Merhaba, ben de kapanma hikayemi anlatmak istiyorum. İsterseniz adımı vermeden paylaşabilirsiniz. Ben 11 yaşında sınıftaki kapalı kızlara özenerek kapandım ama kapalılığın ne olduğunu, ne demek olduğunu bilmeden kapandım ve sanırım bu benim en büyük hatamdı.

Şu aralar annemle babamın da arası bozuk bu yüzden babama nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum. Daha önce söyledim, bana dediği tek şey “Hakkımı helal etmem.” oldu. Annem bir şey demiyor ama babam ve çevrem çok katı. Çevremi pek takmıyorum ama babama nasıl söyleyeceğim? Artık bir çare bulmak istiyorum. Babam bu konuyla ilgili en büyük sorun ve çok katı bir insan. Kardeşim de var ve onun kafasını karıştırmasını istemiyorum. Kardeşim eğer küçükken kapanırsa büyüyünce kapalı olmak istemez ve bu babamın daha da zoruna gider. O yüzden bizi rahat bırakması gerek ama bunu ona nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum.

Psikolojim cidden çok bozuk. Kötü bir şey demek de istemiyorum ama hiçbir şey yapamıyorum. Bu sene LGS senem ve bu durum yüzünden çalışamıyorum. Tek bir sorunum var ama bütün hayatımı etkiliyor.

Şimdilik bu duyguları içimde yaşamayı düşünüyorum. Bu durumun psikolojik olarak bir yara bırakacağından çok eminim ama bunu babama dersem “Sen acındırmaya felan çalışıyorsun.” der ve bu benim daha çok zoruma gider. Bu yüzden bu düşüncelerimi dile getirmeyi biraz daha ertelemem gerektiğini düşünüyorum ama sustukça tepeme çıkıyorlar ve ben bununla baş etmekten yoruldum.

(Görsel: Georg Schrimpf)