Bu bir çırpınışın mektubu… Dindar olduklarını zanneden bir aileden geliyorum. Kapanmam yönündeki baskılarına hep direndim ancak ben üniversiteyi kazanınca babam “Ya kapanırsın ya da göndermem” dedi. Çok direndim, her gün odama gidip ağladığım günleri çok iyi hatırlıyorum ancak okumak da istiyordum ve mecbur kaldım. Kapandım. Üniversiteyi başka bir şehirde okudum ancak açılırsam beni okuldan alacakları korkusuyla bu isteğimi hep bastırdım. Mezun oldum, işime başladım, evlendim ancak içimde hep bir mutsuzluk vardı çünkü ben aslında ben değildim. Yaşım gençti, evet ama ruhum yaşlı bir insana ait gibiydi. Özgüvenimi kaybetmiş hissediyordum. Sosyalleşmek istemiyor, aynalardan kaçıyordum. Alışveriş yapmıyordum çünkü istemediğim şeyleri almak zorunda kalıyordum.
Şu an 25 yaşındayım ve açılmaya karar verdim. Eşimle paylaştığımda ‘Benim rızam yok’ dedi. Ben de şöyle dedim; “Babamın rızası yok, eşimin rızası yok, peki benim rızam?”. Sonra eşim bu durumu ailesiyle paylaşmış, eşimin ailesi beni hocaya okutmaya götürdü. Sonuç değişmeyince kayınvalidem, eşime benim psikolojimin bozuk olduğunu söylemiş. Sadece açılmak istiyordum, ne okunup üflenmelik bir durumdaydım ne de psikolojim bozuktu. Eşim artık mutsuzluğuma dayanamadı ve bunu bana bıraktı. “Ben seni başındaki için sevmiyorum, seni sen olduğun için seviyorum” dedi, o an kendimi dünyanın en güçlü kadını hissettim. Aldığım karar doğrultusunda bayram sonrası ilk iş günüme açık gideceğim. Şimdiden heyecanlıyım. Biliyorum, insanlar konuşacaklar ama şunu unutmayın; insanlar hep konuşacak bir şeyler bulur.
(Görsel: Pierre Mornet)
Comments (5)
Gittiniz mi? Umarım başarabilmişsinizdir. Lütfen göreceğiniz tepkiler sizi yıldırmasın
Umarım başarmışsınızdır ve geri kalan hayatınızda mutlu olursunuz. Eşinizin kendi düşüncelerine rağmen sizin düşüncelerinize saygı duyması çok güzel bir şey. En azından kendi düşüncelerini diretmemiş. Evlilik konusunda doğru kararlar vermişsiniz demek♡
Başardınız mı lütfen ilk gününüzü de yazın. Benim eşim de ilk rızam yok dedi. Hala yoktur ama nasıl mutku olacaksan öyle ol dedi. Bilmiyor ama bana cesaret verdi o sözü ve diğer herkese karşı kalkan oldu. Ben başardım. Sizin yazınızı da okuyup başardığınızı öğrenmek istiyorum. Sevgiler.
Çok merak ediyorum sonuç ne oldu lütfen yazar mısınız benim eşim hayatta izin vermez açılmama söyleyemedim bile sadece kendime itiraf ettim açılmak istediğimi kimseyle konuşamıyorum yaşadığım yerde buna uygun değil küçük bi ilçede yaşıyorum ve eşimin ailesi herkes tepki gösterir artık iyice bunaldım aynaya bakmak istemiyorum eve girer girmez başörtüsünü çıkarıyorum öyle bi rahatlıyorum ki ancak o zaman kendim olabiliyorum böyle nasıl yaşarım bilmiyorum
O kadar şanslı birisiniz mi. Eşiniz yanınızda durmuş ne kadar güzel. Hayatinizda başarılar güzellikler hep sizinle olsun. Ayni şeyleri yaşayan biri olarak eşimden de benzer baskilar görüyorum. Bir türlü bir birey olduğunu ve kararlar alabildigimi kabuk eden kimse olmadi. Buna eşim de dahil