Merhabalar.

Buraya atılan her mektubu okumaya çalışıyorum ve sizlerin ne kadar da güçlü insanlar olduğunuzu görüyorum. Ben de bugün yazmaya karar verdim çünkü etrafımda beni objektif bir şekilde dinleyecek bir kişi bile bulamadım. Aslında sizinkilere benzer ama biraz daha farklı bir derdim var.

Ben, liseye geçerken kendi isteğimle kapandım ve şu an 6. yılımdayım. Ancak lise zamanlarımdan beri aklımı kurcalayan şeyler var. Bu sorunları çözmek yerine hep kaçtım ve bahaneler ürettim. Benim Müslümanlık ile ilgili çok fazla şüphem var ve şu an gerçekten bir çıkmazdayım. Kalbimin yarısı inanıyor diğer yarısı inanamıyor. Ne yapmalıyım hiç bilmiyorum. Deist olma fikri ilk başlarda çok uzaktı ama şimdi… Aldığım bu kararı aileme bir şekilde söylerim. Kesinlikle tepkileri korkunç olacaktır ama beni hiç tanımamalarından iyidir. Ancak ilk önce ben bilmeliyim kendimi.

Araştırma yapıyorum, insanların hikayelerini okuyorum ama karar verme kısmı beni buhrana sokuyor. Bazen bir karar vermeden bu hayattan göçüp gitsem diye düşünüyorum. Şu an ne Müslümanım ne de deist. Arada kalmışlığın çaresizliği ile yaşamaya çalışıyorum. Gündelik hayatım devam ediyor ve rol yapmakta da iyiyimdir. Kimse anlamıyor şu an içinde bulunduğum durumu. İşte bu yüzden buraya yazmak istedim. Önceden günah diye yapmaktan sakındığım şeyler artık bana günahmış gibi gelmiyor.

En yakınlarımdan birisi onlara dayatılan tesettüre karşı gelebildi ancak bu benim üzerimde daha da büyük baskı oluşturdu. Aslında bir bakıma sorunumu çözmeye beni yaklaştırsa da ailem bu kadar şeyi kaldıramaz ve eğer bir karar almış olursam bile, bunu saklamak zorunda kalacağım. Buraya kadar okuyup derdime ortak olduğunuz için teşekkür ederim. Umarım bir çıkış yolu bulabiliriz.

(Görsel: Milt Kobayashi)