Merhaba, ben 17 yaşındayım. 5. sınıftan beri başım kapalı, şu an ise 12. sınıfa geçiyorum. Açılmaya karar verdim. Aslında bu çok uzun zamandır hatta ortaokul zamanlarımdan beri aklımda olan bir şeydi. Sadece konuyu büyütmüyordum. Saçlarımı kısa kesiyordum, kendimi kandırıyordum.
3 gün önce konuyu aileme açtım ve babamdan beklediğim sert tepkiyi annemden aldım. Rızası olmadığını söyledi ve hatta açıkken benimle dışarı bile çıkmayacağını belirtti. Sanırım artık beni utanç kaynağı olarak görüyor. Babam ise açılsam da açılmasam da onun kızı oluşumun değişmediğini ama açılırsam bunun onu çok üzeceğini söyledi. Aklımı çok karıştırdılar. Gönüllerini almaya çalışıyorum, bana sanki düşmanlarıymışım gibi davranıyorlar. Kahroluyorum.
Bugün akşam arkadaşımla dışarı çıktım. İlk defa başım açık olarak dışarıdaydım ve çok garip hissettirdi. Sanki herkes bana bakacakmış gibi hissettim. Rüzgâr ise tarif edilemezdi. 7 yıl sonra ilk kez olduğunu söyleyemem çünkü kapandığım zamanlar çok küçüktüm ve aklım eriyor olsa da şimdiki kadar değildi. Şimdi annem, babama dışarı açık çıktığımı söylemiş. Babam bana “Kalbimi açtın, içine tuz basıp kapattın, teşekkür ederim” dedi. Bana sanki düşmanlarıymışım gibi davrandıkları için kendime zarar veresim geliyor; bana onların evlatları değilmiş gibi hissettirdikleri için, mutluluğumu düşünmedikleri için… Fazlasıyla kırgınım. Ne yapacağımı bilmiyorum, yapayalnızım.
(Görsel: Anthony Cudahy)
“Babamdan beklediğim sert tepkiyi annemden aldım.” için 4 yanıt
duygu sömürüsü yapip semi vazgecirmeye calismislar sakin onlara acıyıp terra kapanma cunku bu sefer uzulen ve istedigi gini yasayamayan sen olacaksin. onlar Lenin duygularini umursamiyo sen de onlari takma birkac gun ağlar susarlar unutma senden degerli hickimse yok önce kendine saygın olsun
yukaridaki yoruma katılıyorum asla istediğin şeyden başkaları için vazgeçme. nasıl giyiniyor olman sadece seni ilgilendirir. onlar senin mutsuzluğuna ve bu kadar kendini yıpratmanı umursamayarak bu davranışlarını devame ettiriyorlarsa sen de onlara kulak asma. bu dünyaya mutlu olmaya geldik. tekrardan doğmayacağız, her zaman kendi mutluluğunu ön plana koy ve kararlılığını hissettir. en sonunda kabullenip eski hallerine dönecekler
Ben de aynısını yaşadım ve benim onları cevreye rezil edeceğimi düşünüyorlar. Ara sira intihar etmek bile aklımdan geçiyor korkuyorum artık
Bazı yaşlarda anne ve babamızı mükemmel bireyler olarak düşünürüz. Sen de tam olarak böyle bir yaştasın. Yaş aldıkça fark ettim ki ,ne annem ne de babam öyle mükemmel insanlar değillerdi. Bazen ebeveynler duygularımızı istismar edebilir. Bunu yaparken belki farkında bile olmayabilirler. Kendilerince iyiliğimiz için böyle yaptıklarını söylerler. Çünkü onlar için önemli olan tamamen çevrenin seni görünce ne diyeceği , yani dolaylı olarak kendilerini düşünüyorlar. Onlara bir örtünün seni değiştirmeyeceğini hala aynı kişi olduğunu göster. Hiçbir şey seni kendine zarar verecek kadar etkilemesin. Senden belki de daha baskıcı ailelere sahip olup bunu yapan bir sürü kadın var. Zamanla ailen de bu duruma alışacaktır. Bu senin hayatın.