Daha küçücük bir çocuktum bu sorumluluğu omuzlarıma yüklendiğim zaman. Özenmiştim, belki de mecbur hissetmiştim. Etrafımdaki tüm kadınların tesettürlü oluşu bu küçük çocuğun zihnine işlemişti belki de. Ben de yaptım. Örttüm başımı bir anda, aldım bu sorumluluğu. Sonradan yorgun hissetmeye başladım, kalbimin üzerine baskı yapılıyormuşçasına daralıyordum gittikçe… Bir hedef belirlemiştim geleceğim için, beni mutlu edebilecek bir şey ummuştum. Yıllar sonra aileme istemediğimi düzgün bir şekilde aktardım ama başarısız oldum. Ne söylersem söyleyeyim, ne yaparsam yapayım tıktılar lafları ağzıma. Her gün bir uzvumu kaybediyorum sanki. Yapayalnız, bir o kadar da soğuk hissediyorum. O kadar soğudum ki her şeyden…

(Görsel: Rofusz Kinga)