Öncelikle herkese merhaba. Uzun zamandır açılmayı düşünüyorum ve aynı şekilde uzun zamandır da kapalıyım. Açılmaya karşı herhangi bir cesaretim yok.
Mesele aile baskısı değil, ailem zor da olsa beni her halimle kabul eder, böyle düşünüyorum. Bu süreç muhakkak ki onlar için de zor olacak ama alışacaklarını varsayıyorum. Benim için asıl mesele ufak da olsa bir kitleye hitap etmem. Onlara ayıp olacağını düşünüyorum, aynı zamanda onların tepkisinden korktuğum da söylenebilir. Yüksek ihtimalle cehenneme gideceğimi düşünüyorum çünkü ilkokul 7. sınıfta kapandım ve şu an 22 yaşındayım. Bu süre zarfında cinsel yönelimimin farklı olduğunu da fark ettim. Yani, aslında, biseksüel olduğumu fark ettim. Birçok cinsel ilişkim oldu ve 40 yılda bir de olsa alkol kullanmayı seviyorum. Tabii son 1 yıldır sakin bir hayatım var.
Kendi halinde yalnız yaşayan birisiyim. Her gün belki kanser olurum da açılırım diye hayal kuruyorum. Başımdaki başörtüyü umursamadan yaşıyorum ve açıkçası bu biraz değil bayağı saygısızca oluyor. İnandığım değere ve özellikle de kendime olan öz benliğimi yitiriyormuş gibi hissediyorum. Ne yapacağıma dair bir fikrim yok, küçük yaşta kapanan arkadaşlara tavsiyem; yol yakınken vazgeçin. Büyüdükçe her şey daha da zorlaşıyor.
Size sormak istediğim bir şey var. Ben kötü bir insan mıyım?
(Görsel: Florine Stettheimer)
Comments (3)
kötü bir insan değilsin, sırf içsel buhranlar yaşadığın için de kötü bir insan olmayacaksın hiçbir zaman. çünkü bir insansın, böyle hissetmen çok normal; çünkü insanız, böyle hissetmemiz çok normal. önünde hayatını çok kötü etkileyecek engeller yokken kendine eziyet etmeye gerek yok bence. hitap ettiğin kitleye ayıp olacağını düşünmenle ilgili olaraksa onlara bu şekilde görünüp içinde farklı biri olmak daha kötü bence. seni kötü hissetirecek olmak istemediğim için çekiniyorum biraz yazarken fakat yalnız yaşıyorsan, olmak isteediğin kişiye çoktan karar vermişsen asıl benliğinin ayak dirediği bu yola kendini sürüklemeye çalışmaktan bir fayda gelmez bence. bu hayat senin, hitap ettiğin kitleyi, anneni, babanı, geri kalan tüm aileni, arkadaşlarını, dünya üzerindeki her insanı ruhunda ayrı bir yere koy ve düşün: bu hayatı nasıl yaşamak istiyorum? yapabileceğini ve bununla baş edebileceğini biliyorum, sen çok güçlüsün♥
Sana kendini kötü hissettiren, benliğinin parçasını yapışıp bırakmayan duyguları ve düşünceleri, insanları asla affetme. Kötülük dediğimiz şey bambaşka bir şey. Sen kendin olmaya çalışıyorsun. Evet ortada bir kötülük var mı, var. O da başkalarının ne düşüneceğini kafana takıp kendini istemediğin bir şeyi yapmaya mecbur bırakman. Sen güçlüsün. Bunu unutma.
Kötü bir insan değilsin sadece bazı şeyleri yapmaya cesaretin yok hepsi bu. Ki bu herkeste olan bir şey, kimse deli cesaretiyle doğmuyor. Umarım güzel gelişmeler yaşamış ve bazı şeyler halletmişsindir. Şans seninle olsun?