Öncelikle merhabalar,

Her zorla kapanan genç kız gibi ben de liseye geçerken kapandım. Öncelerinde camiye veya Kuran kurslarına gidiyordum ama henüz tam kapanmadığım için yolda başörtüyü çıkarır sallaya sallaya eve gelirdim. Sonraları, annemin (aşırı dindar bir cemaate bağlı olmasa da), artık kapanmalısın, bize günah yazılıyor, şeklinde ve, sana yakışır, tarzında konuşmalarıyla giyimime karışması, dar pantolona, kısa kola laf yapmasıyla bunalıp çocukluk aklıyla da kabul ettim. Lise zamanlarında pek bir sorun olmuyordu, zaten buna hevesim de yoktu.

Yıllar hızlı hızlı geçti, üniversiteye başlayınca kafama dank etti ve ben artık kapalı olmak istemiyordum. Güzeldim, kendimi beğeniyordum fakat başkaları gibi değil, bir başörtüyle yasamak zorundaydım… Bunu defalarca anneme ve babama ağlayarak, yaptıklarının doğru olmadığını, istemediğimi anlatmaya çalıştım lakin konu her seferinde eğitimimle ilgili büyük tehditler, evden kovmalar ile sonuçlandı. Henüz okumaya devam ediyor olduğum için onların dediklerine boyun eğip böyle devam etmek zorunda hissediyorum lakin ekonomik özgürlüğümü kazandığımda istemediğim bir kılıkla dolaşmayacağım… Ve eminim ki ben başımı açınca onlar da aynı tepkiyi verip evden kovacak, evlatlıktan reddedecek ve “Bizi sil, unut” diyecekler. Lakin bir kere hayata geliyoruz ve istemediğimiz bir şekilde yaşamak kimsenin mecburiyeti olamaz. Unutmayın, insan ailesini seçemiyor…

(Görsel: Karl Hofer)