Bayrama 2 gün kala elbise alışverişine çıkmıştık. Mağazaya girdiğimde çok güzel kıyafetler gördüm, almak istiyordum ama alamıyordum; “Çok açık” diyorlardı annemler ama halbuki bel altında bir kazaktı mesela yani. Neyse, sonra benim gösterdiğim hiçbir elbiseyi beğenmediler, ben de, “Siz seçin” dedim, sonra bunlar seçmeye başladı. Gösterdikleri elbiseler hiç de bana göre değildi. Yani hep tesettür elbiseleri, kapalı kadınların kullanabileceği türden elbiselerdi. Sonra “Hiçbir şey istemiyorum” dedim, “böyle yapacaksanız”. Mağazadan ayrıldık, eve gidiyoruz, annem yolda bana kızıyor ama ben onu görmezden gelerek eve gittim. Yani aslında bıkmış bir durumdaydım. Yaptığım her şey bunaltıyordu beni, her geçen gün hayattan daha fazla soğuyordum, ailemden gizli evde ne ilaç varsa içiyordum.

Bayrama 1 gün kala kapanmaya karar verdim. Aileme söyledim. Tabii anlayışla karşıladılar yani sonuçta kapanıyorum, onlar için çok büyük bir şey bu. Akşama doğruydu, gittiğimiz dükkana bir daha gittik, annemin seçtiğini aldım. Eve gittim, giydim, denedim. Güzel olmuştu. Ama boğuluyordum. Yani hazır değildim, daha 13 yaşımdaydım. Sonra babamın yanına gittim, babam bana para verdi, binadaki herkes verdi. Ben hayattan soğudukça soğuyordum.

Ben voleybolcuydum, voleybol oynuyordum, bizim okulda öyle bir aktivite vardı. Açıkken çok rahattım, çok güzel oynayabiliyordum ama kapandım, çok zor. Ne bileyim, o kadar açık kız şort giyiyordu, ben ise eşofman falan. Yani onların giydiklerini ben de giymek isterdim.

1 yıl geçti, LGS sınavına girdim, puanım 204 geldi; evet, düşük olabilir ama gerçekten bizim evde ders çalışılamıyor. 7 kardeşiz, annem var, abimin çocukları var ve 3 +1 evde kalıyoruz.

Neyse. Bana bir okul çıkmıştı, gittim okula, çok güzel bir okuldu ama İmam Hatip’ti. Beni bilerek İmam Hatip’e yolladılar. Zaten ben seçememiştim okulumu, ablam seçmişti, ben çalışıyordum tekstilde. Zaman bulamıyordum.

Yani çok uzattım şu an, anlıyorum ama inanın, bunları kimseye söyleyemiyorum. Burada söyleyeyim dedim.

(Görsel: Tina Berning)