminaziyi savunurken bana getirdiği kitabı okumam sonucu kapandım. O sıralar bu inanılmaz mantıklı gelmişti. Ama şimdi açılmak istiyorum saçlarımı ve istediğim şeyi yargılanmadan, tuhaf gözler olmadan yapmak istiyorum. Daha önce bir kez kapanmıştım ama çok küçüktüm farkında bile değilsin durumun. O zaman açıldığımda pek tepki almamıştım. Sadece babam “Açık mı gideceksin okula? ” falan demişti. 2. kez kapandığımda da hiçbir tepki vermemişti: ne bir elimi sıkıp sarılıp tebrik etti ne de bir hediye aldı… Umrunda değildi yani. Ama bu sefer açılacağımı söylersem kızar diye düşünüyorum çünkü baya değişti. Dinine bağlandı. Hatta beni zorla imamhatipe gönderecek. Onun yüzünden dinden ve kazanmaktan soğudum, doğum günümde bana sinirlenmişti, kızarken o başörtüyü taşıma daha iyi tarzı bir şey söyledi ve o andan itibaren açılma düşüncesi kafama girdi. Hatta ondan bir önceki gün saçlarımı erkek gibi kestirmiştim onun için eşek gibi pişmandım ama sorun değildi çünkü takıldığım konu görünüş değil eğer öyle olsaydı kapalı kalırdım, kapalı halim daha güzel. Ayrıca sürekli üzerimde ibadetlerimi yapmam için baskı kuruyor. Onu da anlıyorum cehennem ateşinden korumak istiyor ama bu benim kararım ona sadece uyarmak düşüyor, kafama sıçmak değil…
Anneme söylediğimde onaylamıyoruz, destek bekleme dedi ama açılma demedi. Ben de babam ne der diye sorunca bilmiyorum dedi. Açıkçası tek korkum babam gerisi umrumda değil. Evet, Allah rızası da var biliyorum. Nedense çok kafama takmıyorum o kısmı, dini imanı bütün bir insan değildim son zamanlarda zaten ama şimdi iyice kafam yıkandı. Sadece “nasılsam öyle olmak istiyorum.”
4. Sınıfın sonlarında kendi isteğimle kapandım. Ama annem bana hiç daha çocuksun pişman olursun demedi. Şu an 9. Sınıfa gidiyorum ama düşüncemle görünüşüm birbiriyle zıt, kendimi çirkin hissediyorum, istediğim kıyafeti giynemiyorum ve daha bunun gibi bir sürü şey. Anneme bugün konuyu açtım kesin bir dille reddetti. Daha önceden kapanıp açılan teyzemle konuştum bana bir birey olduğumu ve kendi isteğime göre eylemlerimi şekillendirmemi söyledi. Annemi ikna etmek için araştırmalar yapıyorum, kendi düşüncelerimi ifade etmekiçin daha kibar bir yol arıyorum. Umuyorum ki annem müslümanlığın sadece baştaki örtüye bağlı olmadığını anlar ve onun rızası olarak başımı açarım.
İnsta varsa konuşalımmı bende 9. Sınıfım ve 4. Sınıfta kapandım
Bende öyle ama 8. sınıfım , konuşacak birilerine ihtiyacım var konuşabilir miyiz?
25 yaşındayım 5 sene oldu kapanalı. Kendi isteğimle kapandım ve ailem kapanmamam için beni ikna etmeye çalıştılar karşı çıktılar . Onlar karşı çıktıkça daha da inat ettim ve kapandım. Şimdi evliyim ve bir kızım var. Düğünümde annem açıktı. 2 sene oldu annem kapanalı. Bir kız kardeşim var o açık ve kapanmayı hiç düşünmüyor 🙂 beni ikna etmeye çalışıyor açılmaya. Eşime açılmak istediğimi söylüyorum fakat saçmalama hayır açılma diyor. Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum . Öğretmenim özel kurumlarda çalışıyorum ve kapalı olduğum için bir çok yerden dışlandım ve işe alınmadım. Normalde çok iyi bir yüzücüydüm kapandığımdan beri senede 1 kere gidiyorum denize. Kapalı olmayı da seviyorum aslında ama bilmiyorum bir şeyler ters gidiyor ve içim hiç rahat değil . Kendimi rahat hissetmiyorum . Açıldığım zaman daha rast hissedecekmişim gibi geliyor. Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum …
Yaşı büyük biri ve yakın zaman 😉 10 yıldır kapalıyım evliyim oğlum var etrafımda herkes kapalı kız kardeşlerim hariç bnde açılmak istiyorum mutlu değilim kendimi hep pasaklı hissediyorum bakımlı olamıyorum aynaya bakasım gelmiyor resmen
İnstagramdan adead_tired_person hesabim yazar mısın lütfen
Bence eşinin karışma hakkı yok yalnızca fikirlerine saygı duymalı onun işine bakmıyormuşsun sonuçta yanlış yaklaşmış sana tepkini koymalısın biz bir eşya değiliz ayrıca için rahat etmiyorsa özünde değilsindir özüne dönmelisin sağlıkla kal;)
selam,
umarım istediğin gibi açılmışsındır ve bu mesajı dikkate almazsın.sakın sakın sakın açılmak istiyorsan kapalı kalma. eğer içinde varsa illaki açılırsın ve tek kaybettiğin şey zaman ve baskı ile geçirdiğin bir gençlik olur(baskı diyorum çünkü bi bez parçasının sana karşı bakışları nasıl değişirdiğini tahmin bile edemezsin. düşünsene kapalı birinin koşması bile komik algılanıyor bu toplumda.benim ailem daha beterdi inan. üstelik onlar dini boyut yetmiyormuş gibi bir de millet ne der diye düşünüyorlardı. bu konuyu ilk dile getirdiğimde müthiş bi azarlanma gördüm. aradan 2-3 ay geçti yavaş yavaş açılmaya başladım. mesela evde bile kafamda tülbentle etekle duruyordum.sonra bigün kafamı örtmemeye başladım.bu süreç yaz tatiliydi.o sırada şalın bonenin altında dökülmüş ve yıpranmış saçlarımı yağlarla bakım kürleriyle onarmaya çalışıyordum(sanki okullar açılıncaya kadar açılacakmışım gibi).sonra yavaş yavaş eşofman tshirt falan giymeye başladım.ilk başta babam bu ne vaziyet falan oldu tabii ama sonra tekrar etek falan giyip sonra aradan biraz süre geçince eski halime döndüm.ama asla kafama tülbent takmadım. çünkü zihniyet önemli hatta en önemli şey.yani babam bana izin vermeseydi ben intihar edecektim. emindim. o kadar kararlıydım. sen de öyle ol dostum.sonra birgün babam ailecek nevşehire gideceğimizi söyledi. ben, eğer açık gidemeyeceksem gitmeyeceğimi söyledim.sonra orada büyük bir kavga başladı. sonra ben kendimi ifade ettim. sana günahı yok bunun. sen beni uyardın ve bu kadar. vebal senden kalktı dedim. ben özgüvenli hissedemiyorum kendimi dedim.sonra nevşehire açık gittim(çarpık çurpuk kestiğim saçlarım umrumda olmadı çünkü mesele cidden güzel gözükmek değildi. mesele zihniyetti).ama benim akrabalarım gibi düşmanlarım vardı(hala varlar o gerizekalılar)şimdiye kadar adam akıllı samimiyetimizin olmadığı insanlar hayatıma müdahale etmeye başladı. yok benim yeğenim açılamaz falan filan(cidden adam akıllı samimiyetimiz olmadı harbide n’oluyor aq??!!)işte ordan babam bunların lafıyla-büyük ihtimal-ufak bi kavga esnasında açılmayacaksın dedi. o okula da kapalı gideceksin dedi. ben epey korktum açıkçası.hatta ertesi gün o tülbenti takmaya karar vermiştim. o esnada belki de bütün gidişatı değiştiren bi arkadaşım-şimdi yok ama o zamanlar iyi ki vardı, ve onu hala özlüyorum- hayır, sakın bunu yapma, çünkü bundan sonrası işlerin değişeceği nokta. dedi.ona babam okula göndermezse nolcak? dedim. 2018de yaşıyoruz. polisi ararım. tamamen saçmalık hiçbir haklı yanı yokki bunun dedi.sözünü dinledim. babam akşam işten geldiğinde sana kapanacaksın demedim mi dedi ve bi kavga da orda başladı. ben normal şartlarda o kavganın korkusuna da dayanamazdım ama iş işten geçmişti,instagrama açık fotoğrafımı atmıştım. ve toplumdaki statüme çok önem veririm yani bunun kelimenin tam anlamıyla geri dönüşü yoktu. işte zaferimi orda verdim. her ne kadar babam bana beni evlatlıktan reddettiğini söylese de buna tabii ki kendi de inanmadı. ben onun evladıyım çünkü.topluma gelince ailen izin veriyorsa toplumdan korkmak gibi bir saçmalık yapma tabii ki- çok komik olur haha- çünkü o insanlar senin hakkında en fazla 1 dk konuşurlar ve sonra başka bir konuya geçerler nasıl olsa. bende de öyle oldu. ilk başta instagrama attığım için(yazın) okullar açılınca yarısının umrunda olmadı yarısı da tanımaadı bile :d harbiden hocalar falan bile tanımıyordu. kimi arkadaşlarım bakın okula yeni bi kız gelmiş falan yapıyordu :d her neyse. şu an tek sorunum o gerizekalı zihniyetsiz akrabalarım(öyle çok dini bütün insanlar sanma ha dinden anladıkları ilahi açıp dinlemek bir de yalapşap namazlar kılmak ve geri kalan hayatına hiç allah yokmuşçasına devam etmek haha. özetlemek gerekirse yapmanı istediğim birkaç şey var sadece:
1)asla asla ama asla yılmamak.hiçbir zaman bunu yapma ama izin vermezseniz intihar ederim fikrine sok kendini.
2)sabret çünkü bir fikri birine uzun süre dayatırsan kesinlikle bir gün kabul edecektir(çünkü insanların doğasına bir meseleyle sürekli oyalanmak çok uygun değildir.bir an önce he deyip kurtulmak isterler ?
3)korkma. kimsenin elinde gerçekten seni tehdit edebilecek bir şey yok aslında ?
4)kendi haklılığına inan. ne oluyor açılıyorsun diye satanist olmayacaksın, şort giyip kendini pazarlamayacaksın. sadece türbansız bir giyinim yani aşırılıklardan kaçınarak giyineceksin(aileni bu fikre inandır bu arada)
evet dostum bu işi başardığında(umarım çoktan başarmışsındır)buraya cevap ver lütfen ? mail alıyor olacağım. mesele bir bez parçası değil. mesele sen bir kadınsın. kendini ifade etme yolunu sen seçersin. annen baban seni koruyacak kararları verirler, vermeliler. ama seni istedikleri kişiliğe sokamazlar. çünkü bu senin hayatın(bu cümle klişe gelebilir ama çok önemlidir)
iyi günler.burada sana inanan birileri var:)
Ben kapalıyken yorumları çok okurdum. ACILDIM Şimdi gelip gidip yorumları nasıl bir psikopatlıksa tekrar okuyorum :)) Beni etkileyen nadir yorumlardan birini gördüğüm İcin yorum yapmak istedim ve yaşınızı merak ettim acıkcası? 🙂
teşekkür ederim :)17 yaşım.
Sana çevren nasıl tepki verdi pki
Lise üçte eşimle tanıstım zamanlar açıktım onun ıstedıgı uzerıne kapandım suan 22 yasındayım ve hıc yapamadıgımı anladım bu sekılde mutlu olmadıgımı içimden geldıgı gbı davranmqk ıstıyorum eşime bı cok kez dıle getırdım acılmak ıstedıgımı ama ızın vermedı bazende hıc cevap vermek ıstemedı ama aklımdan hıc cıkmıyor açılmak ıstıyorum ve napcamı bılmıyorum onuda uzmek kırmak ıstemıyorum rızasıyla olsun ıstıyorum sizce napmalım benımle aynı durumda olan varmı
Bence eşinin karışma hakkı yok yalnızca fikirlerine saygı duymalı onun işine bakmıyormuşsun sonuçta yanlış yaklaşmış sana tepkini koymalısın biz bir eşya değiliz ayrıca için rahat etmiyorsa özünde değilsindir özüne dönmelisin sağlıkla kal;)
Hikayene kendimi yakın buldum bazı konularda. Şuan ben de kapalıyım. 9.sınıfa geçeceğim sırada ailem zoruyla kapandım. Sürekli bana ‘kapanmazsan okula yollamayacağım seni’ derlerdi, bende gidememekten korktuğum için kapandım. Öncesinde de sürekli dışarı çıkarken ‘etek giy, kafanı ört’ derlerdi. Ben daha neyin ne olduğunu bilmezken… Okul gezisi olurdu kapalı gitmeyeceksen yollamam seni derdi babam, hep bunu yaptı. Kafama öyle işlediki bu en sonunda laflarını duymaktan sıkılıp kapandım. Soran olursada kendi isteğimle kapandım derdim mahçup mahçup. Öncesinde çok sportif, girişken, mutlu ve pozitif biriydim. Sonra birden kapandım ve bundan mutlu oldular, öncesinde çok açık giyenen biri değildim ailemden ötürü şimdi zaten kapalıyım. Şuan 11.sınıfa gidiyorum, 12 ye geçeceğim yakında. Artık kapalı olmak istemiyorum çünkü böyle mutlu değilim, belki bana zaman tanısalar ben düşünüp kapanabilirdim ama şuan istemeyerek birşey yaptığım için bundan hoşnut değilim. Gerçekten o kadar farklı düşünce yapım, haraletlerim var ki dış görünüşümle alakam yok. Geçen sene okullar açılmadan önce ailemle konuştum, ikiside çok yobaz. Annem aslında daha iyi bu konuda ama babam, ‘evlendiğinde kocanla konuşur açılırsın, şuan baba evinde açık olamazsın’ diyor. Hayatımda duyduğum en aptalca cümle sanırım. Sonra dayanamayıp açıldım 1 2 kez babamdan habersiz dışarı çıktım, sonra bir gün ailecek dışarı çıkacaktık ben tişört ve eşofman giydim bekliyorum çıkmayı ama hepside beni bekliyor kafamı kapatıp üstüme birşey almamı. Sonra babam düşüncemi bildiği için bana bağırıp kapat şu kafanı tarzı şeyler söyledi ben de dayanamayıp kapandım. Etrafımda bana destek olacak kimse yok herkes çok yobaz, birtek ablam bana üniversiteye geçeceğin zaman tekrar aynı düşüncede olduğunu görürsem babamlarla bu sefer ben konuşacağım arkanda olacağım dedi. Kimse düşünmüyor insanın halini. Çevrem vs değil beni ürküten, bu hususta beni ürküten tek şey var o da ailemin benimle dargın olmaları, bana küs kalmaları. Onlar benim ailem yani bu yüzden onların kalbini kırmak beni korkutuyor. Bu yaz gene konuşmayı düşünüyorum. Çok mutsuzum.
Bende açılmak istiyorum, şuan da 21 yaşındayım, 16 yaşında kendi isteğimle kapandım bir arkadaşımla birlikte o kapandıktan 1 sene sonra açıldı. 2 3 senedir de bu aklımda herkes unutacak biliyorım kimsenin lafından korkmuyorum fakat ablam ve annem çok kızıyorlar açılmama kesinlikle karşılar ne yapacağımı bilmiyorum ruhumla bedenim aynı kişilik değil gibi hissediyorum doğru düzgün kapanamadıktan sonra da örtülü insanlara laf getirmek istemiyorım çünkü kapalı gibi davranmıyprum mutlu değilim bilmşyorum nasıl bir yol denemeliyim
Bana da yardımcı olur musunuz? Benden küçük kuzenim kapandığından beri ailem bana baskı uyguladı. Başlarda istiyordum ve onlara 8. Sınıf bitsin yapacağım dedim ama o güne kadar sürekli kapansana artık yeter gibi şeyler söylediler ve içimdeki heves bir an söndü. 8. Sınıf bittiğinde aileme kapanacağımı söyledim çok mutlu oldular tabi teyzemler vs çok sevindiler. Bizim ailemizde namaz kılan vs yok açıkcası dindar değil annem bile kapıyı saçı açık açar dışarıya kısa kol giyer falan. 9. Sınıf oldum ve şapka hayalim vardı hep ama param olmadığı için alamamıştım hiç. O gün okulun bahçesinde bir kız gördüm şapka takmış ve baktım durdum ona kendimi öyle hayal ettim. Böyle olmak istemediğimi biliyordum. Sonra annemlere söyledim fakat çok çekindim onlar da rahat açıklayamadığım için pek ciddiye almadılar hayır diyip geçtiler ben de korktum bir daha onlarla konuşmaya. Çoğu kez ağladım çoğu kez anneme dedim annem kızmıyordu ama izin de vermiyordu. Dini değil çevreyi düşündü. Bana seni kınarlar dedi. Şu an 11. Sınıf oldum fakat her gün içimdeki bu şeyi bastıramadım. Dinimi seven biriyim fakat bu halde olmamın sebebi ailem. Zorla güzellik olmazdı ben en uygun zamanı bulup kendim kapanacaktım ama şimdi açılamıyorum çok çekingenim ailem ile konuşamıyorum. Ne yapmalıyım? Nasıl ikna ederim onları ve en önemlisi bu cesaretim nasıl gelecek?
Bende açılmak istiyorum ama çevreden korkuyorum annemler izin vercekmi bilmiyorum yani napicagimi bilmiyorum.
Selamlar. Ben de benzer bir durumdayım. 5.sınıfta bir arkadaşımın önerisiyle dini bir kursa gitmeye başlamıştım. Kuran, peygamberlerin hayatı vs. gibi dersler işliyorduk ve o zamanlar çok severek gidiyordum kursa.
Zaman ilerledikçe kurstaki arkadaşlarım kapanıyordu ve bana sürekli ne zaman kapanacağımı soruyorlardı. Daha sonra kurstaki hocalarım da baskı yapmaya başladı, sürekli kapanmayla alakalı imalar yapıyorlar, kapanmazsam cennete gidemeyeceğimden bahsediyorlardı. Ailem de gerçekten çok değişti. Bana bir kere bile örtünmemle ilgili bir şey söylemeyen babam bir gün yaşıtların hep kapanıyor,ne zaman kapanmayı düşünüyorsun diye kızdı. Ben de 7.sınıfın 2.döneminde kapandım. İsteyerek kapandığımı düşünüyordum.
Liseye geçince düşüncelerim başta olmak üzere her şey değişti. Ortaokulu imam hatipte okuduğum için pek sorun yaşamadım ama şu an fen lisesindeyim ve bu konu artık çok daha fazla canımı sıkıyor. Okulda hiç tesettürlü arkadaşım yok ve başım kapalı olduğu için çoğu şeyde dışlandığımı hissediyorum, insanların bana farklı baktığını biliyorum. Ve hiçbir şekilde özgüvenim yok. Sınıfta birkaç arkadaşım dışında hiç kimseyle konuşmuyorum, insanlarla göz teması kuramıyorum. Öğrencilik hayatım boyunca derslerde hep aktif olan ben şimdi sınıfta parmak kaldırıp söz hakkı bile isteyemiyorum. Hatta öyle ki sınıfta adımı bilmeyen arkadaşlarım bile var.
Kendimi sürekli istediğim kıyafetleri giyebilip özgürce dışarı çıktığımı hayal ediyorum. Başımı açmak istiyorum ama başta ailem olmak üzere çevremden gelecek tepkilerden çok korkuyorum. Birkaç kere anneme bununla ilgili imalar yaptım. Sınıfımda kapalı kimse olmadığından, kendimi çok yalnız hissettiğimi söyledim. Bakın açılmak istediğimi dahi söyleyemedim ama o hemen ne yapacaksın, sen de onlar gibi mi olacaksın, açılacak mısın diye bağırdı. Gözlerim doldu ve hiçbir şey diyemeyip odama koştum.
Şu an 9. sınıftayım, düşüncelerim çok değişti ve kapalıyken kendimi ‘kendim’ gibi hissetmiyorum. Ve akrabalarımdan açık olan hiç kimse yok. Bu yüzden ailemin açılmama asla izin vermeyeceğini de biliyorum. Bunları ilk kez burada anlatıyorum çünkü anlatacağım hiç kimse yok. Gerçekten ne yapacağımı hiç bilmiyorum. Her gece bunun yüzünden gizlice ağlamaktan bıktım.
Ben kendi isteğimle kapandım kesinlikle babam annem zorlamadı sadece çevrem artık kapan falan diyordu aslında onları çok takmıyordum zaten bir gün annemin kuzenine gittik kadın artık kapan falan dedi günah dedi anlattı şal falan verdi içim ısınmıştı ama gün geçtikçe insanların arasına geçmek istemedim kimsenin yüzüne bakamadım bir yere gitçeğimizde hep fotoğraf çekilmezdim çünkü biliyorum ki çirkin çıkacağım gün geldi geçti kafam iyice karıştı ve açılmak istiyorum annem de sıkıntı yok babam beni kısıtlayacağını ve kendi düşünceme saygı duymadan kullandığım uygulamalar yüzünden olduğunu söylüyor inanın bilmiyorum napacağımı yaklaşık 5aydır nerdeyse kapalıyım napacağımı bilmiyorum
ben erken regl oldum. 10 yaşımda… 1 sene boyunca çevrem çok fazla baskı yaptı ve ben buna gerçekten 1 dakika daha dayanamazdım. Böylece kapandım annem daha çok küçüksün pişman olursun dedi. Ben gene de kapandım. Bugun 16 yaşındayım olmadığım bir kişi olarak görünüyorum.. insanlar karantinadan nefret ederken ben hayatımın en özgür hissetiğim anlarını yaşıyorum… her gece ağlamaktan uyuyamamaktan çok yoruldum. Bugün daha bugün anneme söyledim. Annen günahıma girmemek için pek bir şey söylemedi. Abim istiyorsa açılsın dedi. Ablam şok oldu. Babamın umrunda degilim zaten. Sadece şuan açık olup kapanmak isteyen arkadaşlarıma kötü örnek olmaktan korkuyorum. Allahtan korkuyorum. Annem kapalıyken de çok güzelsin gibi cümleler kurdu ama.. ah ah ilk gün çok zor olucak.. keşke hic kapanmasaydım ya da o kadar küçükken kapanmasaydım. Baskı yapanlara karşı hala çok kırgınım.
merhaba ben ailem ile konuştum bana çok samimi ve o kadar güzel davrandılar ki bana gerçekten değer verkilerini anladım bir önceki yorumda açılmak istediğimi söylemiştim ama şuan bambaşka bir şekilde bakıyorum olaya şuan insanların benim hakkımda ne dediği nasıl gördüğü umrumda değil. Oturup 1 gece boyunca tüm fotoğraf ve videolarıma baktım fotoğraflarda kendime tiksinmekten bakamasam da etrafa baktım yanımdakilere baktım ve o sırada ne kadar kötü hissedersem hissedeyim mutlu olduğumu fark ettim gerçketen mutluyum başörtümü şuan hiç bir şeye engel olarak görmüyorum. Benim nefret ettiğim bir çok şey var bu hayatta fakat ben bunları kendi tarafıma çekmeye ve bunlardan mutlu olmaya bunları sevmeye gayret ediyorum. Fizikten nefret ederdim şuan bayılıyorum mesela neyse şimdi şöyle ki ben küçükken gibi verdiğim bir kararın tüm hayatımı etkilemesini istemediğim için şuan bu konu hakkında düşünmek istemiyorum sadece ders çalışmak istiyorum ve güzel bi üniversitede olmak istiyorum şimdilik. Bunu ilerde değerlendireceğim.
Selam,
Ben 5.siniftaevi imam hatibe gittiğim için mecburen kapanmıştır yani bana okula herkesin kapalı olması gerektiğini söylemişlerdir ama böyle dışarıda bazen düğünlerde falan açık olduğum oluyordu sonra 6. Sınıfta regl olduktan sonra tamamen kapanmam gerektiğini söylediler ve ben 6 sınıftan beri kapalıyım şu anda 11. Sınıfa geçtim ama son 3 yıldır açılmak istiyorum zaten hani o kapandığında aklıma çocuktum geçen sene anneme açılmak istediğimi söyledim o bana çok kötü tepkiler verdi işte şeytan seninle oynuyor birine kendini göstermek için mi açılıyorsun kime kanıtlayacaksın götünü başını açıp orospumu olucakasin demişti ben her ne kadar kendimi mutlu hissetmediğimi dışarı çıkmak bile istemedigimi söylesemde hala böyle dışarıya çıkarken kendimden tiksiniyorum aynaya bile bakmak istemiyorum. Bi süre sabrettim sonra mesela eskiden böyle diz altını çok uzun şeyler giyiyordum ama artacak yavaş yavaş açtım pantolonlar giydim gömlekler giyip önü açık giydim yani sanki her şeyim hazırdı sadece başımın açılması gerekiyormuş gibiydin annem yanındayken gömleğinin önünü kapattın dışarıda önünü açtım bazen anladı bazen anlamadın mı benim hayatımın bana açıl eğer açılırsan böyle istediğin gibi giyinemeyeceğim yine aynı böyle giyineceğim söylemişti ama ben o zaman çok korkmuştum yani daha 9a gidiyordum ne anlıyordum ki açılmamıştım çok korkmuştum üstüne gitmemiştim bir şey onun onun üstünden bir buçuk yıl geçti ve ben hala aynı düşüncedeyim her gün ağlıyorum hergün kötüyüm kimseyle konuşmak istemiyorum dışarı çıkmak istemiyorum anneme söylemek istiyorum ama o kadar çok korkuyorum ki tepkisinden millet ne der korkusu var ya millet ne der diye yaşamak istemiyorum ben artık sadece annemin yanımda olmasını istiyorum evet babam kızar ama babamı dedikleri o kadar önemli değil annem hiçbir şey demeden zor bir şey yapamam beni evlatlıktan reddeder sokağa bile atar yapar mı yapar ben evladiyım ne kadar yani ben bunu eninde sonunda yapacağım üniversiteye geçince de yapacağım ben bu benim içimde var belki Bir yetişkin olunca iş sahibi olunca yapacağım ama hayatımı yaşamak istiyorum kendimden tiksinerek geçirmek istemiyorum bu güzel günleri mi hatta 2-3 gün sonra anneme söylemek için. çok cesaretlenmistim ama yapamıyorum çünkü her gün evdeyiz dışarı çıksam belki bu kadar gözüne batmadı mı aynı evin içinde iken bana kıyafet bile almaz para vermez hiçbir şey yapmaz ona bağlı iken bunları göze alamıyorum aslında yapabilirim ama gerçekten çok korkuyorum çünkü her gün evdeyiz içeyi kendimi çok kötü hissediyorum kaç kere intihara kalkıştım kaç kere yaptım ama kimse buyuzden olduğunu anlamıyor anlasada umrumda değil
Burdaki yorumları okuduğumda yanlız olmadığımı hissettim şahsen 13 yaşında abisi ve annesinin ısrarlarına karşı çıkıp kapanmak istemeyen ve annesinden sırf bu yüzden 3 ay boyunca dayak yiyerek zorla kapatılan bi kızım şuan 16 yaşındayım sanırım bu durumu zorda olsa kabullendim (tabi her gece sessizce ağlayarak) islam dininden soğudum ve bu hayatı ben yaşamiyomuşum gibi sürdürüyorum müslümanlar meğersem ne kadar kötüymüş
merhaba ben daha 6. sınıfım ve arkadaşlarım kapandığı için kapandım1.5 senedir kapalıyım fakat açılmak istiyorum bilmiyorum hayattan zevk alamıyorum babam izinverdi ablamlarla da konuştum bunu ve onlarda senbilirsin dedi fakat annem beni resmen tehdit ediyor bana hakkını helal etmeyeceğini söylüyor annemi ikna edebilirsem de arkadaş ortamım beni korkutuyor lütfen biriniz bana yazsın hatta insta hesabım ireemasllan
Daha çok küçükmüşsün. Eğer gerçekten açılmak istiyorsan açıl büyüyünce açılırsan ailen daha da kızar.
17 yaşındayım lise 1 de aile ısrarıyla ve benim de istememle kapandım ama çok pişman oldum açılmak istiyorum ama okula nasıl gidicem hocalar ne tepki verecek diye düşünmekten kafayı yedim resmen Allahım kalbime kapanma aşkı ver diye çok dua ettim ama olmadı artık kendimden nefret etmeye başladım napıcam bilemiyorum ?
Bende aynı insanlar ne tepki verir diye açılamiyorum
ben 7.sınıfa giderken regl olduğum zamanlar biraz da ortamdan dolayı annemin itelemesiyle kapandım şuan 11.sınıf olucam ve son bi kaç yıldır açılmak istiyorum kendimi boyle asla mutlu hissetmiyorum hatta son zamanlar şalımj yaparken ağliyordum dışarı çikmak istemiyordum şuan cesaret edemiyorum okul açılmdan açılılcaksam açılıyım istiyorum okulda ciddi anlamda tanınan biriyim ve gerçekten çok lafım döner ayrıca annem çok dinci biri asla sıcak bakmiyor bi kaç defa biraz bahsettim babamla ise hiç konusmadım o daha rahat bi insan ama kestiremiyorum ne tepki verir anliyacağınız çok dardayım ne yapıcam bilmiyorum geç kalmak da istemiyorum gençliğim ziyan olsun istemiyorum aile akraba bir sürü engel var bi yol bulmak istiyorum
Bence ne yap biliyormusun bende zorla kapandım. Ve açılmak istediğimi aileme söyleyemem bile çünkü aşırı şiddet ve daha kötü şeyler yapacaklar biliyorum. Okuldan bile alırlar lise son sınıfa geçtim şimdi eğer açılsam olmaz çünkü okula giderken evden kapalı çıkmak zorundayım gelirkende kapalı olmak zorundayım serviste babamın dükkanının önünde indiriyor yani imkansiz ama . Hangi ata şalı başıma takicam arkadaşlarım bana güler yani Üniveristeye geçince açılıcam kesin başka şehirde olucam . Böyle yani . Şimdikdeyken kombinler yapıyorum ☺️❤
Ben de yorum yapacağım çünkü anlatabilecrğim başka kimse yok. 8. sınıfın başında regl oldum ve korktuğum için, çok da aile baskısı olmadan kapandım. O zamanlar zaten imam hatipe gidiyordum çevrem de öyle olduğu için hiçbir dışlanma hissetmedim ama şimdi öyle değil. şimdi fen lisesindeyim, 10. sınıfa geçtim ve özgüven diye bir şey kalmadı. insanlarla iletişim kuramıyorum, derste parmak kaldıramıyorum ve hiçbir etkinlikte kendimi öne atamıyorum çünkü ben kendimi kendi benliğimi bulmuş gibi hissetmiyorum. eve kapandım, dışarı bile çıkmıyorum ailem bunu fark ediyor nedenin sorduklarında ise söylemeye korkuyorum çünkü çok kızacaklar eminim. Ben de sürekli kendimi özgürce istediğim kıyafetleri giyerek dışarı çıkabiliyormuşum gibi hayal ediyorum. 2-3 defa ailemden habersiz açık şekilde dışarı çıktım çünkü bu baskıya artık dayanamıyorum. 9. sınıfın başında aileme açılmak istediğimi söyledim ama eğer böyle bi şey olursa beni okuldan alacaklarını söylediler. Annem beni o gece dövdü.Lisemin ilk günü ağlaya ağlaya okula gittim. Çok pişmanım keşke açık gitseydim ve okul çevrem bana kapalı olarak alışmasaydı. Çok yalnız hissediyorum ve kimseyle bu konuda dertleşemiyorum, ailemden nefret edesim geliyor bazen ama yine yüzlerine söyleyemiyorum. Okullar ağustos sonunda açılacak ve benim hedefim bu ay boyunca onları açılacağıma dair alıştırıp kesin bir kararla okula açık gideceğim. Ne trajik ki geçen sene bu zamanlarda sa aynı şeyi düşünüyordum ama zerre değişim yok geçen sene başaramadım. Umarım bu dene başarabilirim sürekli bu baskıdan dolayı ağlamaktan bıktım usandım artık b allahla benim aramda, kimsenin vebaline ddeğil onlar beni uyarmakla yükümlü, zorlamakla değil.Böyle yaparak dinden soğuttular iyice. Lütfen yardımcı olabilecek ya da tavsiye sunabilecek biri yazsın buraya bir şeyler.
Yazdıklarının hepsini okudum ve çok realist konuşmuşsun. Bende açılmayı düşünüyorum ?♀️
ben de acılmak istiyorum ama ailem de dahil akrabalarım sığ görüşlü ve annem izin verse babamın ebesi bile karışır bu duruma sırf bu yuzden dinden de uzaklaştım dısarı her cıktıgımda kendime utanarak bakıyorum içimde cok farklı biriyim ama kapalıyım ve bunu de gerektigi gibi yerine getiremiyorum bu yuzden cok aglıyorum bu durum her seyimi etkiliyor bıktım bu durumdan
selam öncelikle, aynı durumu ben de yaşadım. 10. sınıftayken günlerce kendimi böyle istemediğim için ağlıyordum. ciğerim çıkana kadar. ben ortam yüzünden arkadaşlarım yüzünden kapandım. herkes kapanmak zorundaymışcasına. kendimi asla bu bedende rahat hissetmedim bu görünüşte hissetmedim. ailemle konuştum babam desteklediğini her zaman arkamda duracağını söyledi. annem ise aksşne bana o*ospu damgası başka insanlar için açıldığımı ve kendisinin böyle ahlakta kızının olmadığını söyledi açıldığım gün. ben beş vakit namazını kılan edebini terbiyesini oturmasını kalkmasını bilen bir kızım. konuşmasını ilişkilerde nasıl olunmasını bilen biriyim. çoğu türbanlı kızdan çok daha farklı bir düşünce yapım var. açıldım ve annem dışında buna kimsenin bir tepkisi olmadı. tepkisi o kadar can acıttı ki geri kapanmak zorunda kaldım. şu an 12. sınıf öğrencisiyim aynı duygular, açılma hissi hâlâ içimde var. hala isteğim var. sadece zamanını bekliyorum. zaman kaybım olacak evet ama zaman çok önemli bir detay. yanlış zamanda yapmam gerekenş yaptım ve olumsuz sonuçlandı. şimdi ise zamanında yapacağım ve olumlu sonuçlanacak. dediğim gibi hiçbiriniz türbanınızı çıkarttığınız zaman o*ospu olmayacaksınız. kendiniz olacaksınız. içinizde zaten bir inanç varsa sadece başınızı açmış olacaksınız, karakteriniz değişmeyecek. kimseden korkmayın, benim korktuğum gibi olmayın. unutmayın kimse sizden daha değerli değil. bu dünyaya bir kere geleceksiniz. günahınız ve sevabınız da size. siz cesaret ettikten sonra belki 1 gün susmayacaklar belki 1 ay, 1 sene. eninde sonunda herkes susacak aileniz belki de kapalı olduğunuzu hatırlamayacak. o yüzden kendinizi nasıl mutlu hissediyorsanız öyle olun. hiçbir şeyden korkmayın. sizi seviyorum. unutmayın en değerli şey sizsiniz başkalarının düşüncesi değil. umarım hissettiğiniz kişi olursunuz.
Ben 11 yaşmda falan çok isteyerek kapandım ama şimdi ailem izin vermiyo açılmama annem açılmamı istemesede bisi demiyo ama babam asla diyo şimdi 16 yaşındayım okul açılmadan çözmek istiyom bu konuyu napcamı bilmiyom
adead_tired_person bu hesaba lütfen yazın fikri olan
Ailene sormana gerek yok. Sadece açılacağım de. Açılabilir miyim deme. Sorarsan zaten izin vermezler.
Ben de 7. sınıfa giderken kapanmıştım. O sene okullar açılmadan önce 2 ay yatılı kuran kursuna gittim. Tabii orada kapanmaya karar vermiştim. Daha önceleri hiç düşünmezdim bile kapanmayı. Hemen hemen çoğu akrabam da kapalıydı zaten. Ee haliyle tebrik ettiler. Benim de hoşuma gitmedi değil. Genelde namaz da kılardım. Kuran da okurdum.
Üstünden 4 sene geçti. Artık kendimi müslüman gibi bile hissetmiyorum. Namaz kılmıyorum. Kılsam da hiç bir anlamı yokmuş gibi geliyor.
Artık cidden istemiyorum böyle olmayı. Giysi alırken kendime uygun şeyler bulamıyorum. Tanımadığım insanlar zaman zaman beni yetişkin kadın sanıyor. Hele yazın terden duramıyorum. Kapı çalıyor ya da acil dışarı çıkmam gerekiyor öylece çıkamıyorum. Yarım saat başörtü uzun kollu vs. arıyorum. Babama ”Açılırsam ne dersin?” dedim. O da ‘Kızarım.’ dedi. Büyük olasılıkla annemin tepkisi de aynı olur. Kuzenim açılmıştı ona bile akrabalar ne biçim tepki gösterdiler. Gerçi akrabaları cideden umursamıyorum ama beni tanıyan insanlar böyle tanıyor. Garipsenmekten çekiniyorum haliyle. Dediğim gibi müslüman bile sayılmam şu an. Resmen kendimle çelişiyorum. Eğer kapanmayı düşünenler varsa uzun süre düşünsünler derim. Sonradan benim gibi pişman olabilirsiniz.
Bütün yorumları okudum ve gerçekten herkes birbiri gibi düşünüyor. Ben de liseye geçerken yatılı kuran kursunda kalırken arkadaşlarımın gazıyla kapanmıştım. Kapandığım günden beri özgüven eksikliği yaşıyordum. Küçüklükten beri dini eğitim gördüm, imamhatip lisesinde okudum ama hiçbir zaman islama yakın hissetmedim kendimi. Hep beni sıkıyor ve hiç huzurlu hissettirmiyordu. Şu an üniversiteye geçiyorum ve hiçbir ibadeti yapmıyorum. Daha doğrusu yapamıyorum. Boşu boşuna kapalıyım. İlk kapandığım zamandan beri pişmanım. İlk başlarda kapalı fotoğraf çekinemezdim. O halimi görmek istemezdim. Lisedeyken de imamhatip olduğu için herkes kapalı açılsam tuhaf olur diye düşünürdüm. Kapanırken ailem hiçbir tepki vermediler. Ne tebrik ettiler ne karşı çıktılar. Ama annem açık olduğum yıllardan bahsederken sürtüklük yapıyormuşum gibi davranıyor. Kapandıktan sonra sanki bir anda çok iyi birine dönüşmüşüm gibi davrandı. İzin vermediği şeylere izin vermeye başladı. Şimdi açılmak istediğimi söylesem yine sürtükmüşüm gibi davranmasından korkuyorum. Ama artık dayanamıyorum olmadığım biri gibi görünmek, inanmadığım dini temsil etmek istemiyorum. Umarım cesaretim olur.
Merhaba gençlik,
Hepinizin yaşına baktım da benden çoğunuz küçük. Şuan 23 yaşındayım.
Ben de 8. Sınıfta Babannem vefat etmeden bir gün önce kapandım sırf o son kez beni böyle görsün diye. Nerden biliyorsun da kapandın diyebilirsiniz kendisi kanser hastasıydı ve son günleri olduğunu anlamıştık artık. Öyle görsün istedim ve kendim kapandım. Babam ve annem hiç bir zaman baskı yapmadı hatta kızım açılacaksanız hiç kapanmayın derdi ben de bu son 3-4 aya kadar hiç öyle birşey düşünmedim. Aslında o kadar çok istiyorum ki açılmayı yeni farkettim 3-4 aydır. 23 yaşında artık ben sanırım kaldıramıyorum dedim. Tesettür benim içinde olduğum gibi birşey değildi. Tam anlamıyla yerine getiremiyorum biliyorum. Yük gibi geliyor…
Aileme dile getirdim. Babam sustu sadece sustu. Annem başta kapanmasaydın şimdi herkes ne der dedi. Deden kalpten gider senin yüzünden dedi. Başta banane bu benim hayatım ve hayatıma böyle devam etmek istemiyorum dedim. Sonra bu içime oturdu kendisi 75 yaşında ve çok dindar biri. Ona göre kapalı olmamak şeytan işi. Kendime yediremiyorum 23 yaşındayım ve hayatımı ben dışında herkes yönetebiliyor. Çoğu kez anneme babama sarılıp insan evladını her türlü sever demi dedim onlarda tabii ki kızım dedi. kapanmak kadar açılmakta normal bu beni dinden çıkartmaz sözcükleri dile defalarca anlatmaya çalıştım. Fakat onlar pek anlamadılar beni ciddiye almadılar. Şuan tek hedefim atanıp başka şehirde yeni bi hayat.
Ama size tavsiyem açılmak marifet demiyorum eğer eminseniz geç olmadan açılın inanın her gün geriye dönmeyi diliyorum. Sizin yaşınızda bu kararı alsaydım daha cesur olurdum kimseden çekinmezdim. Eğer ben de yapabilirsem birgün buraya hislerimi yazmak dileğiyle…
Ben ilahiyatçıyım 7 sene önce kapandım ve ilahiyat okumama rağmen şuan açığım tamamen kişisel bı problemdir istemediğin biseyi yaptığında mutlaka hayatının bir yerinde patlak verir rahatsız eder psikolojik bir dürtüdür kesinlikle ruhun nasıl yaşamak istiyorsa öyle yaşa doğru olan şeyi mutsuzlukla yapacağına bazılarına göre yanlış kabul edilen şeyi mutlulukla yap hiç olmazsa için rahat eder ,yine ibadetlerini yaparsın engel değil yine Rabbime sığınırsın , bu kadar merhamet sahibi Allah insana bile iğne ucu kadar merhamet verdiyse onun merhameti ne yücedir ümit kesme mutlu olduğun gibi yaşa ama herzmn rabbine sığın herzmn nefret ederek takma Allah in ayetini severek yapacagin günler gelir belki ama istemediğin şeyi yapma asla seni hangisi mutlu ediyorsa öyle devam et hayatına …
Merhaba, ben de kapalıyım. Ama kendi isteğimle olmadı. Babam imam, annem de namazında biri. Küçükken büyüyünce kapanıcam falan diyordum. Ama büyünce istemediğimi fark ettim. İmam kızı olunca gözler hep sizin üzerinizde oluyor, sanki Allah’ın emirleri sadece senin için gerekli. Sen imam kızısın kapan, kot pantolon giyme, uzun şeyler giy bla bla bla. Ama bilmiyorlar ki ben de insanım. Kendi eksiklerini tamamlamışlar, tüm ibadetleri yerine getirmişler ya bir ben eksiğim. Hiç bir zaman istediğim gibi olamadım, hep bir baskı. Yok bu ne der yok şu ne der. Ortaokul sonlarına doğru artık babamdan da gelmeye başladı inceden inceden kapan nasihatleri. Liseye geçince kapanacakmışım. Kim bana sorsa böyle derdim kendi fikrim olduğunu sanarak. Sonra sınava falan girdim istediğim okulu kazandım mutluyum. Okulun açılmasına az kalmıştı babamla forma almaya gittik. Ben aklım çok karışık acaba nolcak diye. Formamız arasında kısa kollu üst de vardı. Babam sordu alıcak mısın diye evet dedim aldık. O mağazadan çıktık. Yüzümde güller açıyor. O kadar mutlu oldum ki kapanmayacaktım. Yol boyunca içimde çıldırıyorum mutluluktan. Sonra babam”annenle şal falan aldınız mı? “dedi. Evet böyle dedi. Kafamdan aşağı kaynar sular döküldü. O anki duygularımı anlatamam. Bir şey diyemedim. Sonra okuldan 4 gün önce kapanıp çıktım evden. Herkes bir mutlu bir mutlu. Onlara noluyorsa artık. İlk başlarda herkes iyi şeyler söyleyince sen de ona inanıyorsun. Onların gürültüsünden kendini duyamıyorsun çünkü. Kapanmamın ikinci günü gözlerim kızarana kadar ağladığımı hatırlıyorum. O günden sonra da hep ağladım zaten şimdi olduğu gibi. 13 ay oldu kapanalı. Sanki o örttüğüm şalla birlikte asıl beni, özgüvenimi, kendime olan saygımı da örtüyorum. Sonra çok kızdım kendime, babama, anneme, çevreme. Kendimi özlüyorum. Saçlarım rüzgarı yağmuru özlüyor. Kendimi çok çaresiz hissettim, hissediyorum. Evet açılmak istiyorum. Bunu defalarca anneme söyledim.Annem de gerçekten çok üzülüyor bana. Açılacaksan açıl daha fazla üzülme diyor. Ama günah kazanmaktan, Allah’ın beni sevmemesinden, vicdan azabı çekmekten,pişman olmaktan korkuyorum. Her şey o kadar içimde kaldı ki. Daha bugün rüyamda annemin saçımı ördüğünü gördüm. Çok güzel oluyordu. Sonra aklıma geldi güzel olsa ne yazar? Zaten kapatmayacak mısın? Sonra uyandım. Artık rüyalarımda bile gerçekler peşimde. Geçenlerde kuzenim şey dedi sen de tam kapalı oldun ha. Alışabildin mi, sevebildin mi? Cevabım kısa ve net” Hayır”. Şaşırdılar tabi. Umrumda mı hayır. Açılmak istediğim ve böyle güzel bir şey yapmışken pişman olduğum için kendimden nefret ettim. Bazen düşünüyorum da kötü biri miyim ben? Neden böyleyim. Özgüvenimi yerlerde. Zaten içe dönük biriyim artık daha da kapattım kendimi kendime. En mutlu olduğum yer evim, odam. Çünkü ben sadece burda ben olabiliyorum. Yüzümü gören cennetlikmiş, çok sessizmişim, hiç evden çıkmıyormuşum. Sizene!? Sizene abi ya. Bırakın da mutlu olduğum yerde, açık olabileceğim tek yerde, kendi dünyamda olayım. Gerçekten bir salın artık beni. Biraz uzun oldu galiba. Yazdıklarınızı görünce içimi dökmek istedim.
Merhaba arkadaşlar 22 yaşındayım ve 7.sınıfta kapandım. Nedenide şuydu , okulda yengemin arkadaşı beni bir erkekle görmüş .Sonra yengem dedemlere onlarda babamlara anlattı. O gece babam beni uykudan uyandırdı ve okula gitmiceksin ve kapanıcakaın dedi. Kabul etmek zorundaydım. Bir kaç gün sonra dışarı çıkarken anneme ağlayarak dedimki anne başımı örtmek istemiyorum.Dediki herkesin seni affetmesi ve olanları unutması için kapanıcaksın. (Sanki ne yapmışsam)Son sınavlara gireneden 7. Sınıf bitti. 8.sınıfta başka okula gittim zorunluydu çünkü. Okulda açmak zorundaydım yasaktı o zamanlar . Babama dedimki baba aç kapat aç kapat çok komik okul bitsin yine dönerim. Zar zor izin verdi ama bana asla iyi ve şefkatli davranmıyordu .Ben kısa kollu bile giyemiyordum.Sonra yine kapandım tabi mecbur. Liseye gitmedim açıktan bitirdim. Üniversite bu sene düşünüyorum ama kendi şehrimde olmak zorunda tabi yoksa izin yok asla. 7 senedir kapalıyım. Son 2 senedir asla sevmiyorum kapalı olmayı. 2 gün önce babamlarla konuştum açılmak istediğimi. Tabiki asla kabul etmiyorlar. Babam şeriatı destekleyen bir adam. Allah için ben anamı babamı tanımam dedi bana. Ama baba zorla ne anlamı kaldı hergün nefretle takıyorum dedim . Yinede görevi yerine getirmiş oluyorsun sevmeye çalış dedi. Ben evden dışarı çıkmama kararı aldım. Normalde biz kendi işyerimizde ailece çalışıyoruz ama tepki için gitmiyorum. Ben uyurken onların konuşmalarına kulak verdim babam şey diyordu;
Ben seninle Allah için mücadele edicem , sen şeytanın ben Allahın tarafındayım çünkü
işte bu kıza bişe oldu birdenbire karar aldı. Normalde hiç şikatet bile etmiyordu ne sinsi falan dedi.Bana bağırdı ben islam temsilcisi biriyim ve buna izşn vermiyorum. Açılda görelim bakalım dedi. Annem de babamın tarafında. Zaten din sevgim sallantıdaydı iyice yok ettiler. Asla izin vermicek ve açık çıksam döver diye korkuyorum. Din meselelerinde aşırı kabalaşıyor. Benim açılmamım sebebi bıktım artık hareket kabiliyetim kısıtlanıyor, kolumu biraz yukarı sıyırsam kapaaat diye kızıyorlar. Soft renk bile oje sürsem çıkar onu kapalı birine yakışıyormu diyorlar bide sürekli arap sanılıyorum kendi ülkemde bıktım .balkona bile çıksam kapatsana başını diye kızılıyor. Ben rahat olmak istiyorum yeter artık. Ben hani dindar olmayan biri ile evlenir daha rahat ederim diye düşünüyordum ama babamla konuştuktan sonra anladım mümkün değil. Ölene kadar onların istediği gibi yapmacık dindar bir hayat istemiyorum. Umarım yardımcı olabilecek arkadaşlarım vardır.
4. Sinifta okulda kapanmayi dusunuyordum ondandolayi alismak icin arada bi örtü takiyodum sonra 5. Sinifin sonunda annem 6. Sinifa kapali başlamami soyledi ve 6. Sinifta annemle ayni olkula gidiyorduk (annem bir din kültüru ögretmeni ) ve din konusunda akil almaz bir hassasligi var bende anneme 6 olmaz 8. sinifta kapanacagimi soyledim annem kesinllikle kabul etmedi sonra kapali basladim imamhatipte okuyordum gittikçe erkekleri farkli gormeye onlardan cok utanmaya basladim ve hic konusamiyordum derken 7, 8 ,9 .sinifa basladim hergun acillacagimi dusunuyorum tabiiiki dinime inaniyorum saygi duyuyorum orucumu tutuyorum kuranimi okuyorum ama gercekten kapanmak cok sıkıntı benim için oyle bi hissediyorsun ki sanki kimse seni gormuyormus gibi kimse umursamiyormus gibi hep bi ayricalik her insan dikkat çekmek görülmek ister normal olarak anneme bi ara acilmak istediğimi söyledim annemin tepkisi muazzzam o kadar sinirlendi ki hayır diyerek baģirdi falan gectim odama herzaman kisi gibi agladim sessizce bir daha da hiçbirsey demedim babam da ayni teyzelerimde tayilarimda amcalarim halalarim anaannem babaannem dedem herkez ben nasil acilabilirim simdi nasil derim anneme. annemin namazı ağlayarak kildiginda bile asla soyleyemeyeceğim diyorum babam da katı annemin aksamaleyin balkonda bizim için dua ederek ağladiğina da şahit oldum iyi ve ahlakli olalim diye içim gidiyo o dişaridaki insanlarin istediklerini giyip rahat olabilmeleri benn neden hiç bir zaman oyle olamicam pisman oldum kapandiğima
Benim annem ortaokuldayken beni çok zorlamıştı kapanmam için ama ben istemiyordum lise 1e geçtiğimde artık söylememeye başladı ben artık annemden bi daha bu lafları duymamak için kapandım. Pişman olmadım başta ama 12 sınıfta içten içe bi pişmanlık vardı içimde üniversite açılmadı bu yıl ilk yılımdı kurtulacaktım bu zihniyetsiz ailem ve akrabalarımdan ama olmadı sonra açılma fikri fena bir şekilde girdi kafama babamla konuştum evet te demedi hayırda demedi bir hafta sonra tekrar konuştum olmaz dedi kızdı sonra bahsetmeme rağmen evde de artık kapalı olacaksın dedi o kadar zoruma gitti ki açılmak istediğimi abime söyledi sonra abim bana eğee gerçekten açılmak istiyorsan ailenin yanında bunu yapamazsın dedi böyle zihniyetsiz böyle cahil insanların yanında açıldığın zaman sana neler yapabileceğini tahmin etmek istemezsin eğer kararlıysan içinde varsa üniversiteye gittiğin zaman orda açılırsın sonra babanı ararsın ben açıldım dersin beni böyle eve alırsan gelirim almazsan gelmem dersin yani sen onun evladısın sonsuza kadar seni orda bırakmaz elbet unutur bunu ve gel der ve o kadar doğru dedi ki üniversiteye gittiğim ilk gün açılacam sonradam açılırsam sıkıntı çekebilirim şimdiden para biriktiriyorum yeni kıyfetler alacam orda saçımı boyatacam böyle hayaller kurarak yılmama izin vermiyorum çünkü biliyorum bugünün yarını da var elbet birgün her şey çok güzel olacak ve o zaman başardım dicem kendi kendime????
@ttubaa.agrman (instagram hesabım)
yaaa o kadar benzioruz ki! Ben şu an 12.sınfıım ama koronaya denk gelmezse universiteye geçince açılma hayalleri kuruyorum para biriktiriyorum filan.. Bi gun ikimizin de kararlılığımızı koruyup başardım diyebilmemiz dileğiyle..
Arkadaşlar ben evli bir annesiyim bende acilmak istiyorum ama eşim izin vermiyo naptiysam esimi ifna edemiyorum bana yardım edin
Arkadaşlar merhaba ben evli bir çocuk annesiyim acilmak istiyorum ama eşim izin vermiyor napdiysam ikna etmek zor siz yardımcı olun bana lütfen napsam esimi ifna olsa
Eşinin değil senin hayatın. 17 yaşındayım ve şunun kadar saçma bi şey görmedim hayatımda istediğin gibi gezebilirsin giyinebilirsin bu kimseyi ilgilendirmez eşini bile. Eğer açılmak istiyosan açılırsın kimseden izin almak zorunda değilsin benim gibi 17 yaşında değilsin. Hür bi kadınsın kararlarını kendin verirsin bu kimseyi ilgilendirmez hatta eşini bile. Açılıyorum diyip açılıcaksın eğer tekrar izin vermiyorum derse evliliğimi bitirmek istemiyorum dersen psikoloğa götür. Sana böyle bi davranışra bulunması yanlış senin hayatında sen baş tacısın o değil evet bi aile kurdun ama o aile senin istediğini yapmana engel olamaz umarım bu sana biraz bile olsa özgüven verip açılmanı sağlayabilir aynı durumda biri olarak o kıyafeylerin içinde istemeden durmanın hiç bi manası olmadığını biliyorum. İçinden gelmediği sürece bunun bi sevabı yok eşiniz zorladığı sürecede ona günahı var. Dinde zorlama yoktur.
Teşekkür ederim beni anlayan birini olması çok guzel umarım açılırım
Bende..
9.sınıfta kapandım, annem çok istiyor ve mutlu olsun diye . İlk kapandığım da her şey gayet güzeldi… Okullar açılana kadar. Lise başladı gittiğim okul da dini sorgulayan çok arkadaşım vardı. Aslında düşünmeden kapandığımı sadece annem istiyor diye kapandığımı fark ettim. Benim için aşırı sancılı bir dönemdi. Hayatım kaydı resmen. 8.sınıfta namazımı kılar kuranımı okurdum. Ama liseye geçince hepsi bitti. Annem kansere yakalandı, babam ölümden döndü, arkadaşlarımla aram aşırı kötüydü. Sorun arkadaşlarım da değildi aslında. Sorun bendeydi. Çok fazla sorgulamaya başladım dini. Bir süre sonra içinden çıkılmaz bir hal aldı. Stresten kilo aldım çok güzel dişlerim vardı , geceleri stresten dişlerimi sıktığım için hepsi yamuldu , Annem ve babam beni görmediler. Ölüm gibiydi ama kimse duymadı ve ölmedi dediklerinden… Sonra artık yetti dedim. Başımı açarım, namazımı kılar kuranımı okurum, giyimeme şuan ki halimden bile daha fazla dikkat ederim dedim. Anneme söyledim çok üzülürüm dedi ama aslında açılmak istediğimi o da biliyordu fakat karışmadı. Babama söylediğim de orusbu yerine koydu , elalem ne dermiş? Hayatta yaşadığım en şiddetli kavgamızdı sanırım. Kendisi de ne namaz kılar ne kuran okur. İşine gelmeyince ahkam keser. Kaç sefer ayıp şeylere bakarken gördüm ya. Çok acıydı. Kimseyle paylaşamadım sorunlarımı hep tektim. Ruh sağlığım bozuldu baba. Benim sağlığımdan daha mı önemli baba ? hayatımı bitirdiniz. Yaşamak bu değil…:’) neyse Okulumu değiştirdim. Biraz daha duruldum fakat yapamıyorum olmuyor. Kapandıktan sonra çok şey yaşadım çok travma atlattım (aile sebeplerinden) alakası bile yok biliyorum ama kapanmasaydım daha kolay atlatırdım. Çünkü özgüven namına hiçbir şeyim kalmadı. Artık 12.sınıfım. Üniye geçince açılmak istiyorum ama ahiretimi yakmaktan korkuyorum. Asıl sorun güzel görünmek değil, kendi fikirlerimi hayatımı düşüncelerimi başkalarının kontrol etmesi. Ben hayata bir kukla olarak mı geldim? Sanmıyorum.
Su bende evli 2 cocuk. Annesiyim yaşım 30 bende yarın açılmak istiyorum bana ulasirsan konuşuruz ınstgram lavinya34__ yorumun çok yeni diye ve hemen hemen aynı durumlardaykz diye size yazdım ?
2 seneden fazladır istediğim bisey yaklaşık 5 yıldır kapaliyim ama kendimi çok kısıtlı hissediyorum umarım. Kararim beni mutlu eder
Bende evli 2 cocuk. Annesiyim aynı durumdayizz ulaşırsaniz konuşuruz 🙁 lavinya34__
Bende açılmak istiyorum kapanalı 6 ay oldu ve ben kendimi hiç iyi hissetmiyorum olması gereken birşeyi yapmak istedim ama olmadı son 3 aydır kendimi kötü hissediyorum babam kapanmama çok sevinmişti annem başta uyardı açılmak gibi amacın varsa kapanma diye ama ben dinlemedim kapandım şuanda kendimi kapalı olarak görmüyorum aileme 3 ay önce söylemiştim açılacağımı ama babam nedenini sordu fln bende artık istemediğimi kapanma istegimin gittigini söyledim biraz ters tepki verdi annem ne istiyosan nasıl mutluysan onu yap diyo ama şuan ne yapacagımı bilmiyorum
Merhabalar öncelikle seni çok iyi anladığımi belirtmek isterim. Çünkü ben de aynı durumdayım . Ben sizlerin aksine çok küçük bir yaşta kapandım daha 4. Sınıfa gidiyordum kapandığımda 10 yaşındaydım . Ve o zamanlar inanın kimse bana kapan diye tek bir kelime dahi etmemişti . Ben öyle içimden geldiği için kapanmıştım.annem çok sevindi . Böyle küçük yaşta böyle güzel bir şey yaptığım için. Çevreden anneme çok tepki geldi . Bu kızı neden zorla kapattırdın fln diye halbuki annemin benim üstümde tek bir baskısı dahi olmadi babam zaten şehir dışında çalışıyordu . Büyüyunce açılır fln dediler . Ama ben o küçük yaşımda kimseyi dinlemedim ve bir çok kişinin de kapanmasina bile vesile oldum. İlk başlarda neredeyse hiç sorun etmedim kapandığımi aklımdan bile geçmedi. çünkü annem küçük olduğum için beni çok fazla kısıtlamadi . 4 de 5 de kısa kolluyla dışarı çıkabiliyordum . Çok yakın akrabalarimin düğünlerinde açık olabiliyordum kısacası rahattım. 8.sinifa gelene kadar annem giyim tarzıma da hiç karışmadi pantolon giyip üzerine kısa giyip dışarı çıkabiliyordum . Ama sonra artık uzun şeyler giymemi istedi ben de ona bir şey diyemedim ve artık sürekli tunik giyer oldum . Bu beni çok rahatsız etmedi bol ve Salaş şeyler giymeyi seviyordum çünkü. Sonra ben 7 ve 8 de iken açılmaya heveslerim başladı . Ama ne olursa olsun hep bastırdım . Çünkü kapalı olmayı da çok seviyordum açık olmayı da . Hep açık kızlarin saçlarına ve giyim tarzlarına hayran kalırdım . Ben böyle dar pantolon giyip üzerine kısa kollu gibi şeyler giymeyi çok seven biriyim. Sanırım biraz da rahatlık açısından. Sonra herneyse sürekli bastırdim derken geldim 9.sinifa ve hayla 9.siniftayim. artık tuhaf bir hal almaya başladı açılma duygum. Daha da şiddetlendi. izledigim dizilerde ki açık kadınlara hayran oluyordum . Severek takip ettiğim fenomenlere de bayılıyordum ve hep kendimi onların giydiği kıyafetlerin içinde hayal ederek seviniyordum . Hep açık halimi hayal eder oldum artık. Yani şunu diyebilirim bunu düşünmekten kafayı yiyecek olduk çünkü içimde sürekli açılma istediği vardı . Artık bunu bastıramaz oldum. Ve annemle paylaşmaya karar kıldım. Neyse annemle konuştum fln anlattım ona ( bu arada cidden rahatladım annemle konuştuktan sonra) o da beni dinledi bir sürü öğüt verdi onu dinledikçe açılma istediğimden biraz daha uzaklaştım. Çünkü öyle güzel anlatıyorki artık dayanamadıgimi fln söyledim bu dediklerini bildiğimi bu zaman kadar ( 5 6 yıldır) bu yüzden açılmadığımi söyledim çünkü vicdan azabı cekicegimi biliyordum o da bana açılmak istersem açılabileceğimi çevreyi dert etmem gerektiğini söyledi . Çünkü insanlar sürekli konuşur dedi. Babamı sorun etmedim çünkü hiç bir şey demeyeceğini ne olursa olsun beni destekleyeceğini biliyordum. Bu gün annemle tekrar konuştuk . Tarihî tam bilmiyorum ama sanırım 24.03.2021 sanırım . Olay bu kadar artık kendi düşüncelerimi aktarmakta istiyorum. Ben neden açılmadim çünkü açılınca kendimi kötü hissedeceğimi biliyordum . Sallarimi gördükçe üzülecegimi biliyordum . Anneme gelicek tepkilerden korkuyordum . Biz sana demiştik gibi lafları duymasıni istemiyordum . Çevre benim için hiç sorun olmadı hiç bir zaman. Kapandığıma üzülmüyorum kesinlikle bunu da denemiş oldum . Peki neden bu aralar açılma duygum arttı? Çünkü bu yıl film aktirslerine ve gördüğüm fenomenlerin kıyafetleri giyinis tarzları hoşuma gitmişti demekki izlediğimiz şeyler de bizi etkiliyormus . Annem bana evin içinde açık olabileceğimi istediğim gibi giyinebilecegimi söyledi ( çok açık değil tabi ki . Bu tür şeyleri sadece odamda deneyebilirsin dedi. Sonuçta yanlış değil dedi. Yani tam olarak dediki ” kızım odamda kapıyı kitleyerek istediğin gibi giyinebilirsin sonuçta sadece sen göreceksin. Bu yanlis değil.” Dedi ve ben bunu yaptım ama kendimi bu şekilde gördükçe daha da açılma duygusu içimi kapladı. Pandemi döneminde olduğumuz için evde sürekli acıktım dışarı da kapalı olmak zorunda olduğum için uzun bir aradan sonra kapalı olmakta çok zorlandım sonuçta uzun bir ama dışarı çıkmamıştım. Normal. Ve nazar değmez inşallah benim saçlarım Maşallah gerçekten çok güzel ve uzun . görenleri ( kızlar fln akrabalarimdan tabii) hayran bırakan bir rengi var . Saçımı herkes beğendikce daha da açılmak istiyordum. Ama annem şey dedi : neden açılmak istiyorsun kendin icinmi yoksa başkalari seni güzel bulsun diyemi dedi eğer seni başkaları beğensin diyeyse dünya ölümlü dünya kızım ama yine de sen bilirsin” dedi ve ben de düşündüm. Evet kendim için açılmak istiyordum ama başkaları beni güzel bulsun diye de açılmak istiyordum . Bunu farkettim . Ve şu an büyük bir ikilem içindeyim. Aklıma bir fikir geldi . Bizim buralara uzak bir yerde açık olmayı denicem zaten yüzümde maske olucak tanınmam zor olucaktir eğer kendimi rahat ve iyi hissedersem açılmayı iyi bir düşüncem ama kötü ve rahatsız hissedersem açılmayi tekrar düşüncem. Bakalım bunu gerçekten yapabilecekmiyim . Bunu yazınca rahatladım ? çok iyi geldi bana ve şu an hayla düşünce içerisindeyim. Ne yapacağımı inanın bilmiyorum ama eğer ki kapalı edip hayatınizi zindan edicekseniz bırakın açılın . Ama en ufak şeye de açılmayin. Annem bana asla oyuncak ederim diye düşünme dedi aynı şeyi ben de size söylüyorum. Kendinizi nasıl iyi hissediyorsaniz onu yapın ama şunu da unutmayın dünya ölümlü dünya dünya fani dünya . Bunu da unutmamak lazım ☺️ umarım faydalı bir yorum olmuştur iyi okumalar ?. Karar verince gelip buraya yazicam ☺️ kendinize iyi bakın Allah’a emanet olun ?
Bende arkadaşlarımdan özenerek kapandım ama bu şekilde çok mutsuzum kimseyle konuşmak istemiyorum dışarıda açık kızları görünce çok özeniyorum bende saclarimi öyle savurmak istiyorum ama aileden çok akrabalarından korkuyorum ailem çok muhafazakar bu yüzden korkuyorum
Namaz da kilmiyorum yani kapalıyım ama açık gibiyim bence bu daha kötü açık olup mutlu olup namazımı kılıp kuran okursam daha çok sevap kazanacagim kapalıyım ama günah işliyorum gibi geliyor daha 13 yaşındayım çok büyük olduğunu da düşünmüyorum zaten ama açılmak istediğimi söylemeye korkuyorum…
Bende senin gibi düşünüyorum fikirlerin uyumuyo dış görünüme zaten giyim mime çok dikkat etmiyorum böyle istemeyerek yapınca dışardaki insanlara özenince namazdan da kılmaıyorum soğuyorum bari diyorum açılım kendimi toplim namazlarıma başlim diyorum ama işte çok kararsızlıktayım annemde söyledim ama izin vermedi konuşmak isteyen varsa bu konuyu dertleşmek için Instagram’da n yaza bilirsiniz elif_can1277
Çok teşekkür ederim saatlerdir ağlıyorum çok sağol gerçekten muhtemelen yaşça benden büyüksün belki bu yorumu bile görmeyeceksin ama iyi ki varsın çok yardımın dokundu hâlen iyi değilim, yine de iyi hissettiğimde bu konu üzerine düşüneceğim keşke sana ulaşabilsem…
Sa herkes bir şeyler karalamış kendi hikayemi de yazmak istedim:
Öncelikle 12. Sınıfım ve 8. Sınıfın 1. Dönemi kapandım beni kimse zorlamadı sadece imam hatipli olduğum için çevreden etkileniyordum anneme kapanmak istediğimi söylediğimde hayır asla dedi kapanamazsın dedi ille de kapanıcam dedim (salak kafam) kısaca bütün ailem karşı çıktı istemediler ama ben istedim ve başardım annem istemeden de olsa başımı bağlarken kapanırsan bir daha açılamazsın dedi bende açılmayacağım falan farkındayım her şeyin diyorum (ne biliyosam) gel zaman git zaman 8. Sınıfın yazıydı nasıl sıcak ama başımda şal ölüyorum boğazlarım pişik olmuş o derece yani anneme dedim ki açılcam ben bıktım artık (ergenlik nirvana tabi) annemde tabi sözünü hatırlattı sustum bi şey diyemedim velhasıl liseye başladım küçük bi ilçede yaşıyorum ve öyle herkes birbirini tanıyor biri açılsa dedikodu dalgası oluşur yani ki oldu da bende açılmak istedim ama kimseye diyemedim dedim de ne değişti zaten suçlayacak kimse yoktu bu benim sorunumdu ayrıca çok saftım (öpüşünce çocuk oluyo falan zannediyodum ah ben) şuan 17 yaşındayım açılsam gelen tepkileri düşünemiyorum bile akrabalarım uzakta ama nefesleri ensemde zaten bu çağda mesafenin pek bi problem olacağını düşünmüyorum ailem o kadar islamcı değiller ama dış görünüşe önem verirler dediğim gibi bu benim problemim senin ya da herkesin kendi problemi yarın öbür gün keşke demek istemiyorsak şimdiden önlem almalı ama allah aşkına burda da belirteyim hiçbir aşırılık yakışmıyor insana çarşaf ta çıplaklık da aşırıdan uzak durun şal insana allahı hatırlatır bu doğru bunu yapmaktan vaz geçince namazlarımızı kılıp allahı hatırlamalı, ikisi arasında bir seçim olcaksa giden tesettür olmalı diye düşünüyorum
ben 8 sınıfta kapandım camiye gidiyordum kuran okumak için giydim üstümü taktım baş örtü mü gittim camiden çıktığım andan itibaren başımdaki başörtü yü çıkarırdım sonra işte babam gördü beni böyle dedi artık camiden çıktığında başındakini çıkarma dedi hem böyle daha güzel dedi artık kapan dedi ben de birşey diyemedim işte tam kapandığım da 1,2 gün oldu kapanalı sonra ben daha alışamamıştım yanlışlıkla başım açık bakkala gittim ama hiç de farkında değilim annem çıktı cama dedi kız sen kapalı değilmisin diye sanki arkamdan zombiler geliyordu eve nasıl girdiğimi şaşırdım dedim Allahım bu seferlik affet unuttum dedim işte böyle böyle alıştım şuan 11. sınıfa gidiyorum okadar pişmanım ki asla baş örtüyü kötülediğimden değil karakterim davranışlarım başörtüye layık değil yani başörtü farz olarak kullanıyorlar ama ben tarz olarak kullanıyordum o kadar pişmanım ki sırf açılamıyorum neden babam öldüğü için annem babaannem falan elalem der babası öldüya açık saçık giyinir derler dedi sırf onların yüzünden açılamıyorum arkadaşlar lütfen intagramdan yazın akıl verin @theyaren
Ben 5. Sınıfa İmam Hatip’te başladım. İmam Hatip’e giderken, çevremdeki herkes genel olarak kapalıydı. Bende bu yüzden, özenti sonucunda kapandım sanırım. Etrafımdakiler gibi olmak istediğim için… 5. Sınıfın, ikinci döneminde kapanmak istedim ve bunu anneme söyledim. Annem de kapalıydı… Anneme söylediğimde bana, “Daha çok küçüksün, ileride yaşıtlarına özenirsin, onlar gibi olmak istersin, bence daha erken ama eğer gerçekten istiyorsan, ben açılmam diyorsan kapanabilirsin. Bir de etrafındakilere özenerek değil, gerçekten Allah rızası için kapanmalısın. Eğer özendiğim için değil de Allah rızası için istiyorum diyorsan, karar sana kalmış.” Dedi. Bende ileride açılmayacağıma, açılmak istemeyeceğime dair söz verdim, ama keşke vermeseydim… ? Gerçekten kapanmayı istediğimi düşünmüştüm çünkü ama öyle değilmiş. Bu sözü hem Allah için hem de annem için tutmak istedim ama olmadı, şu an açılmayı istiyorum. İlk kapanmaya karar verdiğim zaman, sokağa bazen kapalı bazen de açık çıkıyordum denemek için. O zamanlar denerken gerçekten hiç zorlanmamıştım. Kapandım ve başlarda çok mutluydum. Ama bir de şöyle bir şey var, ben gerçek tesettürü hiç bir zaman uygulayamadım ve hâlâ daha uygulayamıyorum. Şimdi 7. Sınıfı bitirmek üzereyim bu arada. Bu zamanlarda denemek istedim, başıma topuzlu bone takmadım, pantolon değil de bol şeyler giydim, dışarıya çıktım. Kendimi çok çirkin hissettim, arkadaşlarım dışladı. Tesettürü yanlış uyguladığım zaman daha çok günaha girdiğimi düşünüyorum. Onu hakkıyla taşımak gerekir ama ben yapamıyorum, o kadar iradem yok… Psikolojik olarak mı bilmiyorum ama örtüyü kafama taktığım zaman başıma ağrı giriyor. Eve geldiğimde sıkılarak, bunalarak çıkarıp atıyorum artık örtümü. Ağlayarak, gözlerim dolarak… Biliyorum çok yanlış ama kendime hakim olamıyorum, yapamıyorum işte… Artık kendimi beğenmiyorum ve yanlış da olsa açılmak istiyorum. Her gün bu sorun kafamı kurcalıyor. Namaz kılıyorum, Kur’an okuyorum ama açılmak istiyorum. Açıldıktan sonra çevremden nasıl tepkiler gelir, ya da ben nasıl, ne zaman alışırım bunu da bilmiyorum. Kafamı kurcalayan bu şeyi söküp atmak istiyorum kafamdan, bazen unutuyorum bu özentiyi, açılma isteğimi… Ama 5-10 gün sonra tekrar başlıyor ve bu böyle bir döngü haline geldi. Bazen bunu düşünmekten gerçekten ağlıyorum. Artık dayanamıyorum ve gerçekten açılmak istiyorum. Ahiret hayatımı tehlikeye atacak olsam dahi kararımı verdim. Keşke bunu istemesem ama artık kendimi sevemiyorum, çok çirkin hissediyorum, kısıtlanmış hissediyorum kendimi, bu durumdan dolayı artık dışarıya bile çıkmak istemiyorum, çok mutsuzum. Ama açık olsam dahi, ne olursa olsun ibadetlerimi yerine getireceğim, bırakmayacağım, Rabb’imden bu hatayı yaptığım af dileyeceğim. Ama artık gerçekten dayanamıyorum. ?? Benim ablam 27 yaşında, daha yeni kapandı. Onunla konuşmak istiyorum bu durumu ama yapamıyorum. Her konuyu rahatça konuşabildiğim ablam ile bu konuyu konuşamıyorum. Aradan iki sene geçmişken ve bu zamana kadar bir sıkıntım yokken ben nasıl birden söylerim? Aslında sıkıntım vardı ama ben onlara hiç yansıtmadım. Sürekli kendimi yedim, kendimi durdurmaya çalıştım. Ama yapamadım… Açılmak istediğimi, üzüntümü davranışlarımla hiç dışa vurmadım hep mutluymuşum gibi yaptım. Genelde üzüntülerimi kendi içimde yaşayan birisiyim, olumsuz duygularımı dışa vurmam, ailemle konuşmam… Şimdi birden bire mutluyken ne oldu demezler mi? Davranışla dışa nasıl vurulur onu da bilmiyorum. Anneme söylemek istiyorum ama onu da yapamıyorum, konuya nasıl girilir onu bilmiyorum. Evet annemin anlayışla karşılayacağını düşünüyorum ama nedense hâlâ yapamıyorum. Bazen içimden pat diye söylemek geliyor ama söyleyemiyorum, cesaretim geliyor ama söyleyemeden geri gidiyor. Her ne kadar bana ileride özenirsin, daha erken diyen kadın dahi olsa kapalı olmamdan o kadar mutlu, memnun ki… Onu üzmekten de korkuyorum. Ama ben bunun için, karakterimi, hayatımı, yaşantımı değiştirdim, ben yeniden eskisi gibi olmak istiyorum, tekrar kendimi sevmek, dışarıya mutlu çıkmak, deli dolu olmak istiyorum eskisi gibi… Saçlarıma değen o rüzgârı hissetmek istiyorum yeniden… Çok yanlış düşündüğümün farkındayım ama bu düşünceleri kafamdan bir türlü çıkartamıyorum, bende çıkarmak isterim, tesettürlü kalmayı isterim ama olmuyor işte… Artık bu düşüncelerin içinde boğulmaya başladım. Nolur böyle bir şeyi yaşayıp da açılan, ailesiyle konuşma cesaretini bulan varsa bana konuya girme konusunda, açılınca nasıl bir süreç geçtiği konusunda, çevreden gelen tepkiler konusunda, nasıl alıştığınıza dair yardım edin. En çok da konuya nasıl gireceğim, cesaretimi toplayıp annemi nasıl karşıma alabileceğim, konuşabileceğim konusunda… Çevremdekilerle bu konuyu konuşmaya cesaret edemiyorum. Ailemle nasıl konuşacağımı bilmiyorum. Aileme duygularımı yansıtarak, bir şekilde konuya girmem lazım. Nolur yardım edin! Gerçekten yardıma çok ihtiyacım var… ?????
merhaba hemen hemen aynı durumları yaşıyoruz yaklaşık 2-3 yıldır kapalıyım açılmak istiyorum ve kimseye diyecek cesareti bulamıyorum
instagram: aly1nrx
yaz istersen dertleşelim
Diyelim el alem seni açık gördü begendi erkeklerin dibi düştü ( ki öyle bisey olmayacak) kapında hayran sana 100 lerce kişi oldu başın açık diye ( bunlar şeytanın vesveseleri) ,ölürken son nefeste sana hayran erkeklerin, saçlarını güzelliğini kiskanan kadınların sana ne faydası olabilir can boğaza gelip son nefeste??? Yoksa sana nefeslerini veren seni yaratanın mi dediğini yaptin diye kötü durumda olursun ? Sen seç. Aklınıza gelen her vesveseyidillendirmeyin.bunlar şeytanın sözleri. Ve Kuranı kerimde yazıyor şeytan hep yalan fısıldar kanmayın. Düşmanı insanin seytandir. ALLAHU Teala bizlere dosttur
8. sınıfa geçerken yaz tatilinde kapanmıştım. Ondan önceki birkaç ay da annemin beni kapalılığa alıştırmasıyla geçmişti. İnsanlara kendi isteğimle kapandığı söylesem de aslında annemin baskılarıyla kapanmıştım. Kapanmaya alışma sürem zor geçmişti. Başörtümü hırkalarımın şapkalarıyla kapatmaya çalışırdım. Arkadaşlarım görüp de yargılar arkamdan konuşur diye. Kapandıktan sonra bir süre her şey çok güzeldi. Arkadaşlarımdan övgüler aldım yakışmış tarzı vs. Ama liseye başladığımda en yakın iki arkadaşım de benim gibi olan insanlar vardı. Hep dertleşirdik. Onlar bu yıl açıldı.
Ben yaklaşık 2-3 yıldır kapalıyım ve artık kapalı olmak istemiyorum. Zaten aile zoruyla kapanmıştım. Arkadaşlarım açılınca keşke oblar gibi açılabilsem diye düşündüm. Oyundan tanıştığım ve artık çok çok yakın olduğum kişilere fotoğraf atmaya çok çekiniyorum. Düşünce tarzı olarak da hiç kapalı gibi değilim. Çok kısıtlandığımı düşünüyorum. Biraz daha özgür ve mutlu hissetmek istiyorum. Allah’ım nolur açılayım diye dualar bile etmeye başladım. İmanım var ama başım kapalı olmak istemiyorum.
Aileme demeye çok korkuyorum. Ablam da zorla kapandı. Yıllar önce anneme açılmak istediğini söyleyince annem izin vermemiş. Ben çok çekiniyorum. Geçen 3 kez peş peşe rüyamda açıldığımı gördüm.
Ailem izin verse çevremi hiç düşünmeden açılırdım ama aileme bu konuyu açmaya korkuyorum. Ablama bile diyemedim henüz cesaretimi toplayıp.
Özgüvenim çok düşük. Kimsenin beni böyle beğenmeyeceğini düşünüyorum. Ben de kendimi böyle beğenmiyorum.
10. Sınıfın yazında çalkantılı seneler geçirdikten sonra manevi bi huzur arayışına girip, cevredekilerin gazıyla birlikte kapanmıştım. 1 sene sonra açıldım. Çok büyük bir tepki almadım. Hatta bir iki kişi dışında kimse sormadı bile. Ve 2 sene sonra tekrar kapandımm yine manevi huzur aradığım için. Borderline hastasıyım kararlarim sürekli değişiyor. Kendimden nefret ediyorum. Her an fikrimin değişmesinden nefret ediyorum artık. Dayanamıyorum kendime. İntiharın eşiğindeyim. Korkuyorum kendimden ve kendime çok dargınım. Durmadan kim olduğumu bulmaya çalışıyorum. Ben birey değil miyim diye düşünmekten çok yoruldum. Ve kapalı olmak istemiyorum. Açılmak istiyorum deli gibi istiyorum. Dinden soğuyacagim için cok korkuyorum. İnsanlar bir kere daha açılırsam ne tepki verecekler. Annem kapanmam için ısrar etmedi ama kapanma kararı alırken beni çok teşvik etmeye çalıştı. Şimdi çok karmaşık bi durumdayım. Bambaşka bir şehre gidip tek başına yaşamak istiyorum. Ama mümkün değil üniversitem aynı şehirde. Pandemi dolayısıyla üniversiteye gitmiyorum ama açılmak istiyorum. Ne yapacağım bilmiyorum. İlaçlarımı da içmek istemiyorm kullanmayı bir anda bıraktım. Dünyam alt üst oldu. Ne yapacağım şimdi. 21 yaşında kendini bulamayan, karakteri sürekli değişen bir Borderline olarak, hayat çok zor. Hayat her şekilde zor.
Bence yapmamani tavsiye ederim özellikle şuan yapmamani tavsiye ederim çünkü ben yaptım olmadı ailen çok önemli bu konuda anlayışla karsilarlarsa yap eğer öyle değilse kendi ayaklarının üstünde durdugun zaman kimse birşeyine karışamaz o zaman yap çok seviyorum istersen
Ben de geçen yıl kapandım. 20 yaşındayım şuan ve 1 senedir açılmak istiyorum ne aile zoruyla ne çevre zoruyla kapandım. Ailem ve çevrem tesettürlü yani tek açık olan bendim ve herhangi bir ortama girdiğimde kötü hissediyordum ve ” çok güzelsin ama ah bir de kapalı olsan” laflarını da hep duyuyordum. ne olur ki hem ben çok açık giyinmiyorum sadece kafamı örteceğim hem de günah işlemeyeceğim diye düşünmüştüm. ama asla öyle olmadı Tesettüre karşı önyargım yada nefretim yok ama bana yakışmadığını aynaya bile bakmak istemediğimi fark ettim. Belki sorarsınız hiç denemeden mi kapandın sende diye. tabi denedim o zamanlar da olmadı ama alışırım elbet şuan beceremiyorum diye kendimi kandırdım. 1 seneyi geçti hala kötü hissediyorum. aynaya bakmak dışarı çıkmak istemiyorum ve ağlıyorum. bunun nedenini birçok nedene bağladım kiloluyum galiba ondan olmuyor dedim diyet yaptım 6 kilo verdim şuanlık . yada sivilcem var sanırım ondan beğenmiyorum dedim sivilce ilacı kullanıyorum. hiçbir şekilde içim rahatlamıyor. biliyorum allah için kapanıyoruz güzelliğe bakmamalıyız ama yapamıyorum. kıyafet almak için internette dolaştığımda açık kıyafetlere gözüm gidiyor. Hiçbir zaman çok açık giyinen biri değildim zaten ama yine de pişman oluyorum. 1 sene daha veriyorum kendime şuan da köyde oturuyorum ve bu ortamda asla açılamam. Eğer atanırsam ve köyden uzaklaşırsam ve hala açılmak istiyorsam bu sefer çevre yada ailemi umursamayacağım. Bu şekilde yaşayamam çünkü.
Ben 7. Sınıfta kapandım ortaokulda imamhatip gidiyodum. Bize 5. Sınıftayken bi hocamız işte kızlara şu günde kapanıcam diye kendimize dilekçe vermemizi istemişti ben o gün ağlamıştım istemiyorum diye 9 10 yaşında falandım. İlkokukdayken özgüvensiz bi çocuktum bu ortaokulda da devam etti o zamanlar işte arkadaşlarım kapanıyodu hoca o kapananları sınıfta alkışlatıyodu bende buna özenip kapanmıştım ama benimki şöle idi evde açık sadece okulda kapalıydım arada bi açılıp sonra tekrar kapanıyodum bu 6 nın 2. Dönemine kadar böle sürdü sınıfta bazı kişiler vardı onun fazla arkadaşı benim o zamanlar hiç arkadaşım yoktu. İşte o dönemlerde bana gelip sen işte evde açıkmısın okulda kapalımısın tatlım bu günah falan daha bir sürü şey getitirip bana böyle tabirlerde bulunuyolardı. Okulda az kişiydik bunu bütün 6nın kızları yapıyodu her gün farklı bişeyle böle konuluyolardı benim bu yüzden hem hiç arkadaşım olmuyodu bu yüzden daha özgüvensizleşiyodum annem bana altan baskı yapıyodu o kadar olmasa da hani kapanık daha güzelsin böle diyince hem küçüğüm hemde arkadaşlarım baskı yapıyo hemde annem eğer kapanırsan sana 10 takım şey alırım falan diyip kapanmıştım ilk iki yıl iyiydi arkadalarım daha fazla oldu annem bana kıyafet alıyodu bu beni daha motive ediyodu ve özgüvenimi artırıyodu şuan 10.sınıfım 3 4 senedir kapalıyım ama 1 yıldır açılmayı düşünüyorum ilk başta bunun heves olacağını düşündüm belki korktum ama 3 4 aydır kendime bunu açıkladım acaba giyim tarzımdamı diyip kendime yeni şeyler aldım ama 1 aydır sadece bunu düşünüyorum geveleri uyuyamıyorum ailemin tavrını düşünüyorum ben kendi isteğimle değil arkadaş baskısıyla kapandım küçüktüm 11 12 yaşında falandım düşünce yapım davranışlarım bana dışımı yansıtmıyo iç düntamla dış dünyam bir değil 1 aydır olduğumdan daha agresifim kararsızım kendimi basık boğulmuş hissediyorum çünkü bu beni yansıtmıyo saçlarımı çok seviyorum bu ben değilmişim gibi geliyo ben bunu yaparak islam dinini temsil ediyorum ve bu davranışlarım buna özgü değil diyer bunu yapanlara haksızlık ediyomuşum gibi geliyo bu ben değilim ama islam dini dini boyutunu düşününce korkuyorum bu konu hakkımda çok şey duydum öbür dünyayı düşünüyorum kafam çok karışık bu düşüncelerimi okul başlamadan söylemek istiyorum korkuyorum imamhatip lisesinde okuyorum bu durumu kaldıramıyorum geceleri uyuyamıyorum sadece düşünüyorum annem dindar biri babamın o kadar umursayacağını düşünmüyorum annemden korkuyorum bana hakkını helal etmeye bilir falan ama alışacağını düşünüyorum kafam çok karışık ne yapacağımı bilmiyorum durundan şeyden sıkıldım ve bunaldım
Bende eşimin zoruyla kapatıyorum esim açılmama izin vermiyor açılırsın bosaniriz diyor yalan söyledim doktora gittim ciddiye doktoru acil diye ama yinede kendi dediğini yaptırdı nasıl yapicam bilmiyorum bana kesin bir çözüm bulun lütfen
Bende hikayemi anlatayım
Baha 11 12 yaşlarında orta 1 e giden bir kızdım imamhatip okuluydu ve kız erkek aynı bahçe içerisinde farklı okullardaydı. Bizden büyüklerin çoğu kapalı ve örnekti sınıftaki kapalılarda aynı şekilde. Bi düşünün daha ilkokuldan yeni mezun olmuşuz ama kapalı olanlar var.
2. Dönem okula şal takanlara tek renk şal zorunluluğu getirildi(lacivrert) ve okulda satılıyordu benim amcamın kızı var aynı sınıftaydık ona alırken annem banada aldı çarşamba günüydü perşembe kafamı örttüm bir dahada açamadım. Hiç kimse bana yapma felan demedi. Yapda diyen yoktu. Kimsenin emri altında yapmadım ama çevremdeki insanların beni böyle güzel gördüğünü düşünerek kapandım. 8. Sınıfa kadar dışarıya açık gidiyordum ama okuldan biri görür diye fazla dışarı çıktığım söylenemezdi işte ev oturmalarına felan. 8. Sınıf başladı ben hala okula kapalı gidiyorum fakat babam dışarıyada öyle gitmemi istedi işte o zaman tam olarak kapandım. Şimdi 10. Sınıftayım ve bugün okulda çok duygulu anlar yaşadım çünkü ben artık kapalı yapamıyorum. 2 ders beden vardı ben kenarda öyle oturdum oysaki tekvando voleybol futbol birsürü spor yaptım ama o örtüyle yapamıyorum birsürü şal alıyorum hiçbiri bana olmuyo. Okumayı öğrenir öğrenmez her yaz kuran kursuna gittim sonra imamhatibe gittim. Açılmanında kapanmanında ne olduğunu biliyorum. Ama artık olmuyor. Bıktım. Aşırı yalnızlaştım ve duygusallaştım. Dışardan kimsenin ne düşündüğü umrumda değil sadece 2 erkek 1 kadına karşı zorlancam dedem beni çok seviyo bende onu ama üzülmesini istemiyorum ve babam var oda böyle birşey olmaz diyo açılmayacakmışım annem var o arkamda durur sanıyordum fakat oda karşımda. Çok mutsuzum..
Sana tavsiyem kimse senin hayatıma karışamaz sen kendi hayatını yaşıyosun .çok bir tepki göstereceklerini de zannetmiyorum ilk bir şaşırirlar sorarlar doğol olarak sonra alışırlar hiç kimsenin senin hayatına etkilemesine izin verme
Merhaba bende aynı durumdayim istersen sohbet edebiliriz :/
9.sınıfta kendi kararımla kapandım.ama 1 gün öncesinde arkadaşlarım bana yarın okula kapalı geliyorsun dedi. ben de kapandım.şuan kapanalı 5 yıl oluyor.bayağıdır açılmak istiyorum.ama ahiretimi etkilemesin diye korkuyorum çünkü açılmanın günah olduğunu biliyorum Allahtan korkuyorum. açık insanları görünce imreniyorum.neden ben de onlar gibi saçlarımı şekillendirip gezemiyorum diye.acaba açılmanın günahı çok büyük müdür? eğer ki açılsam Allah beni affeder mi? namaz kılıyorum oruç da tutuyorum.ailem de karışmıyor açılmak istememe. kendimi toplumda çok dışlanmış hissediyorum. mesela kapalılar filmlerde oynayamıyor,mesleklerde sıkıntı çekiyorlar bazı şeylerde kısıtlanıyorlar keşke kapandığım ilk zamanlar açılsaydım benmle bu konu hakkında konuşmak isteyenler ig : dmoqrw
İnsanlar istediğini yapmakta özgür . Ama bizi yaratan Allah bunu istiyor bizden ve ölünce hesap vericez. Ayrica açılınca insan mutlu olmaz , içten içe huzursuzluk, kadınların nazarinin daha çok değmesi, sevdiğin erkek değil herhangi hiç hoşlanmadığınız bir erkeğin sizi görmesi ve beğenmesi, huzursuz pis bir duygu. Rabbim kalbine doğruyu ilham eylesin ve doğruyu sevdirsin
Diyelim el alem seni açık gördü begendi erkeklerin dibi düştü ( ki öyle bisey olmayacak) kapında hayran sana 100 lerce kişi oldu başın açık diye ( bunlar şeytanın vesveseleri) ,ölürken son nefeste sana hayran erkeklerin, saçlarını güzelliğini kiskanan kadınların sana ne faydası olabilir can boğaza gelip son nefeste??? Yoksa sana nefeslerini veren seni yaratanın mi dediğini yaptin diye kötü durumda olursun ? Sen seç. Aklınıza gelen her vesveseyidillendirmeyin.bunlar şeytanın sözleri. Ve Kuranı kerimde yazıyor şeytan hep yalan fısıldar kanmayın. Düşmanı insanin seytandir. ALLAHU Teala bizlere dosttur
Allah ben size akıl verdim ve o aklı kullanın diyor
aslında benimki hepinizi kimden daha farklı evet olayımızın başlangıçları neredeyse hepinize aynı ama benim açılamama durumu bir çok olaya bağlı benim arkadaşım 4.sınıfta hafızlığa gideceğini ve kapanacağını söyledi o zamanlar ne olduğunu bile bilmediğim yaşlardaydım kuran kursu sanıyordum neyse o kapandı 4.sınıfın yaz tatilinde bende ondan 1yıl sonra ona özenip hiçbir şeyin farkında olmaksızın bir hevesle kapandım hatta annem o zaman eğer kapandığın zaman bir daha açılmak istersen kapanmam doğru olmaz kızım dedi annemin dediğini şuan doğru buluyorum ama ben olsam 4.sınıftaki bir çocuğa bunu demezdim çünkü o daha ne istediğinin farkında bile değil, neyse sonra ben 6.sınıfta hafizliga başladım 8.sınıfta bitirdim şuan lise 1e gidiyorum hala kapalıyım bizim okul hafızlıkla birleşik yani hem normal akademik dersleri gorebiliyorsun aynı okulda hemde hafızlık o okulda beni bütün herkes bütün hafızlık hocalarim tanıyor okul ayrıca kız imam-hatip ben orada açılmaya kalksam benim belkide bir daha suratıma bakmazlar eskiden benim gibi durumda olan bir kız vardı okulda hafızlıktan benden büyüktü oda açılmıştı o zaman küçüğüm ya yadırgamıştım kızı oda benden büyüktü nasıl yapar böyle ben asla yapmazdım düsünmezdim demiştim ne olursa olsun gerçekten çok büyük konuşmayın daha beterini yaşarsınız benim ablam açık annem onu ikna etmeye çalışmış ama olmamiş beni kimse ikna etmeye çalışmadi ben kendi kendime kapandım şuan onlara söylesem şok olurlar çünkü hiç böyle bir düşüncem olduğunu bilmiyorlar zaten böyle annemi iyi gösterdiğime bakmayın daha en sevdiğim yemeği bilmez ama sorun değil her şeyi seçebilirsin ama aileni seçemezsin hepinizi o kadar iyi anlıyorum ki bazen dayanamıyorsunuz bu hayat benim hayatım istediğimi yaparım kafasında oluyoruz ama sonra dank ediyor işte sizi durduran birşey oluyor kiminin en değer verdiği biri kiminin ap ayrı düşünceler ama herşeyden önce bu hayatı siz yaşıyorsunuz bu dediklerim sadece tesettürle ilgili değil her konuda bazı yazdıklarınızı okudum ahiret yok falan filan demişsiniz yaşamadan görmeden hiç birşey için bu kadar emin konuşmamak en iyisi ben aksini iddia etmiyorum veya savunmuyorum şuan ama siz bu tesettürü o yazılan yorumlarda dediği gibi varlığı kesin olmayan bir şeye dayalı olarak yapıp yapmıyacağınıza göre karar vermek doğru olmaz bunu ben demiyorum sadece yazılanlara fikrimi belirtiyorum ne olursa olsun hiç bir şeyden umudunuzu kesmeyin her zaman ufacıkta olsa bir umudunuz olsun hiç bir şeyden destek alıp ayakta duramayacak hale geldiginizde bile bir umudunuz olsun her zaman eğer gerçekten umudunuz yoksa o zaman dizinde yapacağınız hiç birşey olmaz zaten ya vardır ya yoktur ama bunu belirleyecek olan kişide sizsiniz hepinizin yorumlarini okudum canınızı sıkmayın elbet bir gün istediğiniz hayatı yaşayacaksınız belkide çoğunuz atlattı bu yazdıklarınızı umarım hepiniz üstesinden gelmiş istediğiniz hayatı en güzel şekilde yaşıyorsunuzdur eğer konuşup dertleşmek isterseniz Instagram hesabım: nisw4tx
Merhaba. Ben 28 yaşındayım. Bundan 4 yıl önce yaşadığım bir olay sebebiyle 1 gün içinde kapanmaya karar vermiştim. Evliydim eşim annem babam dahil herkes şok olmuştu. Çünkü beni tanıyan herkes hayat tarzımı giyimimi bırakamayacağımı düşünüyordu. Kapandım alel acele. İlk markete çıktığımda markettekiler bile şaşırmıştı gerisini siz düşünün 🙂 Aradan geçti 4 yıl.. 3 aydır kendimi özgüvensiz ve bir girdapın içinde hissediyordum. Açılmak istediğimi hissediyordum ama bunu kendime bile söyleyemiyordum. Bir akşam eşimle kahve içerken eşime içimde hissettiklerimi duygularımı kendimi iyi hissetmediğimi söyledim. Eşimde ben seni açık tanıdım açıkken evlendim karar senin kararın saydı duyarım kapandığın için sevgim artmadı tekrar açılırsan benim için bir şey değişmeyecek dedi. Onun bu lafı omuzlarımdan yük almıştı resmen. Ailemi aradım hemen açılıcağımı haber vermek için onlarda saygı duydu. Açıldım. Mahallede bir kadın beni görünce şeytanla iş birliği yapmışsın bir hoca var gel seni götüreyim okusun dedi. Bu lafından sonra hayatımdan çıkardım bunu diyeni. Yani arkadaşlar siz nasıl iyi hissediyorsanız öyle yapın. Günah. Evet günah biliyorum, biliyorsunuz.. Ama bu öyle bir süreçtiki çok direndim olmadı yapamadım. Kendinizi yıpratmayın üzmeyin. 💚
Ben 4. Sınıfta kapatıldım en başta bana öyle bir dayatıldı ki bunun normal olduğunu düşünmeye başlamıştım daha regl bile olmamıştım neden kapandığımı anlamıyordum bile tarz sanıyordum sadece. Ortaokul lise hayatım boyunca o kadar özgüvensizdim ki hiçbir zaman istemedim evde hep saçlarıma özen gösteriyordum boyuyordum rasta yapıyordum fotoğraf çekiniyordum bir sürü. Hep o şekilde rahat dışarı çıkmak istiyordum. İstediğim gibi dışarı çıkmayı istiyordum. O kadar küçük yaşta kapatıldım ki en son ne zaman dışarı açık çıktığımı hatırlamıyordum bile. Ama açılma konusunun a sı geçtiğinde bile annem ve babam karşı çıkıyorlardı ve hâlâ karşı çıkıyorlar zaten dışarı çıkmama pek izin vermezler öyle bir şey yapsam komple eve kapatırlardı beni. En sonunda dayanamadım 12. Sınıfa geçtiğimde bir anlık instagramda yakınım olan herkesi engelleyip açık fotoğraflarımı paylaşmaya başladım evde çekindiğim fotoğraflar oluyordu genelde bunlar. Ya da artık hep aynı evde çekinmiş olmasın diye kursa gideceğimi söyleyip avm ye gidiyordum erkenden kabinlerde kıyafet deneyip fotoğraf çekiniyordum onları paylaşıyordum herkesten gizli. En son bir gün bir cesaretle dışarı açık çıktım evden çıkarken başım kapalıydı ama bir yerde açtım bir arkadaşım da vardı yanımda beni hep destekleyen biri. Hayatımda o kadar rahat o kadar özgür ama bir o kadar da huzursuz hissettiğim hiçbir an yoktu. O zaman 18 yaşındaydım şuan 20 yaşına girdim ve o zamandan beri ailemden gizli dışarı açık çıkıyorum. Çok yakınım olan arkadaşlarıma ve ablama söyledim onların yanında da rahat olmak için. Üniversiteye açık gidiyorum ama kimliğim okul kartım bütün fotoğraflarım kapalı çünkü ailem bilmiyor. Hayatımın en güxel ama en kötü senelerini birden geçiriyorum her gece ağlıyorum sürekli aileme yalan söylüyorum annem iyice şüphelenmeye başladı ve beni tehdit edip duruyor öyle bir şey olmasın diye. Canım çok yanıyor artık istediğim gibi kendim olmak istiyorum böyle ne kadar devam edebilirim bilmiyorum çantamda sürekli başörtü taşıyorum kıyafet taşıyorum sokaklarda başımı açıp kapatıyorum umumî tuvaletlerde üzerimi değiştiriyorum artık iki kişi yaşamaktan bıktım tek kişi olmak istiyorum kendim olmak istiyorum belki de ölmek istiyorum
Esmaxxxx ben de 20 yaşındayım aynı yaştayız benim derdim seninkiler gibi değil çok farklı ama ben de çok dertliyim hep ağlıyorum psikolojiksel çöküntüdeyim dertleşmek istersen snapchat ismim dolunay2391
ha bu arada belirtmeyi unuttum offff hikayemiz benziyo benim de arkadaş zoruyla oldu
Ulan ailen izin veriyorsa çevre kim oluyormuş daha 15 dk önce babamla tartıştım orta okuldan beri zorla kapalıyım şuan 16 yaşımdayım 12.sınıfa geçtim benim görüşlerim de kapalılıkla uyuşmuyor zaten zorla kapalı olduğum için nefret ediyordum çarşaflı birilerini görünce kan beynime fırlıyor ailen karışmıyorsa açıl ve lütfen benim için dua edin asla Allah rızası için kapalı değilim tamamen baba zoru neymiş evden çıkartmazmış çokta umrumda sanki ablam da zorla kapandı ve şuan zorlada olsa alıştı elbiseli etekli falan kombin yapıyor yani tesettüre uygun giyiniyor benim için böyle bir şey söz konusu değil o kadar çok iğreniyorum ki kapalılık tan dinden soğudum hatta bu sene o kadar cok canıma tak etti ki dışarı gizlice açık çıktım hemde kaç kere ve bunu ilerleyen günlerde de yaparım büyük ihtimalle babam bunu duysa şok olur ama bilmediği daha o kadar çok şey varki benim hakkımda sarhoşluğu bile yaşadım okuldan kaçtım sigara içiyorum oh canıma değsin çok sinirliyim off cidden başka bir ailede doğsaydim başarabileceğim şeyleri hayal etmek beni çok üzüyor asla açık ve dar giyiniyorum zaten maskulen bir tarzım var yani nedne izni vermiyo tüm sülale açık anne tarafı olsun baba tarafı olsun yani derdin ne AMK şuan hedefim 4 yıllık tam burs herhangi bir bölüm tutturup şehir dışına gitmek zaten istediğim bölümleri okumama da izin vermiyor o yüzden illa 4 yıllık tam burslu bişey tuttururum polislik diyorum yok acil tıp teknisyeni diyorum yok babama göre tüm sağlıkçılar verici amk ya herkesi kalıplara sokuyor hastalıklı kafası düşünme tarzı beni benden alıyor ben galiba sahte evlilik falan yapıp yurtdışına falan kaçıcam abi kardeşlerime üzülüyorum 4 kızız ben 2 numara kardeşlerim daha küçük umarım benim yaşadıklarımı yaşamazlar anneme de o kadar üzülüyorum ki of ne yapcam ben neyse sen açıl knk .
Ben şuan lise 1 öğrencisiyim ve yaklaşık bir buçuk ay önce ailemin isteği için kapandım babam bana eğer kapanmazsam okuldan alıp evden dısarı cıkamayacagımı söyledi o zaman korkup hemen kapanıcam demiştim pişmanım öyle dediğim için halbuki karşı çıksam iki abim var beni savunurlardı bir şekilde kapanmasamsa hallolurdu ama korktuğum için kimseye anlatmadım annem biliyordu sadece ama artık ağır geliyor bana ve çokta içimden gelerek takmıyorum başörtüsünü açılmak istiyorum ama yine babamla aramın bozulmasını istemiyorum babamı gerçekten seviyorum bu konuda olmasa da iyi bir baba ama din konusunda çok katı ve eğer açılmak istediğimi söylersem direkt reddedip bana kızacağını biliyorum ne yapmalıyım