Merhabalar. Ben 32 yaşında, 14 senedir evli bir bayanım. 14 sene önce evlendim ve o zamanlar açık giyinen biriydim. Açık dediysem öyle çok abartı değil, bana göre en açık şey bir kısa kolluydu; aman aman açık giymezdim. Zaten kısa kollu bir kıyafet giydiğimde de kayınvalidem içime bir badi giydirirdi. Ben de kızardım. Bana hep kendi istediği gibi kıyafetler alır, onları giymemi isterdi. Ben de madem açık giyinmiyorum, bir kısa kolluyu bana çok görüyorlar diye düşünerek kapanmaya karar verdim. Şimdi artık bana karışmıyor, yeni evlendiğim zamanlarda da böyleydi.
Senelerdir içimde olan o saçlarımı yapma ve açma hevesi içimi yiyor. 3-4 senedir açılmak istiyorum, bir türlü cesaret edemiyorum. Malum, ‘el âlem ne der’ derdi var ya… Bir el âlem var ve ben maalesef onu takıyorum; ne derler, açılmış derler, aman şu açıkmış derler diye cesaret edemiyorum. Elim ayağım titriyor, o derece takıntılıyım. Şimdi yapmazsam bir daha hiç yapamam, diyorum. Eşim hiç karışmaz, bana “El âlem hep konuşur, en fazla 1-2 ay sonra alışıp susarlar” diyor ama ben cesaret edemiyorum. Kapalıyken kendimi iyi hissetmiyorum, içimde hep bir mutsuzluk var. Umarım başarırım, benim için dua edin…
(Görsel: İsmael Nery)
Comment (1)
Merhaba, eşiniz haklı bence. Dediği gibi elalem konuşur durur ama en sonunda bu olay unutulur ağızlarına başka bir şey takılır. Bu hayata başkalarını memnun etmeye gelmedik, nasıl istiyorsanız öyle giyinin, öyle yaşayın. Eşiniz destekliyormuş ne güzel arkanızda duran birisi var demek ki. Kötü yorumlara ve dedikoduya değil sizi destekleyen, seven insanlara odaklanın. Ben de açıldım, akrabalarımla pek aram yoktur, o yüzden yüzüme kimse bir şey diyemedi ama arkamdan ne laflar edilmiştir, hiç de bir yerime takmadım. Önemli olan kendi mutluluğumuz. Biz böyle mutluysak o zaman hiç kimseye laf düşmez. Umarım her şey istediğiniz gibi olur ♡