Merhaba, ben de buraya yazan birçok arkadaşım gibi içindeki her kadının başörtülü olduğu bir aileye sahibim. Bu durumda büyümüş her kız çocuğu büyüyünce kapalı olmak zorunda olduğunu kanıksamıştır, benim gibi… Yine de benim için okul bahane olmuştu. Sadece annem tarafından ufak tefek birkaç psikolojik baskıya maruz kalmıştım. Fakat tabii ki istediğim gibi giyinemiyordum, yalnızca annemle babamın benim için uygun gördüğü kapalı kıyafetleri giyebiliyordum. Üniversiteye gidince orada kapalı arkadaşlarım olmuştu, ben de nasılsa eninde sonunda kapanacağım diyerek başörtüsü takmaya başlamıştım. Tabii burada devlet tarafından getirilen başörtüsü yasağına karşı bir isyan da söz konusuydu.
Bedenimi ve güzelliğimi tamamen unutup saç ya da makyaj vesaire yapamadan, kendime özen göstermeden, genç bir kızın yaşaması gereken güzel anıları yaşayamadan 4 yıl geçti. Mezun olup işe başlayınca ve böylece ortam değiştirince kendime özen göstermeye başlamış ve artık kapalı olmak istemediğimi anlamıştım. Anneme bu isteğimi birkaç kez dile getirdim ve karşılık olarak hep olumsuz sözler işittim.
Çevremizde uzun yıllar kapalı olup açılan insanlar olunca bana da cesaret gelmişti ve bir gün dışarı açık çıkmıştım. Erkek kardeşim “Seni böyle dışarı çıkarmam” diyerek beni tehdit etmeye bile kalkmıştı ama benden küçük olduğu için azarlayıp hemen susturmuştum. Kendimi o şekilde inanılmaz iyi hissetmiştim ve sanki bedenimle yeniden barışmış ve yeniden mutlu olmuştum. Ailem de sonunda “Sürekli böyle söyleneceğine açıl da hepimiz kurtulalım” dedi ve arada laf sokmalar dışında onlardan pek fazla tepki görmemeye başladım.
Bedenimi sevmeye başladıktan sonra âşık oldum, evlendim, çocuğum oldu. Evlendikten 2 yıl sonra eşim ateist oldu, ona o kadar öfkelenmiştim ki hemen boşanmaya karar verdim. Benim gibi imanlı birinin eşi nasıl olur da ateist olabilirdi! Birkaç psikologla görüştüm, bu aşamada yuvamın yıkılmasını ailem de istemiyordu. Psikolojik danışmalarımdan sonra bunun benim evliliğimde hiçbir şey değiştirmediğine ve bu kararın eşimin kendisiyle ilgili olduğuna uyanmıştım. Onu sadece dini araştırarak ikna edebilirdim ve böylece evliliğimiz sorunsuz devam ederdi. Eşimi ikna etmek için Kur’an’ı Türkçe halinden okuyup araştırmaya başladım. Ama gelin görün ki fikri değişen eşim değil ben oldum.
Şimdi oldukça ironik bir şekilde ailelerimizden ve diğer çevremizden kendimizi gizleyerek hayatımıza devam ediyoruz. Şimdilik tamamen olduğumuz gibi yaşayamıyoruz ama birçok dogmadan kurtulduk. Umarım herkes de istediği doğrultuda hayatını özgürce yaşayabilir.
(Görsel: Tina Berning)
Comment (1)
Çoğumuz başkasını inandırmak için bir şeyleri araştırmaya başlamış ve sonunda kendimiz ikna olmuş insanlarız, kendimizi keşfetmemizin geç olması ne acı.. Umarım hayatınız güzel gidiyordur, yolunuz açık ve aydınlık olsun 🙂