Merhaba, ben Ekim ayında 17 yaşına gireceğim. Yaşadığım kapanma baskısı 6. sınıfta başladı. Yıllarca ara sıra “Artık kapan, arada kalmış gibi giyinme” dediler ama bu baskı şu sıralar o kadar çoğaldı ki… Ben çocukluğumdan beri annemin beni bir noktada kapanmaya, istemediğim biri olmaya zorlayacağını biliyordum. Bu yüzden benim için ne kadar geç olursa o kadar iyiydi. Bu yazıyı yazmamı sağlayan şey de iftara halamlara gidecekken annemin benden zorla başörtüsü takmamı istemesi oldu. Ben istemedim ve kavga ettik. İlk defa bu kadar büyük bir kavga ettik, şiddete dönüştü, bana vurmaya çalıştı. İzin vermedim, çığlık attım, kendimi kaybettim. Onlara “Siz kendinizi Müslüman sanıyorsunuz ama ne kıldığınız namaz ne tuttuğunuz oruç kabul oluyordur, iğrenç insanlarsınız siz” dedim. Babam da oradaydı, bunları duydu. İkisine de hakaretler ettim ama günün sonunda ne oldu, biliyor musunuz? O başörtüsünü köpek gibi taktım, halamlara da öyle gittik. Annemin dediği şey “Bir anda olmasın diye şimdilik oraya buraya giderken takmanı istiyorum. Henüz tamamen kapanmanı söylemiyorum” oldu. Ama ben kapanmayı hiç istemiyorum. Artık bu baskıdan o kadar korkuyorum ki… O kadar bıktım ve yoruldum ki günün sonunda ya kendimi öldüreceğim ya da kafayı hoplatacağım. Çok mutsuzum, o kadar mutsuzum ki gözyaşlarımı silmekten gözaltlarım yara oldu ama bu onların umurlarında bile değil. Onlardan gerçekten nefret ediyorum. Din adı altında yaptıkları baskı o kadar yordu ki… Yardım isteyebileceğim hiç kimse yok; derdimi anlatabileceğim, çözümümü arayabileceğim hiç kimse yok, ne bir dostum ne bir arkadaşım ne ailem, hiç kimsem yok ve çok yalnızım. Bu baskıların, hakaretlerin, şiddetin altında ezilip kayboluyorum. Duyan bile yok. Artık kendimi koruyamıyorum. Lütfen yalnız yürümeme izin vermeyin çünkü çok yalnızım. Korkarım ki artık yürümeye de gücüm kalmadı.
(Görsel: Ferdinand Erfmann)
“Bu baskıların, hakaretlerin, şiddetin altında ezilip kayboluyorum.” için bir yanıt
sakın vazgeçme sana yardım edebilecek birini bul imkani olan yakinlarda yaşıtın olabilir büyük biri olabilir komşun olabilir akrabagin olabilir ama yaninda mutlaka biri olmali en azindan üniversiteye kadar kapanmaman için. Eğer bulamiyorsan destek al. Utanma ya da çekinme. Yaşın 18 yaş alti olduğu için yurtta kalabilirsin. Bu işler nasıl yürüyor bilmiyorum pek. Evet dediğin kadar kolay değil ama bir kere kapanırsan sonrası çok zor oluyor. instagramdan bana yazarsan konusabiliriz @rzgra.fslda