Burayı aylar önce keşfettim. Keşfettim ve kendime dedim ki “Bu kadar insan başarıyor, ben neden yapamayayım?”. Üniversite sınavından sonra kesinlikle yapacaktım. Konuşacaktım ailemle. Lisenin başında aslında isteyerek kapanmadığımı, onları üzmemek için kendimi üzdüğümü söyleyecektim. Cesaretimi topladım ve annemi odama çağırdım. Açılmak istediğimi söyledim. “Ben salak değilim, anlıyorum zaten açılmak istediğini, eğer bunu yapacaksan beni unut. Ben böyle bir şeye izin vermiyorum. Ancak beni öldürürsen yaparsın” dedi. Şok oldum çünkü benim annem, böyle konuşacak bir kadın değildi. Onu hep adaletli, insanların düşüncelerine saygı duyan biri olarak görmüştüm. Ama dışarıya karşı böyleymiş. Açılmanın namussuzluk -benim bildiğim anlamıyla değil, hani şu Türk milletinin bahsettiği namustan bahsediyor-, ahlâksızlık olduğunu sanıyor. Eğer açılırsam okuyamayacağımı söylüyor, bilgisayar mühendisliği kazandığım halde.
Korkuyorum. Özgürlüğüm için savaşırken her şeyimin elimden gitmesinden korkuyorum, bu yüzden karşısında sadece susuyorum. Konuşmadan sonra açılırım artık diye düşünmüştüm ama hayır. Başarısız oldum. Hâlâ kendi dış görünüşüme kendim karar veremiyorum ve 18 yaşındayım. İçimden kapanmak gelmiyor, ne yapabilirim ki? Allah için kapanmam gerekmiyor muydu? Ama ben annem için kapanıyorum, olacak iş mi? Sırf erkekler saçımı görüp tahrik olacak diye mi bu baskı? Hiç sanmıyorum.
Benim istediğim şeyleri yapmamakta çok ısrarlıdır annem. Umarım bu aptal inadından vazgeçer ve özgürlüğüme kavuşurum. Eğer vazgeçmezse üniversiteye gidemeyeceğim. Buraya “Başardım” yazmak istiyorum. “Saçlarımı rüzgârda savurabildim” yazmak istiyorum. Şimdilik bu kadar…
(Görsel: Per Krohg)
“Allah için kapanmam gerekmiyor muydu?” için 3 yanıt
Seninle hemen konuşmak istiyorum umarım görüp yazarsın bana instagram hesabım Ummu3037 yazının başlığını yazıp bir mesaj atman yeterli
annen üniversite okumana nasıl engel olabilir ki sen yurda yerleşip bir de maddi bir burs bulabilirsen bir yerden bir sıkıntı kalmaz diye düşünüyorum. yanlış mı biliyorum acaba bilgilendirir misiniz ?
Burs ve yurt işi hiç kolay değil. Barınma öğrencilerin ağırlıklı oluğu şehirlerde(Eskişehir, Ankara vs) bir nebze kolay olabilir belki ama kyk yurdu çıkmadığı için üniversiteye gidemeyen insanlar tanıyorum ben. Açık konuşmam gerekirse gerçekler bu kadar güzel değil. Her şey yolunda gittiğini varsaysak bile bunun tatilleri var. Her şekilde o eve geri dönmek zorundayız. Maddi olarak bağımsız olmak da neredeyse imkansız. Yapabileceğimiz tek şey birlik olmak. Elimizden bir şey gelmese de birbirimize destek olmak. Bir şekilde bitecek bugünler. Neler neler bitti, bu da bitecek. İşte asıl soru her şey bittiğinde biz nerede olacağız? Yaşamak istiyorsak mücadele etmek zorundayız. Bir şekilde yapmamız gerekiyor işte. Nasıl olacağını ben de bilmiyorum. Eğere pes edersek bu durumdan asla kurtulamayız. Gelcek için birilerinin elini taşın altına koyması gerekiyor.