Şu an ne yaptığımı bilmiyorum. Buraya nasıl geldiğimi de bilmiyorum, sadece yazasım geldi…
Merhaba herkese. Hep zeki, çalışkan bir öğrenci oldum, başarı benim için bir tutku haline dönüşmüştü. Liseyi başka bir şehirde okuyup Türkiye’nin önde gelen üniversitelerinden birini kazandım. Ben bir dilciyim. Ailemden uzak geçen zorlu lise yılları sonrası nihayet o büyükşehirde ailemin yanındaydım. Güzel bir okulda sınıf birinciliğine oynuyordum.
Eşcinsel bir erkek bireyim. Üniversite hayatımda benden 18 yaş büyük bir insanla ilişkiye başladım. 7/24 telefonda olduğumuz, tuvalette, işte, okulda, uykuda dahi telefonlarımızın açık olduğu bir ilişkiye başladık. Şu an 5. yılımız. Sizlere bu yazıyı yazarken dahi telefonlarımız açık ve onun horlamasını dinliyorum. Okulumu bırakmak zorunda kaldım. Hayatımda olan kişiyle beraber başarmak için çok farklı sektörlerde deneyimler elde ettik. Mükemmel bir ilişkiydi.
Benim eşcinsel olduğumu öğrenen ailem maddi tüm desteğini kesip ‘el ne der’ kisvesi altında beni evlerinde zorunlu misafir etmekteler.
1 yılı beraber yaşadığımız bir ilişkinin bu 1 yılında ikimizin de kirayı, faturaları ödeyecek tek bir kuruşu yoktu. Her günü arkadaşlarımıza, akrabalarımıza yazarak para istemekle geçirdik, tutunamadık ve ikimiz de ailelerimize geri döndük. Yerden izmarit topladığım günleri, ramazan ayında alt komşudan ekmek almaya gittiğim o günleri hiç unutmayacağım. Dini tam da bu zaman sorgulamaya başladım. Defalarca olduğu gibi açlığımın ve sigarasızlığımın 3. gününde yalvardım. Açtım ve bana yardım etmeyen, sanki beni görmeyen bir tanrı vardı. Sonra gözüm televizyondaki habere ilişti bir an. 3,5 yaşında bir kız çocuğu tecavüze uğrayıp öldürüldü. Sahi ona yardım etmeyen tanrı benim sigarasızlığımı ve açlığımı veya canımın istediği bir yemeği umursar mıydı?
Sevgilim dediğim insan ‘tek taraflı açık ilişki’ yaşama fikrini bana yıllar içerisinde benimsetmiş ve ilişkimizin son 3 yılını bu şekilde yaşamıştır. Başkalarıyla görüşmüş, buluşmuş, birlikte olmuş ve bunları bana kabullendirmiştir.
Şu an kendisinin bir işi var, çalışıyor. Kendisini idare edecek bir maddi geliri var. Her 3 günde bir bana kendimi idare edecek kadar para gönderiyor. Cüzi bir miktar; birkaç çikolata iki, üç paket sigara alabilecek kadar.
Beni ancak kadınlar anlar biliyorum. Psikolojik şiddetin, her gün hiç durmadık yere saatlerce küfürler yemenin, hakarete uğramanın, bağırılmanın, türlü eziyetlerin ve daha nicelerinin ne demek olduğunu ancak kadınlar anlar. Şu an bu odada geçirdiğim, dışarı çıkıp gezmemin bile yasak olduğu uzaktan bir ilişkideyim. 5 senedir ailemin evinde bir odada, sevgilimin yönetimi altında yaşıyorum. Hiç arkadaşım yok, hiçbir şey yapma hakkım yok.
Eminim ‘Ayrıl ondan’ diyeceksiniz… Beni öyle bir konuma getirmiş ki ayrılırsam sigarasız, parasız ve muhtaç kalacağımı bildiği için bana her türlü eziyeti, psikolojik şiddeti yapabiliyor. Aynı evde yaşamadığımız için tek yaptığı beni parasız bırakmakla tehdit etmek, küfretmek, psikolojik şiddet uygulamak. Evet, şu an cebimde 20-30 lira ile bir sonraki para göndermesini onun türlü eziyetlerine katlanarak bekliyorum. Kenarda en ufak bir birikimim olsaydı şayet onun ağzından çıkan ilk küfürde çoktan gitmiştim. Ama şu an ona muhtaç olduğumu biliyor. Ayrıldığım takdirde çıkış yolumun olmadığını biliyor.
Bu mesajım okunacak mı? Emin bile değilim. Geçenlerde intihar etmeyi denedim. Bileklerimi kestim, işe yaramadı. Bir sonraki intihar denememde başarılı olacağımdan eminim ama yaşamak istiyorum. Bu hayatı başarmak istiyorum.
Şu an ıssız bir dağ başında kulübeye incecik bir iple bağlı bir köpeğim. Bana her gün psikolojik şiddet uygulayan gaddar sahibim, her gün bana azar azar fazla uzağa gidemeyecek kadar yemek verip beni burada tutuyor. Biliyorum, ipi koparıp kolaylıkla kaçabilirim ama bir sonraki yemeği bulana kadar bu dağ başında ölür giderim. Buradan ayrılırsam yolda açlıktan ölürüm. Burada kalırsam her gün psikolojik şiddet görürüm… Ama olsun, sigaramı içebiliyorum, harçlığım olabiliyor.
Çıkış yolumu bilmiyorum. İş bul vesaire yazacak arkadaşlar hiç zahmet etmesinler. O işi bulup ilk maaşı alana kadar yaşayacak imkânım yok. O yüzden dişimi sıkarak hayata tutunmaya çalışıyorum. Bilmiyorum okur musunuz ama gidebilsem psikoloğa gitmek isterdim. Ama şimdi buraya yazıyorum. Başka bir alternatifim yok. Esenlikle kalın…
(Görsel: Guim Tió Zarraluki)
“5 senedir ailemin evinde bir odada, sevgilimin yönetimi altında yaşıyorum.” için 11 yanıt
Keske okulunu birakmamis olsaydin. Tekrar giremezmisin okuluna? Kendinin eşsiz ve biricik oldugunu unutma. Mutlaka bu bogucu durumdan kurtaracasin kendini. Gucunu topla ve onundeki gelecege bak. Acliktan olmezsin ama umutsuzluktan insan kendini kaybedebilir. Guclu olmaya calis.
Keşke sana kocaman sarılıp her şey geçti diyebilsem.
Rica ediyorum yaz.
[email protected]
merhaba. gerekli farkındalığa erişmiş olman, sana ne yaptıklarını biliyor oluşun bile bir adım bu yolda. ama gerçekten asla ona muhtaç değilsin, sana gereken desteği sağlayabilir, o baskı altından kurtarabiliriz. twitter’da @nunucumdiren hande kader burs fonu ile translara yardım ediyor yazarsan yardımcı olabilir, daha kolay bir şekilde sana destek olabiliriz. buradayız, unutma lütfen. yanındayız.
Şu an gözlerimden yaşlar süzülüyor. Keşke, keşke yardım edebilecek gücüm olsaydı. Umarım kısa zamanda yüzündeki çaresiz ifade gülümsemeye döner.
Anladığım kadarıyla su an ailenin evindesin, yemek sıkıntısını evde olman sebebiyle çözsek? Yani öyle böyle karnın doysa ve başını sokabildiğin bir yer de varsa iş bulma imkanın daha olası olmaz mı? Senin iyiliğini istiyorum ve seni bu kadar yıpratan ilişkiden kurtulabilmen için çözüm arıyorum sadece, lütfen yanlış anlama. Umutsuzluk her tarafını sarmış görebiliyorum. Sebepler, olaylar, kişiler değişse de hepimiz bu umutsuzluğa kapılıyoruz o yüzden birbirimize destek olmaktan baska çaremiz yok. Tek çaren o adam değil, çare yok gibi görünse de hep beraber buluruz emin ol. Sen üzülme ve umutsuzluğa kapılma sadece, tanımadığın bir sürü arkadaşın var burada. Çok zekisin, çok çalışkansın, çok olgunsun, çok duyarlısın.. Senin gibi donanımlı birini bunlar yıldırmayacak ve çok güzel bi sil baştan yapıp yeni hayatını istediğin gibi kuracaksın, başarabilirsin. <333
merhaba. lütfen bana ulaş, sana biraz da olsa yardım etmek istiyorum elimden ne gelirse. [email protected]
Napıyorsun, kendine gel. Ailen seni reddetsin sevgilin dediğin kişi sevgilin değil bu yasal mı o bile meçhul. Üniyi neden bıraktın? Tekrar girmek için elinden geleni yap ya da bir iş görüşmesine vs git. Ekonomik özgürlüğünü al. Ne yaparsan yap ama bunu yap. 3 kuruş para senden daha önemli değil. Eğer hayatını bu kadar ucuza satma fikindeysen bilmeni isterim hiçbir hayat bu kadar ucuz bu kadar gözden çıkarılabilecek bir hayat değil. Ailen konusunda eşcinsel olmanı bilmelerine rağmen seni evden atmamışlar. Bence bu oldukça büyük bir şey. Ailen şiddet göstermiyor diye anladım. Umarım öyledir. Kesinlikle bir uzamandan yardım al. Yıllardır ezilmiş taciz tecavüz hakaret aşağılanmaya maruz kalmışsın ve devam ediyor. Yaşadığın koşullardan nefret ettiğin ortada bunları düzeltmek için bir işe girmek seni oldukça rahatlatır. Bu kadar başarılı biri olmana rağmen okulu bırakman çok üzdü beni o noktaya gelmek basit bir iş değil hayatında zorla kazandığın emek verdiğin şeylerden bu kadar çabuk vazgeçme. Üniye tekrar baslaman ve bir iş bulman taraftarıyım. Umarım seni daha çok üzmemişimdir.
Lütfen toparlan, sandığından daha güçlü olduğunu hissediyorun yapabilirsin keşke şuan kocaman sarılabilsek inan bir şekilde atlatıcaksın lütfen kendine sahip çık eğer konuşmak istersen buradayım [email protected] biliyorum söylemesi kolay ama okuluna geri dön dil harika bir alan daha gençsin yılların heba olmasın ayrıca kime/neye intihar ediyorsun! silkelen kendine gel ölmek kolay ama asıl marifet hayatta kalmak umarım toparlanır ve musmutlu olursun ben her zaman buradayım
Çok uzun zaman geçti bu yazıyı okuyalı. Şu an nasılsın, ne yapıyorsun, bir şeyler değişti mi bilmiyorum. Umarım iyisindir.
Herşey yolunda, burada birisi sayesinde kendimi bir aylık idare edebildim. O sürede iş buldum. Şuan bir işim var. Yeni bir bölüm yazdım. Herşey güzel gidiyor…