Sıcak havalarda arkadaşlarım istedikleri gibi kısa kollu kıyafetler giyerken ben terden ölüyordum.

Merhaba. 15 yaşında bir lise 1. sınıf öğrencisiyim. 12 yaşımda kendi isteğimle fakat çevremden özenerek kapanmıştım. Akrabalarımın ve kuzenlerimin hepsi kapalıydı. Küçükken de ablam bana sık sık başörtü takar ve ne kadar yakıştığından bahsederdi. Tabii 12 yaşında küçük bir çocuğum, nasıl kendi kararımı verebilirdim ki? Her neyse, 7. sınıfa kadar kapalı olmaktan mutluydum ama bir süre sonra artık istemediğimi fark ettim. Sıcak havalarda arkadaşlarım istedikleri gibi kısa kollu kıyafetler giyerken ben terden ölüyordum. Kendimi bildim bileli hep ‘Keşke onlar gibi olsam’ diyordum. Bu zamana kadar zor bela başörtüme alışmaya çalışmıştım fakat zaman geçtikçe daha çok soğudum. Özellikle de bu aralar gerçekten dayanamıyorum. Neredeyse her gece ağlayarak uyuyorum, eskiye göre daha az yemek yiyorum. İstemediğim bir hayatı yaşıyorken ne heves kalıyor ne de iştah…

En azından açılmak istediğimi babama söylemek istiyorum ama denemeye bile korkuyorum. Korkuyorum, dedim ama fikrimce babam öyle korkulacak biri değil. Babam dindar birisidir, annem de öyle. 8 kardeşin en küçüğüyüm. Babamın son beşiğiydim. Bana her zaman sarılır öperdi. Ara sıra yaşanan birkaç tartışmamız dışında bana gerçekten değer veriyordu. Uyarmak dışında beni hiçbir şey için zorladığını hatırlamıyorum. Babamla konuşmayı başarırsam ve açılmama izin verirse başka bir engelim olmadığını düşünüyorum. Belki annem karşı çıkabilir fakat babam arkamda durursa bir şey diyemez diye tahmin ediyorum. Dediğim gibi, 8 kardeşiz; 4 erkek 4 kız kardeşiz. 3 abim ve 2 ablam evli. Ben hiçbir zaman söylenen her şeye boyun eğen bir kız olmadım; hep agresif ve asi bir kızdım. Onlara karşı duvarlar örmüştüm, bu yüzden bana karışmazlar. Benim tek kaygım babam, onun tepkisini asla kestiremiyorum. Çok iyi de olabilir, çok kötü de olabilir. Tüm ihtimalleri düşündüm. Telefonumu elimden alabilir, beni okuldan almakla tehdit edebilir, İmam Hatip’e gönderebilir ve en korktuğum şey ise şiddet… Sadece destek istiyorum. Babama söyleyemezsem çıldıracağım ama cesaret edemiyorum. Lütfen bana yardım edin.

(Görsel: Yoshiro Tachibana)

Comment (1)

  1. sors salutis

    babanın iyi tepki verme ihtimali varsa söyle içinde kalmasın eğer söylemezsen için içini yer bunalırsın bi şansını dene ve kendinden emin bir şekilde söyle ki baban izin verip vermeme konusunda kararsız kalmasın, senin kararlılığını görürse bi şey diyemez

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir