Aslında bu platformu çok uzun süredir takip ediyorum ama yazma cesaretini yeni bulabildim. 20 yaşındayım, ilkokula erken başladığım için hazırlık sınıfıyla beraber üniversite 3. sınıfı bitirdim ve mezun olmama 2 sene kaldı. Ben de 13 yaşında İmam Hatip’e başladığım zaman kapandım. Daha öncesinde de yarı açık-yarı kapalı dolaşıyordum. Ama en başlarda bile bu durum beni rahatsız etmeye başlamıştı.
Ailem kapanmam için baskı yapmamıştı ama telkinler vardı hep. İmam Hatip ortamı; insanı sıkan, kafanızı yobaz düşüncelerle doldurmaya çalışan bir sürü insanla doluydu. Başörtüsünü çıkarma isteği bende daha en başında oluşmuştu ve her gün bunu yapmak işkence gibi geliyordu. Halbuki ortaokuldayken başarılı bir öğrenciydim ama İmam Hatip’e başladıktan sonra notlarım düştü. Lise 1 ve 2 çok kötüydü. 3. sınıfta düzelmeye başladı.
Açılma isteğimi anneme küçük bir not kağıdıyla söyledim. Tabii ki de olumsuz sonuçlandı. Ailevi problemler de olduğu için annem “Bu ara olmaz” dedi. Daha sonra da konusunu hiç açamadım. İçimde hala duruyor. Kendime zaman verdim uzun bir süre, belki alışırım ve bu süreç geçicidir, diye düşündüm. Ama olmadı.
Lise tercihlerinde hiç seçim hakkım yoktu, üniversite tercihlerinde ise belki iyi olur diye ilahiyat seçtim. Ama yine aynı ortam, aynı insanlar… Üstüne okulum da uzak olduğu için her gün işkence gibi geliyor. Ben yine de bölümümü okumak, insanlara dinimi anlatmak istiyorum. Ama başörtüsü meselesi dayanamayacağım bir şekilde çok ağır… Saçlarımın rüzgarda salınmasını ne kadar özlüyorum. Ne yapmalıyım bilmiyorum, yorumlarınızı okuyor olacağım.
(Görsel: Ivan Lackovic)
“İnsanlara dinimi anlatmak istiyorum ama başörtüsü benim için çok ağır.” için 3 yanıt
Öncelikle merhabalar, aynı dönemlerden geçmişiz diyebilirim.. bende 14 yaşında kapandım. Ailem 8.sınıfı bitirdiğimde artık gözlerimin içine bakıyorlardı kapanmam için, genelde uzun şeyler giydirirlerdi zaten ortaokulda şort falan giydiğimi hatırlamam. Her ailenin yapısı işte onlar öyle görmüş öyle uyguluyorlar, biraz da alışmayayım ilerde yapmayayım diye. Bende imamhatipteydim, okul bir şekilde bitti son iki senemi açığa aldım artık imamhatipte okumak istemiyordum dil bölümü açılmamıştı çünkü. İngilizceye ayrı bir ilgim vardı. Açığa aldığım zaman etüt merkezlerinde eğitim kurumlarında derslerimi aldım. Neyse işte İngilizce dil sınavına girerek Arapçadan tercih yaptım. Arapça mütercim tercümanlık okuyorum şuan. Gayette memnun olduğum bir bölüm. Ben 7 seneden beri kapalıydım. Açılalı bir ay olacak neredeyse. Çok zor bir süreçti. Aile içinde bir seneden beri bu konuyu gündeme getiriyordum zaten. Çok sıkıntı yaşadım bu düşünceyi ne zaman dile getirsem kavga çıkıyordu. Ben açılmayı 3 kez denedim 3.de oldu. Eğer üçüncü de olmasaydı gerçekten pes edecektim diye düşünüyorum. İlkinde geçen seneydi söylediğimde annem mahvolmuştu üzüntüden ağlama krizlerine girmişti annem üzülüyor diye yapamadım. Annem için devam ettim.. senenin ortasında yine denedim annemden yemediğim bela söz kalmadı. Yine açılmayı yapamadım zaman geçtikçe daha zorlaşmaya başladı benim için. O ara arkadaşlarıma da bu konuyu çok açıyordum tabikii. Hepsi destek oldular kapalısı ya da açığı. Sen nasıl istiyorsan öyle yaşa zorla sevmeden hiçbir şey olmaz dediler ama danışmakla da destekle de olmuyor hemen uygulayamıyorsun işte aile içinde halletmem gerek öncelikle diye düşündüm hep. İkinci deneyişimde de açılamamıştım gün geçtikçe kapalılık daha zorlaştı benim için. Artık son zamanlarda dışarı bile çıkasım gelmiyordu, balkona bahçeye bile çıkmak istemiyordum dayanamadım artık kuzenimde bizdeydi o gün onunda desteğiyle uygulayacağım dedim ve uyguladım saçımı topladım bandana taktım eşofmanımı giydim kapşonu geçirdim, kuzenimle dışarı çıktık, evden uzaklaşır uzaklaşmaz kapşonu çıkardım. Artık açıktım. Annem durumu gayet anladı ve çok üzüldü çok ağladı babam ablam destek oldular. Arada babamda sinirlenir durur bana annemi üzüyorum diye ama şu var tatlım bir şey gerçekten zorla olmuyor, zaten sen bir kere açılmayı kafana koyduysan bunu istiyorsan bunu bir şekilde yapacaksın. Ben neden eskiden isteyerek kapandım da sonradan neden açılmak istedim? Çünkü bu küçükken verilecek bir karar değil. İnsanın düşünceleri ileri yaşlarda oturuyor, ben bu açılma düşüncesini 19,20 yaşlarında düşünmeye başladım. Bence doğrusu kapanma kararını ileri yaşlara almaktır. Küçükken 14 yaşındaki bir çocuk neyi algılayabilir ki? Kapanmak isteyen herkesin arkasındayım ama doğru zamanda.. küçük bir çocuk bunu algılayamaz. Kimi insan küçükken kapanır ve öyle devam eder düşünceleri o yöndedir. Ama kimi insan ileri yaşlara doğru benimseyemez bunu.
Dediğim gibi insanın düşünceleri fikirleri siyasi görüşü hayata bakış açısı bile 19,20,21 yaşlarında yavaş yavaş oturmaya başlar. Zaman geçtikçe yine değişkenlik gösterebilir. Ama ben kendim için diyorum benim o yaşlarda oturmaya başladığını düşünüyorum özellikle de üniversitedeyken farklı farklı insanları tanıyarak hatta kendini tanıyarak. İnsanlar karakterlerini bile ailenin uzağındayken oturtuyor. Kim olduğu nasıl biri olduğu ne olduğu ailenin uzağındayken belli oluyor. Evet sen açılırsan bir sürü kötü şeyler söyleyen olacak ama insanlara ne yaparsan yap yaranamazsın zaten, iyi yapsan da kötü yapsan da hep yorum alacaksın.. hayatı o insanlar değil sen yaşıyorsun.. zorla maalesef hiçbir şey olmuyor annem istiyor diye 1 sene devam ettirdim ama ne oldu üzülen ben oldum psikolojim bile bozuldu o dönemlerde. Beni değil de kapalılığımı seviyorlar diye düşündüm. Bu kararı verirken çok iyi düşünmen gerekiyor. Etrafımda açılıp da baskıya dayanamayıp ya da aman pek de süper bir şey değilmiş diyerek bir haftaya tekrar kapanan insanlarda biliyorum. Gerçekten ne istediğini iyi düşün. Bölümünde de çok sıkıntı yaşayacaksın elbet bir sürü insan üstüne gelecektir. Bunları göze al, ben açıkcası çevreyi hiç takan insan değilim ama yakınlarım önemidir tabiki. Bir şekilde kabullenecekler yapacak hiçbir şey yok. İyi de olsa kötü de olsa bir sürü şey söyleyen olacak ama sen destek verenlerle ol onları dinle pozitif düşüncelerle ol, olmadık şeyler söyleyenlerin dedikleri bir kulağından girsin diğer kulağından çıksın. Negatif enerji saçan insanlardan uzak dur. Bunda abartacak bir şey yok bir insan nasıl kapanmayı seçiyorsa açıklığı da seçebilir. Etrafımdan çok iyi tepkiler, destekler aldım kötüler kulağıma gelmiyor. Ayrıca açıldın bravo gibi tepkilerden bahsetmiyorum, yargılamayan insanlar nasıl istiyorsan öyle ol ben kapalı ya da açık Beren’i değil seni seviyorum diyenler..
Olmadık laf söyleyen büyüklerde önce evlatlarına baksınlar diyorum 🙂 emin ol en eleştiren insanların evlerinde neler dönüyor neler kopuyor.. evet yaptığım süper bir şey değil bununla övünmüyorum ama gerçekten zorlanıyordum ve beni zamanla isyana sokmaya başlamıştı. Luan kendim gibi ben gibi hissediyorum. Zaten sende çok küçükken kapanmışsın. Eğer sevebiliyorsan sev ve böyle kal ama gerçekten bunu yapmak seni isyan noktasına getiriyorsa bu sadece seni üzer ve her şeyden uzaklaşırsın..
Hayatta her şey sevip istemekle mümkün, senin hayatın, senin kararların, her ne tercih edersen hakkında hayırlısı olsun daima..???
Öncelikle ne istediğini kesinlikle çok iyi bilmelisin. Düşüncelerinde çelişki görüyorum. Eğer gerçekten ilahiyat üzerine bir meslek yapmayı düşünüyorsan kapalı olarak devam etmek durumdasın. Bana kalsa bölümünü değiştir zaten başörtüyle bütünleşememişsin zorlanıyorsun sürekli o tarz çevrede baskıyla ilerleyeceksin, eğer bu bölüme ve o mesleği yapmaya devam edeceksen insanlara dini anlatacaksan açık bir şekilde yaptığında sürekli eleştirilere maruz kalacaksın. Şöyle bir durumda var ilahiyat okuyorsun imamhatipte kuranı kerim dersi verdiğinde her derse girerken başını örtmek durumundasın.. sürekli bir çelişki içinde olacaksın. Ya kapalı olarak bu mesleği yapmayı düşün bölümüne devam et ya da sıfırdan bir bölüme başla ki zaten daha gençsin senin için geç değil o an istediğin gibi açılabilirsin. Ama ilahiyatta gerçekten bütünleşmiyor açık bir insan. Bende açığım evet dinimi biliyorum ama bu görüntümle açıkcası imamhatip gibi bir yerde eğitim vermek istemezdim. Bence kesinlikle bunları göz önünde bulundurman gerekiyor. Keşke bu düşünceleri ilk düşündüğünde ilahiyat tercih etmeseydin belki çoktan gerçekleştirebilirdin bunu. Yoksa imamhatipte türçe öğretmenliği yapmışsın arapça öğretmenliği yapmışsın önemli değil ama sen din üzerine kuran üzerine eğitimler vereceksin bilirsin ki böyle şeylerden bahsederken de konuşurken okurken de başımızı örteriz. Kâbe de tavaf yapan ya da otururken açık bir insan görsek garipseriz oralara yakışmaz çünkü, açık insanlar bile kapatırlar başlarını. Dini ortamlarda olması gerekende budur zaten.
Acele etme ve ailevi durumların düzelmesini bekle, her şey daha kolay ve güzel olacak, bu uzun bir süreç