20 yaşındayım ve 15 yaşımdan beri tesettürlüyüm. Ailemde herkes tesettürlü ve vakti geldiğinde benim de tesettüre girmem gerekiyordu, başka bir seçeneğim yoktu. 15 yaşıma kadarki süreçte yaz geldiğinde Kur’an kurslarına giderdik. Kuzenlerimin de kapalı olması nedeniyle kurs süreci boyunca kapanır ve okulun açılmasıyla beraber açılırdım.
15 yaşımda Ramazan Bayramımı anneannemlerde geçirdim ve bana bayramlık olarak tesettüre uygun bir elbise ile şal aldılar. Çok tedirgindim, bayrama iki gün kalmıştı ve evime gitmek istiyordum ama gidemedim. Zaten şort, tayt ya da askılı giymeme hiçbir zaman izin verilmedi; kapansam bir şey fark etmez, dedim. Tesettürlü kuzenlerim de bana örnek oldular. Önceki yazlarda da anneannemlere gidince kapanır ve eve dönünce açılırdım, sorun ortadan kalkardı. Fakat bu sefer salak gibi okul arkadaşlarımı arayıp onlara kapandığımı söyledim, sonra da açılmaya utandım. Ablam hiçbir zaman kapanmak istemedi, o bayramda beni arayıp açılmazsam benimle konuşmayacağını söyledi çünkü kardeşi kapalıyken açık gezemezdi ve öyle de oldu. Ablamı da bir bayram ziyaretinde kapattılar. Bana bugün bile sinirli. Ailemizden dolayı karşı koyamıyoruz. Vakti gelen kurbanlık koyunlar gibi yapılması gereken yapılıyor. Bize destek olacak kimse yoktu.
Şimdi 16–18 yaşlarındaki kuzenlerimize de aynı baskı uygulanıyor ama destek oluyoruz ve istemedikleri şeyi yapmalarına izin vermemeye çalışıyoruz. Keşke birileri de aynı şeyi bizim için yapsaydı. İnsanların düşüncelerini takan bir insanım ben. Kendimi hakkımda ne derler düşüncesinden soyutlayamıyorum. Bu şekilde devam edebilir miyim ve bu beni ne kadar etkiler, bilmiyorum ama ben artık saçlarımı rüzgârda savurmak istiyorum.
(Görsel: Stan Milne)
“Vakti gelen kurbanlık koyunlar gibi!” için 3 yanıt
Hikayelerimiz çok benziyor fakat tek Hikayelerimiz çok benziyor yazın kuran kursuna gitmeler olsun kapalı kuzenler olsun 15 yașında kapanma olsun neredeyse aynı șeyleri yasamisiz tek fark Benim ablam yok ve Ben kapaliyken büyük zorluklarla acildim ve anadolu lisesine geçtim șunu diyebilirimki hepsi gecicek biz bir bireyiz ve kendi kararlarimizi aldigimiz yetiskin yada üniversitesi genc farketmez ayaklarimiz üzerinde durunca biter nasıl bir kadin ekonomik ozgurlugu olmadigim için kocasina bağlı ve bir türlü bosanamiyorsa aynı șekilde bizde onlara bagliyiz ve kopmak için ekonomik ozgurlugumuzu elde etmeliyiz umarım bu yasadiklarimiz dona erer ve özgür bir birey olarak bizim bu yasadiklarimiz baskalarida yasamamasi için çalıșmalara yapabiliriz
Neredeyse aynı şeyleri yaşamışız abla kısmı hariç eğer açılma konusunda kararlıysan kendi ekonomik özgürlüğün varsa kendini özgür hissettiğin o yolda ilerle ve hiç durma çünkü bu senin hayatın o saçlar senin saçların
Üniversitedeysen okulun açılmasını bekle ve orada yap, üniversitede degilsen de üniversiteyi bekle lütfen, her şey daha kolay olacak. Şans seninle olsun