Yaşadıklarım 70 yaşında birisi gibi hissetmeme sebep oluyor.

Herkese merhaba. Bu siteyi yeni keşfettim ve bu yüzden çok mutluyum. Biraz içimi dökeceğim. Sanırım herkes hikayesini yazmış, ben de yazmak isterim.

Ben 13 yaşındayken annemin baskısıyla kapandım. Önceden birkaç kere açılmayı denemiştim ama açılamamıştım. Şu an 16 yaşındayım ama yaşadıklarım sanki 70 yaşında birisi gibi hissetmeme sebep oluyor. Ben de özgürlüğüne çok düşkün bir insanım ama hiçbir zaman istediğim gibi giyinemedim. Çok fazla dindar olan bir ailedeyim, babam pek karışmasa da annem bu konuda çok baskıcı. Zaten hep kapalı giyinirdim; hiç şort, etek giyen bir insan olmadım. Her şey içimde kaldı.

Annem beni bir insan olarak görmez, bazen üvey çocuk olduğumu düşünüyorum. Sürekli benden nefret ettiğini dile getirir, annemin oyuncağı gibiyim. Bıktım bu durumdan, ne zaman bu konuyu açsam sürekli kapatıyor. “Ergensin, sen konuşma” diyor. Zaten kapalı olmanın belirli kuralları yok mu? Düzgün giyim, namaz, oruç, erkeklerden ve haram olanlardan uzak durma… Ben hiçbirini yapmıyorum. Evet, bu durumdan mutlu değilim ama annem beni bu duruma getirdi. Anneler böyle… Üç arkadaşlar… Hepsinin kızları var. Biz bu üç annenin üç yaşıt kızıyız. Bir tanesi de benim gibi, diğeri kaderine boyun eğdi. Birbirimize destek olmaktan başka çaremiz yok.

Dışarı çıkıyorum, bakıyorum etrafa. “Ben böyle olmak zorunda değilim” diyorum ve gezip dolaştığım hiçbir yerden tat alamıyorum. Annem bir ipin ucunu tutayım derken ben o ipi koparıyorum, onun bundan haberi yok. İleride nasıl bir insan olacağımdan haberi yok. “Keşke böyle bir ailem olmasaydı” diyorum ama nafile. Benim de böyle bir hikayem var, eğer bu yazımı gören ve konuşmaya ihtiyacı olan varsa her zaman beklerim; Instagram hesabıma istediğiniz saatte istediğiniz konuda yazabilirsiniz: @vildan_kunc

(Görsel: Suzanne Valadon)

Comment (1)

  1. Ailen lise hayatın boyunca asla izin vermeyecek şekilde ise ne kendini yor ne de onları, çünkü bazı aileler bu yoldan asla dönmüyorlar ve olan sana oluyor. Eğer durum böyle ise üniversiteyi beklemeni tavsiye ederim. Evet bu duruma alışmak zor ama başka bir çözüm yok.. Ha yok ailemi ikna edebilirim konuşarak diyorsan hiç durma ve faaliyete geç. Şans seninle olsun?

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir