Ben küçük yaştan beri okuyan, kendi parasını kazanan ve bunu doyasıya harcayan kadına hep özendim. Biraz da özendirildim, kuzenlerimin hemen hepsi meslek sahibiydi, onlara bakmak bile çok güzeldi. Ben küçük yaştan beri hep ezdirildim; gerek aileme, gerek kuzenlerime, gerek çevreme…
Ama hayatımın dönüm noktası babamın beni kendimden 14 yaş büyük ve benden önce evli bir adama zorla vermesiyle bir anda değişti.
Üniversite sınavlarına girdim, kazanmıştım, dayımı aradım beraber tercih verelim diye, dayım da babama haber vermek icin aradı… Babam dayıma “Kıza bir şans daha verelim, güzel bir yer kazanıp gitsin” dedi. Dayımın telefonunu kapadım, babam beni aradı ve dedi ki “Senin hastaneye girişini yaptım.” Ağlayarak işe başladım, 17 yaşında olduğum için oradaki çalışanlar tarafından hep ezildim, ayak işlerini hep bana yaptırdılar, 17 yaşımda bacaklarımda kalın varisler oluştu, sonra tekrar sınava girdim. YGS yine çok güzeldi fakat babam olacak o***** ****** beni okutmak yerine konuşmadığı ailesiyle barışmak ve eşimin biraz da statüsünden faydalanmak amacıyla zorla o adama verdi. Günlerce gecelerce ağladım ama beni duymadı. O kadar para uğruna yanıyordu ki, ben çalıştığımda bana ATM’den para çekmeyi öğretmemişti, maaş kartım ondaydı, ben paramı hiç görmedim. Bir kez 100 tl harcadım diye arabanın içinde dayak yedim. Hiç unutamıyorum. Her neyse…
Kına geceme saatler kala ağladım, “Anne evlenmek istemiyorum” dedim ama annem o kadar salak bir kadın ki bugün ölse ölmek için babamdan izin alır. Onu da ailesi susturmuş vakti zamanında…. Evlendim evlenmesine ama, bari evlendiğim adam insan olsaydı. Zorla başımı kapattılar, hiç ait olmadığım bir hale soktular. Aşağı yukarı 5 yıldır kapalıyım, eşimden şiddet, küfür, her hakareti görüyorum. Şimdi gizliden okuyorum, hem eşimi boşama, hem ailemi silme, hem de açılma hayalleri kuruyorum. Kucağımda bebeğimle ben güzel günlere inanıyorum ve sizi destekliyorum.
(Görsel: Pabo)
“Gizliden okuyorum, hem eşimi boşama, hem ailemi silme, hem de açılma hayalleri kuruyorum.” için 6 yanıt
Umarım iyi yerlere gelirsin okurken çok duygulandım ve sonunda senin başarmış olmanı dilemek istedim bir gün herşey istediğimiz için olacak ya bügün ya da yarın.
Umarim?
hikayeleriniz çok benzemese de size annemin hikayesini anlatmak istiyorum. okuyunca güç bulmanız için. benim annem 7 yaşından 19 yaşına kadar aynı evde yaşadığı öz dayısı tarafından sürekli olarak tecavüze uğramış, başka adamlara satılmaya çalışılmış, akla hayale gelmeyen işkenceler görmüş bi kadın. çocukluğundan beri çalışmış ama hiç parasını görememiş. bu işkence ve tecavüzlerin bazıları annesi ve abisi bizzat yanındaki yatakta yatarken olmuş. yani bütün sülalenin aynı evde yaşadığı bi durumda, herkes her şeyi bilirken kimse sesini çıkarmamış bile. annem 50 yaşında hala terapi görüyor bunlar yüzünden. ancak 19 yaşında kendinden 14 yaş büyük olan babamla kaçarak evlenmiş ve şansına babam melek gibi adamdır. hala da mutlular. evlenince babamın ailesiyle/sülalesiyle yaşamaya başlamışlar ama orda da annemin kaderi değişmemiş pek. her ne kadar babamla mutlu olsalar da sürekli bir seni boşatırım tehditleri, babamın erkek kardeşlerinin şerefsiz olması dolayısıyla tecavüz ve taciz riski, aç açına saatlerce tarlada çalıştırmalar…(babam iş için sık sık şehir dışına çıktığı için bunlardan haberi olmamış pek). velhasıl yıllar böyle geçti, annem hayatı boyunca bin kişiye farklı şekillerde kölelik yapa yapa 30’lu yaşlarını geçti ama artık ayağa kalkacak gücü kendinde bulmuştu. bi terzinin yanına çırak olarak girdi, deli gibi çalıştı, yatıp kalkıp dikişle ilgili ne varsa dünyada onları okudu, dikti, giydirdi. sonunda başardı. şuan iş yetiştirmekten kafasını kaldıramayan, iki tane kızını ülkenin en pahalı şehirlerinde okutmayı başarmış, evini geçindirmeyi bırak yatırım yapabilecek maddi güce ulaşmış bir kadın. ününü duyan insanlar farklı şehirlerden gelip özel dikim kıyafet tasarlattırıyorlar anneme. etiyle tırnağıyla kazıyarak geldi bu günlere. şimdi annemin kızları olarak biz ülkenin en iyi okullarında okumuş, kendi ayakları üstünde duran, hayatına kimsenin müdahalesini kabul etmeyen genç kadınlar olduk. hepsi annemin sayesinde. benim annem dik durdu, ezildi ama hiç vazgeçmedi. lütfen sizde hem bebeğiniz hem kendiniz için bu dik duruşunuzu hiç kaybetmeyin. isterseniz, yeterince akıllı bir şekilde çabalarsanız kaderi bükmek sizin elinizde. anladığım kadarıyla yaşınız çok genç, modası kolay kolay geçmeyecek bir meslek edinmeye çalışın. bu illa okul yoluyla olmak zorunda değil. meslek edindirme kurslarına bakın mutlaka. sizi tanımıyorum ama size inanıyorum, güveniyorum. yapabilirsiniz 🙂
Madem o kadar kötü ailen kocan var oku bi yer kazan çalış ne diye bir de çocuk yaptın ki sen
Şuan mesleğin var mı varsa çalış para kazan boşan kadın sığınma evi olur git ailen 5 para etmezmiş yazıklar olsun
Ahhh.. Ne denir bilmiyorum. Yaşadıkların ve yaşıyor oldukların gerçekten çok acı. Ama sana şöyle bir tavsiyede bulunabilirim: Kadın sığınma evlerine git. Orada koruyorlar. Belki bebeğinle zor olur ama şu anki hayatından daha iyi bir hayat da olabilir. Allah yardımcın olsun. İyi bir hayat seni bekliyor olsun.
Siz harika bir insansınız yapabileceğinizi görüyorum ben burdan. Yılmadan mücadeleye devam. Çokça sevgiler. Her şey gönlünüzce olsun.