Parmakla gösterilen o çocuktum.

Merhaba. Öncelikle nasılsınız? Umarım iyisinizdir. Ben de herkes gibi buraya bazı şeyleri anlatmaya geldim.

Öncelikle ben başardıysam herkes başarır, umudunuzu yitirmeyin. Ben daha 10’lu yaşlardayken kendi isteğimle uzun uzun tunikler giyerdim. Kalçamı açıkta bırakan kıyafet giymezdim. Bu benim kafama kodlanan bir şeydi, sanki biz bir bilgisayardık ve bunlar kafamıza önceden kodlanmıştı… Bu durum 3 sene devam etti. Herkes benimle gurur duyuyordu; parmakla gösterilen çocuktum, hani şu el âlemin kızı olan…

Daha sonra ortaokulda -galiba 6. veya 7.sınıftı- insanların giyimi hoşuma gitti, ben de keşke onlar gibi giyinsem diye içimden söylenirdim. Bunları aileme anlatmazdım, onların üzülmesine dayanamazdım. Ailem baskıcı bir aile değildi ama bu demek değildi ki ben özgürüm; elbette baskı vardı.

Ortaokulun son sınıfında ben daha kısa şeyler giymeye başladım. Annem bundan çok hoşnutsuzdu. Ne zaman bir mağazaya girsek uzun tişörtleri gösterir, “Aa, bu sana çok yakışır” derdi. Zamanla bu duruma alıştım. LGS sınavına girdim. Güzel bir puan elde ettim çünkü annem bana “Eğer güzel lise kazanmazsan seni okutmayız, evde açıktan okursun” demişti. O gün çok kırılmıştım ve çok streslenmiştim. Kimseye de anlatamamıştım. Neyse. Lisem çok güzeldi; herkes çok beğenmişti, ben hariç. Puanım hem Fen lisesi hem de Sosyal Bilimler lisesi olan bir proje İmam Hatip’e yetmişti. Keşke daha yüksek alsaymışım, dedim. Ailemin İmam Hatip baskısı yoktu.

Bir anlık hevesle kapandım. Annem bana para verdi ve tunik aldım, herkes bana hediye almıştı. Çok sevinçliydim. Benim okulum 5 senelik bir eğitim veriyor, 1 sene Arapça hazırlık okudum. Hazırlık sınıfında gözüm açıldı. Herkes çok güzeldi, ben ezik gibi hissediyordum. Zamanla açılma isteğim arttı ve anneme söyledim. Annem, eğer bunu yaparsam çok üzüleceğini ama kararın bana ait olduğunu söyledi. Açıldım. Zamanla kısa tişörtler de giymeye başladım. Annem kıyafet konusunda baskıcı biridir ama artık sanırım oluruna bıraktı. Benim üzerimde hâlâ bir baskı var ama ben başardım, umarım siz de başarırsınız. Sizi kocaman öpüyorum.

(Görsel: Valentin Gubarev)