Merhaba, asla bir çözüm bulamadığım, bulsam da engellenen biri olarak artık içimdekileri dökmek istiyorum.

Baba tarafım her zaman benim için korkunç olmuştur. Onlarla yüz yüze gelmemek için yemek yemezdim, onlarla aynı ortamda bulunmazdım olabildiğince. İlkokuldan beri dedem sürekli anneme soruyordu, bu çocuk ne zaman kapanacak, diye, bana bile değil, anneme. Annem de ona her zaman, altıncı sınıfa geçsin, kapanacak derdi. O zamanlar endişeli değildim çünkü annemin onu geçiştirdiğini düşünüyordum. Ta ki altıncı sınıfa geçtim, okulda fotoğraf çekilecek. Ben, nasıl olsa annem geçiştirmiştir, diye saçlarımı yapıyorum ve arabaya inmek için evin çıkışına gidiyorum. Ama babam beni durduruyor ve annem gelip zorla başörtü takıyor. Ağlamam vesaire umurunda bile değil.

Günler geçti, ben yavaş yavaş alışmaya başladım başörtüye. Zaten Allah’ın emri, er ya da geç takacağım, diye telkin ediyordum kendimi. Ama zaman geçtikçe artık bir şeyleri sorgulamaya başladım. LGS’den sonra liseye başladığımda kendime yeni bir sayfa açmak istiyordum. İmam Hatip Lisesi seçmedim ve ailemle oturup yaz tatilinde bu konuyu konuştum. Açılmak istediğimi onlara söyledim. Bana bağırmasınlar diye dışarıda konuşmayı tercih etmiştim. Etkisi olacak ki benimle doğru düzgün konuşmaya başladılar. Kur’an böyle diyorsa böyle yapmak zorundasın, gibi şeyler söylediler. Ben onlara, açılsam dinden çıkmadığımı anlattım ama anlamadılar. Bir kere daha konuştum, bu sefer sadece annemle birlikte.

Liseye başlamamdan bir gün önce. Annem açılmak istememi İmam Hatip Lisesine gitmememe ve dinlediğim müziklere bağladı. Ve eğer bu konuda kararlı olursam beni başka bir liseye, İmam Hatip Lisesine göndereceklerini söyledi.

O günden itibaren bu konuyu açamadım. Ama başörtü konusu beni gerçekten çok etkiliyor. Psikolojim berbat bir halde, cesaretimi kırdılar. Ben her şeye rağmen açılsam bile okulum değişecek, üzerimdeki psikolojik baskı daha da artacak, belki de fiziksel şiddet göreceğim. Ben kadını bu denli aşağıda gören, sanki erkeklerin eğlenmesi için yaratılmış, adeta bir seks objesi yerine konulan bir din istemiyorum. Çok çaresizim, bütün yaşam enerjim kayboldu. Tek umudum üniversiteye geçince kurtulmak ama ortaokuldayken de bunu demiştim, beni korkutan da bu.

(Görsel: Tamara Lempicka)