Merhabalar! Ben 1 Temmuz 2019’da yayınlanan “Saçlarımı kısacık kestirdim, erkek tıraşı yaptım; sırf açılmamak için.” adlı mektubun sahibi, Haru. Bu mektubu 4 Ekim 2021’de yazıyorum. Mektubumun üzerinden 2 yıldan fazla geçmiş. O kadar çok şey değişti ki hayatımda… Ben de değiştim, büyüdüm. Şimdi üniversite 3. sınıftayım.

Güzel haberi vereyim, başardım! Üniversiteye kapalı başladım. 1. sınıfın sömestir tatilinde cesaretimi topladım ve annemle konuştum. Şaşırdı… Hem de çok. Çünkü hiç belli etmiyordum. Şanslıydım ki travmatik bir tepkiyle karşılaşmadım. Biraz sorguladı, çokça üzüldü ama yine de “Sen nasıl mutlu olacaksan” dedi. Hatta ilk kez onunla dışarı çıktım…

İlk çıkışım, benim için hayatımın unutulmayacak anlarından biri oldu. Kapalıyken burada yazılan mektupları okurken bir tanesinde şöyle bir sözle karşılaşıp çok etkilenmiştim: “Rüzgârın sesi varmış, unutmuşum. İnsanın kafası üşürmüş meğer. Dışarı çıkmak için hazırlanmak 5 dakika sürebiliyormuş.” diyordu. O an rüzgârı hissetmek öylesine güzel bir histi ki… Çoğu kişinin sürekli maruz kaldığı, çoğu zaman şikâyet ettiği bir şeyi yaşayabilmek için bu kadar fazla beklemiş olmam çok garipti.

Akraba, çevre tepkilerine kendimi tamamıyla hazırlamıştım. Kendi kendime hep ‘Ağzı olan konuşur, kimse için değil kendim için yaşıyorum bu hayatı’ dedim. Şükür ki ne ailemden ne akrabalarımdan devasa tepkiler aldım. Konuşan arkamdan konuştu. Hâlâ ara sıra yüzüme karşı ufaktan laf çarpanlar da yok değil tabii, hepsine gülüp geçiyorum.

Ben kendimle verdiğim savaşı kazandım. O hayalini kurduğum rengarenk makyajları da yapıyorum, şort da giyiyorum. Ben artık kendim olduğumu hissediyorum. Biseksüel olduğumu da kabullendim. Artık arkadaşlarım ve çevrem de biliyor. Renklerimizden neden utanalım ki zaten!

Eski kapalı halim de bendim, şimdi de benim. Her halimi seviyorum çünkü kapalı olduğum zamanı silersem tüm çocukluğumu ve ergenliğimi silmiş olacağım. O halim çok güçlü bir kadındı. Savaştı ve savaşını kazandı.

Benim çevremde açılan kimse yoktu, bir ilk ve ‘skandal’ oldum. Sonrasında ise benden cesaret alıp açılan o kadar çok tanıdığım oldu ki! Eğer benimle konuşmak, dertleşmek isterseniz her zaman kapım açık. Twitter’da @onmywolie hesabından ya da [email protected] mail adresimden bana ulaşabilirsiniz! Hepinize kocaman sarılıyorum ve çok güçlü olduğunuzu, sizinle gurur duyduğumu söylemek istiyorum. Asla yalnız yürümeyeceksiniz!

(Görsel: Eugeniya Dudnikova)