Kırk yılın başı bir kez gördüğüm insanlar hangi hakla karışır hayatıma?

11 yaşında bir çocuğun bilinçli kapanmış olma olasılığı var mı? 11 yaşındasın. Çocuksun. Dindar bir sülalen, dindar bir ailen var. Dindar dediysek de sadece başları kapalı. Gıybettir, şudur budur, daha bilmediğim bir sürü ahlaksızlıkları… Başı açık kızlara, akrabalarına laf ederler; kapatamıyorlarsa baskı kurarlar, küçümserler. Kısa kollu giymiş, vah vah… İğrenç bir zihniyetleri var yani. Erkekler daha değerli. Erkek ne derse o olur. Neyse, ben kendi aileme geleyim.

“Başını kapat” denmedi bana. Zaten 11 yaşında bir zahmet denmesin. Bir gün yaz tatilinde annemle beraber bir taç aldık. “Okul açılınca takamayacaksın zaten, alma” dedi. Bu ne demek? ‘Kapatacaksın 11 yaşında’ demek. Okula kapalı gittim ve bir daha da açmadım. Diyorum ya, çocuktum. Hiçbir şeyin farkında değildim. Zaten bizim sülalede bir kızsanız, eninde sonunda başınızı kapatacağınızı bilirsiniz. Çok küçük yaşta kapanan kuzenlerim var, komik duruyorlar. Neyse.

Başımı kapattıktan 3 yıl sonra artık istemediğimi fark ettim ama sürekli erteledim. Bir vazgeçtim, bir ‘Açacağım’ dedim kendime. Böyle aylar yıllar geçti. 6 sene kapalı kalmış oldum. Kendimi sürekli bastırdım ama yok, istemiyorum. Sevmeye çalışıyorum aylarca ama… Anneme bazen şakayla karışık bazen de yarım ciddi bir şekilde bu konuyu açıyordum. Tabii sinirleniyor, kızıyor ve ‘Ne yaparsan yap’ diyordu. Bir keresinde “Eller ne zamana kadar konuşacak? Alışırlar. Seninle mi uğraşacağım?” demişti. Bu beni umutlandırmıştı ama aslında açılırsam kıyameti kopartır. Ben babama söyleyemem, zaten onunla hiç konuşmayız. Dışarı açık çıksam ne tepki verir, bilmiyorum. Kızar mı, bağırır mı, bir şey söylemez mi, aramız çok mu kötü olur… Hiç bilmiyorum. Akrabalar hiç susmaz, herkes çok şaşırır; biliyorum, açıkçası umurumda da değil. Kırk yılın başı bir kez gördüğüm insanlar hangi hakla karışır hayatıma? Herkes önce kendi günahına baksın. Ateist olmak işime gelirdi ama İslam’ı iyi bir şekilde araştırdığımda görüyorum ki bu din doğru ve Kur’an’da başörtüsü var. Olmasın isterdim ama bu gerçeği değiştirmez. Neyse. Okul çevremin ne diyeceğini bilmem ama akrabalarım için olan düşüncelerim onlar için de geçerli. Siz kimsiniz?

Aklıma açılmak geliyor, sonra ‘imkânsız’ diyorum. Şimdi olmasa bile ileride açarım ama boşa mı gitsin bu yıllar… Günahını biliyorum ama yapamıyorum, çok denedim, sevemedim. Dışarı çıkmak bile istemiyorum. Rahat edemiyorum. Sanki içimde başka bir Selen var. İnanır mısınız, sevdiğim insan bile başörtüm yüzünden beni istemiyor, bunu bana hissettiriyor. Ama o çıktı hayatımdan, bir daha görmem ve tabii ki onun için açmak istemiyorum. Bu istek, ondan önce de vardı. Ne yapacağımı bilmiyorum. Bu sene sınava çalışmam gerekiyor, ben bu kafayla nasıl çalışırım? Lütfen bir akıl verin.

(Görsel: Yayoi Kusama)