Selam derttaşlarım. Yolunuz buraya düştüyse şüpheleriniz var demektir. Sizi çok iyi anlıyorum. Kiminizden daha az, kiminizden daha çok acı çektim. Ben de dindar bir ailenin küçük çocuğuyum. Hep bu şekilde yetiştirildim. Açıkça baskı yoktu ama görünmez duvarlar, kurallar ve engeller vardı. Biz de kadınlar olarak hep bunlara uyduk. Dini bile erkeklerin istediği şekilde yaşadık. Onlardan hep korktuk. Oturup kalkmamız, kolumuzu nereye koyacağımız onların isteklerine göre şekillenirdi. Bize değer vermeyip küçümsüyorlardı. Ben bunları çok yaşadım, hâlâ yaşıyorum. Çok sorguladım, çok fazla varoluş sancısı çektim ve bu devam ediyor. Küçükken ailen nasılsa öylesin zaten. Ama sorgulayan bir insansan değişim kaçınılmaz oluyor. Ben de çok araştırdım, sorguladım, acı çektim ve yalnız kaldım. Ailem beni asla anlamazdı, anlatmaya da çalışmazdım. Çünkü o kadar farklı ve uzaktık ki. Dışarıdan aile gibi görünüyorduk fakat aile olmayı beceremedik. Sevgisiz bir aile yıkılmaya mahkumdur. Biz de yıkıldık, toparlanamadık; artık çok geç. Herkes kendi yolunu çizmek zorunda. İnançlarım, hayata bakış açım çok değişti. Yaşıma göre çok fazla şey yaşadım, gördüm. Düşündüğüm gibi yaşamak kararını aldım. Açılmak istedim. İstemem ile yapmam arasında neredeyse 1,5 sene geçti. Hep ailemi düşündüm, korktum, bastırıldım, yapılan psikolojik şiddete dayanamam diye çok bekledim, erteledim. Her erteleyişimde psikolojik olarak daha kötüye gitmeye başladım. Aylarca dışarı çıkmadım, uzun ve zor bir dönemden geçtim. Hâlâ zor fakat güçlü olmak zorundayım.

Ben açıldım, 2 gün oldu. Tavsiyem şu ki kendinizi açık hayal ederken ileri tarihlere şartlamayın; sınavdan sonra, şundan bundan sonra diye ertelemeyin. Eğer ailenizden şiddet görmeyeceksiniz ertelemeyin. Bu sizi çok yıpratıyor ve akıl sağlığınıza zarar veriyor. Ben bugün açık çıkacağım, deyin ve başka bir şey düşünmeden giyinip dışarı çıkın. Hayat bir döngüden ibaret. Herkes kendi tecrübelerini yaratır. Ne olursa olsun, kim ne dersin ve ne hakaret ederse etsin güçlü durun, inanın kendinize. İnandığınız sürece dünya karşınızda olsa da vız gelir tırıs gider.

Hiçbir zaman kısa hayatınızı başkasına göre yaşamayın. Hiçbir şeyi başkasına göre yapmayın. Okuyun, araştırın, gezin, öğrenin. Hayatta daha kıymetli bir hazine yok. Bize verilen potansiyelin sınırlarını kullanmadan aklımızı tozlu raflarda paslanmaya bırakarak yaşamak sadece bir kayıp. Garantici olmayın. Risk alın. Hayatta kötü şeyler de var ve inanın ki size çok şey öğretecek, kendinizi dünyaya dışarıdan bakan bir deneyci gibi hayal edin. Ben kimim? Neden varım? İnandığım şeylere neden inanıyorum? Geçip giden şeylerin içinde aklıma takıp hayatımı zehir etmeme değer bir şey var mı? Hayat bir arayış ve asla bitmeyen bir arayış. Kendinizi ararken sizdeki ‘ben’i en iyi kendiniz bileceksiniz. Kendinizi sevin ve asla ezdirmeyin, aydınlığın tarafında olun hep. Biliyorum ki çok zor fakat kendinizi bırakmayın çünkü kimse bıraktığınız yerden sizi çıkarmayacak. Siz vakit kaybettikçe eksileceksiniz. Eksilmeyin, beklemek zorunda olsanız dahi. Spor yapın, okuyun, izleyin. Hayatınızı öğrenmeye adayın, insanların saçmalıklarından uzaklaşın. Size zarar veren her şeyi bırakın ve önemsemeyin. Tek kalsanız bile. Hayatınıza size saygı duyan ve değer veren insanları alın.

Sizi seviyorum. Ailemizden görmediğimiz sevgiyi doğada, hayvanlarda, okumakta, birbirimizde bulabiliriz. Gerekirse yanıp kül olun fakat bu küllerden doğmayı da bilin. Unutmayın, size en iyi siz bakabilirsiniz. Kendinize inanın, hatalar yapsanız bile. Hayatınızı kabullenin ve unutmayın ki herkes kendi yolunu çizer. Tüm engeller sizin zihninizde. Bunları kırın, muhteşem potansiyelinizi kullanın. Vakit dar; depresyonla, yatarak veya ağlayarak hiçbir şey düzelmiyor. Cesaret edin, adım atın, size cesaret verecek şeyler okuyun, izleyin. Güç sizin düşüncelerinizde, güç sende; onlara kim olduğunu, gücünü göster! Come on baby!

(Görsel: Esther Sarto)