Merhabalar, ben de içimi dökmek istiyorum çünkü artık dayanamıyorum. Muhafazakâr bir ailede büyüdüm. Ortaokulu normal bir okulda okuduktan sonra liseye geçtim ve İmam Hatip’te okudum. O zamanlar bu benim için pek sıkıntı değildi çünkü ne istediğimi bilmiyordum. Ancak üniversiteyi başka bir şehirde okuyunca kendi benliğimi anladım. Açılmak istiyorum ama babam buna asla izin vermez, çok cahiller. Babam, “Aşı olan bu eve giremez” diyor çünkü Türk aşısı olacakmışız…

Aslında ben önemli değilim, 7. sınıfa geçen bir kız kardeşim var. İmam Hatip kız ortaokulunda okuyor ve yatılı kız Kur’an kursunda kalıyor. İçim eriyor bu çocuğa… Sabah 9’dan akşam 10’a kadar Kur’an okuyorlarmış. Ben babama nasıl karşı çıkabilirim? Çok sinirleniyorum, artık bu kadar baskı yapmalarına katlanamıyorum. Ben önemli değilim artık, üniversiteyi bitirdikten sonra bir şekilde kendi özgürlüğümü kazanıp kardeşimi yanıma almak istiyorum. Fakat bu çocuk daha çok küçük ve hafızlığa vereceklermiş. Dayanamıyorum. Bu çocuğun bu yaşta bu kadar sıkı bir din eğitimi almasına katlanamıyorum. Daha yazmak istediğim çok şey var ama uzamasın diye yazmıyorum. Lütfen bana bir çare olun, çözüm üretin.

(Görsel: Didier Lourenco)