Merhaba, benim hikayem de burada okuduklarımızdan çok farklı değil. Muhafazakar bir ailede büyüdüm. 14 yaşındayken kendi isteğimle kapandım. 6 yıldır kapalıyım, çok mutluydum. Ama artık kapalı olmak istemiyorum.

Aileme söyledim; babam beni evlatlıktan reddedeceğini, sevmeyeceğini söyledi. Sadece para verirmiş, o da vicdanından dolayıymış. Sevgililerim oldu, bunu biliyor. Geçenlerde erkek arkadaşlarımdan biri geldi, çay içtik bizim balkonda, babam da vardı. Bana dedi ki “Seni sıksaydım keşke, özgürlük nedir göstermeseydim de bilmeseydin. O zaman erkek arkadaşların olmazdı, yoldan çıktın, sen başını açsan alkol de alırsın, erkeklerle de düşüp kalkarsın. Eğer açılırsan üniversiteye gitmene izin vermem”.

Bir sevgilim var şu anda, onun yanında açık duruyorum. Bu gerçekten çok çelişkili, farkındayım. Artık tutarsız olmak istemiyorum. Başörtüden kurtulmak istiyorum. Ne yazık ki ailemden para aldığım için onların dediklerini yapmak zorundayım. Din ve aile baskısı arasında sıkışıp kaldım ben. Yardım edin n’olur, ne yapacağımı bilmez haldeyim. Hala Müslümanım, inanıyorum da kalbimle. Sadece yolun nereye gittiğini bilmiyorum, sonu çok karanlık. Açılmama, istediğim gibi olmama izin vermiyorlar. Ekonomik özgürlüğümü kazanana kadar beklemekten başka çarem yok gibi görünüyor.

Bana en çok koyan şey ise babamın beni bir başörtüden ibaret görmesi. Alkol kullanmam, sevgilimle ilişki yaşamam, erkek arkadaşlarımın olması beni değersiz veya kötü bir insan yapmaz ki… Tutarsız biri olduğum için kendimden nefret etmeye başladım. Kendimle çelişmek zorunda bırakılıyorum. Ben artık saçımın rüzgarda dalgalanmasını istiyorum. Yardım edin, üniversite bitene kadar nasıl bekleyeceğim?

(Görsel: Edmund Dulac)