Merhaba. Son 1 aydır açılmak istiyorum ve 20 yaşındayım. 7. sınıfın yaz döneminde kapanmıştım. Kendi isteğimle kapandım ama şimdi düşünüyorum da babam beni buna resmen mecbur bırakmış.
Öncelikle İspanyol paça pantolonu hepimiz biliyoruzdur. Kalça tarafı hafif dar yani en azından bacağa tam oturuyor, bacağın üst kısmına göre altı da bol olan bir pantolon. Annem bana bir sarı renkte bir de açık kot renginde 2 tane bu pantolonlardan almıştı. Ama üst tarafı da öyle aklınıza geldiği gibi aşırı dar değil, hatta dar bile değil diye düşünüyorum, her neyse. Benim sadece onlar, bir de S beden giyen benim için 40 beden alınan babamın aldığı pantolon vardı. Zayıf insanlarda pantolonlar çok bol durur ya, öyle duruyordu. İki tane tuniğim, açık olduğum halde bir de popomu örten gömleğim vardı. Her şey popomu örtmek zorundaydı, orası ayrı.
Neyse, olaya geleyim. Annem o pantolonları yıkamış, yıkayınca hafif çeker ya; ben giyince de kalçama tam oldu ve üzerimde o popomu örten gömleğim vardı. Anneannemlerdeydik, akşama babam bizi almaya geldi. Beni öyle görünce bir sürü laf söylemeye başladı, kızdı, bağırdı. Sonra kendi kendime ‘Zaten kapalı gibiyim, bari kafamı da kapatayım da günah olmasın’ dedim. Böylelikle kapandım. Ve biliyor musunuz, cinsiyetimi kaybetmiş gibi hissettim, nedenini bilmiyorum. Artık hiçbir erkek arkadaşım olmayacak (zaten babam yüzünden şu ana kadar normal bir erkek arkadaşım bile olmamıştı), hayatımı rahibe gibi sürdüreceğim diye düşünüyordum. Babamın istediğini yaptım ama babam beni bir kez bile tebrik etmedi, hediye almadı. Onun zoruyla İmam Hatip okudum, zaten kapanmazsam liseyi okuyamayacağımı söylemişti.
Yıllar geçti, şimdi iç mimarlık okuyorum ve 2. sınıftayım ama burslu olduğum için bir yandan babama bağlıyım. İyi haber; babamla annem ayrıldığı için babam benim üzerimde kurduğu baskıyı şu an lise 2’ye giden kardeşim üzerinde kuramıyor. Tabii ben de rahatım ama ona bunu söylersem ve okul paramı ödemezse diye düşünmekten edemiyorum. Notlarım çok iyi, mesela ortalamam 3,50. Eskisi kadar baskısı yok elbette, belki açılabilirim ama bu sefer hem o üzülür hem de okul paramı ödemeyebilir diye cesaret edemiyorum.
(Görsel: Domenico Grenci)
“Cinsiyetimi kaybetmiş gibi hissettim.” için 2 yanıt
Ben de özelde okuyorum ve aynı sorunu düşünmekten geceleri uykularım kacıyor ama şöyle bir umudum var; bence, eğitimimizi önemsemeselerdi bizi özel okula göndermezlerdi? o yüzden cesaret edelim, konuşalım, okula gidemezsin derlerse de kalkıp gidelim öyle ya da böyle yumusayıp öderler? ne dersin
Yukarıdaki yoruma kesinlikle katılmıyorum umarım öyle bir şey yapmamışsındır. Eğitim hayatını asla tehlikeye atma ekonomik özgürlük her şey demek lisede bile seni bununla korkuttuysa üniversitede ne yapar hiç bilmiyorum babanın yanında seni destekleyebilecek biri varsa belki ama diğer türlü ben bu riski almazdım.