Bu siteye tesadüfen denk geldim. Benim gibi bazı zorluklarla mücadele eden insanların hayatını okumak bana güç verdi ve ben de hayatımı sizlerle paylaşmak istiyorum.

Ben küçüklüğümden beri din ile büyüdüm. Yaklaşık 5 yaşımdan beri sürekli namaz, dua ve Kur’an kursu ile yetiştirildim. Tabii o zamanlar bu daha çok dini bir alt yapı oluşsun diyeydi lakin ergenlikten itibaren işler ciddileşti.

Annem ve babam genel olarak iyi insanlardır ama din konusunda her zaman baskıcı oldular. Namaz kılmadığım zamanlarda işitmediğim laf kalmadı. Bir gün namaz kılmak istemediğimi söyledim ve annem beni dövdü. O gün hayatımın en kötü günlerinden biriydi. Hâlâ kılmayınca kızsalar da bana majör depresyon tanısı konulduktan sonra namaz konusunda eskisi kadar ısrarcı olmadılar,

Maalesef her şey bu kadarla kalmadı. Bir gün bir kızdan hoşlandım. Daha önce kimseye karşı böyle gerçek bir duygu hissetmemiştim. Anneme “Bir kızdan hoşlansaydım ne yapardın?” diye sordum. “Nasıl bunu sorarsın, yoksa öyle mi!” diye bağırmaya başladı. O günden sonra ne zaman bu konu hakkında bir şey konuşulsa susarım.

Şimdi kendi geleceğimi kurabilmek için çabalıyorum. Belki hepimizin mutlu olacağı, hepimizin sevgiyi özgürce hissedebileceği bir gelecek vardır. Ben buna inanıyorum.

“Güzel günler göreceğiz,

Güneşli günler.”

(Görsel: Théophile Robert)