Merhaba, ben 17 yaşındayım ve 3 senedir kapalıyım ama kapalı olmayı ben seçmedim, ailem ve mahalledeki insanlar seçti. 11 yaşıma geldikten sonra, annem benim için vücut hatlarımı belli etmeyecek kıyafetler almaya başladı. Bu 1 sene böyle devam etti ancak sonra dar pantolon modasına denk geldim ve ben de giyinmek istedim. Ne kadar ağlarsam ağlayayım almadılar. Ben de dedem ve babaannemi ikna ettim ve onlar bana dar pantolon almaya başladılar. Annem ilk başlarda bir şey söylemedi ama zaman geçtikçe annem de mahalledeki insanlar da laf etmeye başladılar. Dedemle babaannem yine benim isteğimi yerine getirmeye devam ediyorlardı. Bu 3 sene böyle devam etti. Artık mahalledeki insanlar daha fazla laf söylemeye başladı; “Kızı günaha sokuyorsunuz, annesi kapatmaya çalışıyor, siz iyiliğini istemiyorsunuz” gibi şeyler söylüyorlardı. Onlar da artık bana dar pantolon almayı bıraktılar, tek kaldım. Kapanmam yönünde baskılar başladı, annem de babam da kapanmamı istiyordu ama mahalledeki insanlar daha fazla istiyordu. Ben de artık susmaları ve beni rahat bırakmaları için liseye başladığım gün kapanacağımı söyledim.

Lisenin başlamasına 2 hafta kalmıştı ancak ben kapanmak istemiyordum. Aslında biraz da istiyordum çünkü 8. Sınıfta Kur’an-ı Kerim hocası derse kapalı gelmemizi istemişti ve ben bir gün okula öyle gitmiştim, arkadaşlarım çok yakıştığını ve kapanmam gerektiğini söylüyorlardı. Çünkü kapanınca güzel oluyormuşum. Ben de güzel olmak istiyordum. Daha sonra annem, “Kapanma zamanın” dedi ve ben de “Tamam” dedim. Evden dışarı çıkarken babam, “İstemiyorsan kapanma” dedi. Ben de tam kapanmak istemediğimi söyleyecektim ki annem, “Kızın kafasına girme, bırak, ne güzel kapandı” dedi. Bir şey diyemedim ve evden öyle çıktım. “Güzel olmuşsun” cümlesini çokça duydum ve bu yüzden mutluydum ama bu mutluluk 2 ay sürdü.

Artık kesin karar verdim; açılacağım. Anneme de babama da söylemedim, zaten söylesem de izin vermezler. 4 ay öncesine kadar annemle konuşmayı düşünüyordum çünkü annemin mahalledeki diğer insanlar gibi olmadığını düşünüyordum. Ancak yanılıyorum, onlardan bir farkı yok. Yakın bir arkadaşının kızı açık, o kişi için annesine “Nasıl açık gezmesine izin veriyorsun, ben asla açık giyinmesine izin vermem” dedi, şok geçirdim. Benim annem de mahalledeki insanlara dönüşmüş. Geçen ay tırnaklarımı kesmiyorum diye parmağımı kırdı, aslında bilerek yapmadı ama sonuç olarak kırıldı. Dün babaannemle konuştum; “Açılsam ne yaparsın?” dedim, “Nasıl yaşamak istiyorsan öyle yaşa ama burada değil, bu insanların içinde çok zorluk çekersin” dedi. Ben de üniversiteyi farklı bir şehirde okumayı ve orada açılmayı planlıyorum, kesin kararım bu.

(Görsel: Tatyana Yablonskaya)