Hepinize merhabalar. Ben kısaca nulu. Öyle ya da böyle bir hikâyem var. Sadece içimi dökmek istiyorum.

Ben 5 yaşındayken annemle Kur’an kurslarına gitmeye başladım. Orada bir şeyler öğrenirdim ve o yaşımda bile cehennem korkusuyla mini etek giymek istemezdim. Sizin anlayacağınız beynim yıkanmıştı. İlkokulda kapanma aşkıyla yanıp tutuşuyordum. Ortaokul zamanında bir arkadaşımla anlaşıp İmam Hatip’e başladım. Onunla zaman geçireceğimizi zannediyordum ama öyle olmadı. Kuzeni aramıza girdi, onu tehdit etti. Dolayısıyla ben henüz 11 yaşındayken en yakın arkadaşım benden uzaklaştı.

İlkokulda üstün başarımın getirdiği egoistlik durumum kimse tarafından dizginlenmedi ve ben ortaokuldayken eski okulumdan olan kızların beni görmezden gelmesine katlanamadım. Depresyona girdim, kilo aldım. Ergenlik çağında hepimizin karşılaştığı gibi bir araya gelerek popüler bir kız grubu oluşturdular. Çevrelerindeki herkesi yönetmeyi başardılar çünkü güzeldiler. Bense kısa ve kiloluydum. Ortaokulda fazlasıyla zorbalığa uğradım, kimle arkadaş olsam beni o kişiyi karşı kötülediler.

Aileme okul değiştirmek istediğimi söyledim ama annem diğer okula sırf erkek kuzenimi görmek için gitmek istediğimi söyledi. Başka bir erkek kuzenim anlamsızca benim okulumdaydı ve üstüne sapıktı. Bir süre devam ettim ama sınıftaki kızlar kapanmamla ilgili hep üzerime geldi. Regl olduğumda hepsi başıma toplandı ve yine kapanmam gerektiği konusunda söylenmeye başladı. Kapandım. Onlar gibi olmak istedim. Olamadım. Onlar (bazıları) başına başörtüsü örtüp erkeklerle öpüşen kızlardı. O yaşta bile. En sonunda aynı okulda olduğum kuzenimin okul değiştirmesiyle ben de okul değiştirdim.

Açılmayı düşünüyordum ama ben bunu dillendiremeden annem beni o okula açılmamam şartıyla göndereceğini ve eğer açılırsam eski okuluma geri gideceğimi söyledi. Alışırım, dedim. Ablam kapalıydı. Abim ise kapalı olmama hep karşıydı. Evet, kapanmayı istemiştim ama küçüktüm. Bilemedim. Yeni okulumda bunu çok daha iyi anladım. Derslerim inanılmaz yükselmişti. Sınıf birincisiydim, okul derecelerim vardı ama böyle gitmiyordu. Açılmak istedim.

Liseye geçtim. Fikirlerimle görüntüm hiçbir zaman uyumlu olmadı. Ama en azından artık daha güçlüyüm. Başka bir zorba gördüğümde titremeden cevabını veriyorum. Açılma konusu ise… Biraz karışık. Lise 2. sınıftayım ve hâlâ annemlere açılmak istediğimi söylüyorum. Vicdan yapıyor, “Kapanmasaydın” diyor… Küçüklüğümden itibaren bunu işledi zihnime… Kapanmayı. En son dillendirdiğimde babam bunu yaparsam bir daha ne onun benim gibi bir kızı olacağını ne de benim onun gibi bir babam olacağını söyledi. Ne yapacağımı bilmiyorum. Annem ve babam geleneksel dindar insanlardır. Annem Kur’an okumayı bilir ama babam onu bile bilmez. Ben onların istediği gibi olamıyorum. Sizce nasıl yaklaşmalıyım?

(Görsel: Jack Beal)