Merhaba, sayfanızı yeni keşfettim. Keşke daha önce keşfetseydim. Görür müsünüz, bilmiyorum ama görseniz de görmeseniz de ben içimi dökmek istiyorum.

Ben 6. sınıfta kendi isteğimle kapandım ve o zaman ne kadar erken karar verdiğimin farkında olacak yaşta değildim. Bunu daha yeni yeni anlamaya başladım. Şu an 17 yaşındayım ve yaklaşık 6 senedir kapalıyım. Aslında açılmayı 1 seneden fazla bir süredir düşünüyorum. Çekindiğim tek nokta aileme söylemekti, onların verecek oldukları tepkiydi; bunu da 1-2 saat önce öğrendim. Babam, bunun çok günah olduğunu, bu günahın altından kalkamayacağımı, bana asla ‘Açılma’ diye emretmediğini ve beni sadece uyardığını söyledi. Fakat çok şaşırdı çünkü ben kapalı olduğum için ailemin gözde kızıydım. Ablam açık olduğu ve ben kapalı olduğum için ikimizi ‘dünyalık’ ve ‘öbür dünyalık’ diyerek karşılaştırdılar. Oysa ben sadece başımda başörtüsü olduğu için öbür tarafa gideceğimi düşünmüyorum çünkü açıklardan tek farkım başörtüm olması. Bu da beni çok rahatsız ediyordu, aynaya baktığımda ben sanki ben değildim. İleri zamanlarda kendimi düşündüğümde kendimi hep açık olarak hayal ediyorum. Amacım açılıp açık saçık giyinmek değil, sadece başörtüm olmayacak. Dediğim gibi, açıklardan tek farkım başörtüm olması. Neyse, çok uzatmayacağım. Ben bunca sene sonra cesaretimi toplayıp söyledim, inşallah siz de bu cesareti kendinizde bulabilirsiniz.

(Görsel: Deedee Cheriel)