Merhabalar, benim gibi olanlar ve beni dinleyenler. Ben kapandığımda 13 yaşındaydım. Daha doğrusu naylon bir kumaşı nasıl bağlayacağımı bilmeden kaşlarıma kadar çekerken, terden ve kime karşı olduğunu bile bilmediğim nefretten canım yanarken küçücüktüm. Yanında büyüdüğüm insanlar, ki siz onlara aile diyorsunuz, fazlasıyla dindardırlar. Öyle ki onlar için Allah’tan çok el alemin ve akrabaların diyecekleri önceliklidir. Benden 2 yaş büyük olan ablamdan kapanmasını istemeleri üzerine “Sen de kapanacaksın lan” diyerek kafamı duvara çarpan abim (!) vesile oldu kapanmama. Yanlış anlaşılmasın; işin içinde zorlama falan yoktu, öyle ki küçücük aklımla korkudan ertesi gün kapandığımda evin kapanan en küçük kızı olarak gurur kaynağı olmuştum. O zamanlar başörtüsü yasağı daha yeni kalkmıştı ve içimdeki çocuk birden tutsak oluvermişti. Yaşadığımız yer çok küçük bir ilçe, sokaklarda oynarsam derhal abimin kulağına giderdi. Hatta bir ara bende fobi olmuştu, Toros gördüğüm yerde irkiliyor ve oradan kaçma isteği duyuyordum. Neyse, bu bile bir işe yaradı da eve gidemeyen ve sokakta oynayınca da dayak yiyen ben okuldan çıkmaz oldum.
Derken sürpriz; bir başka ilçede Fen lisesi kazandım! Gittim ve ailemden uzakta biraz nefes aldım. Bu, bulunmaz bir fırsattı kendimi geliştirmek için. Ben de okudum, günlerce ve gecelerce kitapların içinde benliğimi buldum. Sonra bir hayal kurmaya cesaret ettim korkarak, açılırsam ne olurdu? Cevabı o zamanlar belliydi; ailem beni öldürürdü. Düşünebiliyor musunuz böyle bir düşünceyi! Gizlice büyüttüm içimdekileri, dışarıya sızdırmadan.
Haftaya üniversiteye başlayacağım, gidince de açılacağım. Ailem umurumda bile değil, onlara haber vermeyeceğim. Beni böyle kapalı bilsinler de hayatımı bitirmesinler. Mutlu olmayı hak ediyorum ve mutlu olacağım. Hiç kimse benden değerli değil, ne annem ne de sülalem. Nankör olmak beni mutlu edecekse arkama son bir kez bakmaya bile tahammülüm yok. Teşekkürler…
(Görsel: Per Krohg)
“Bir hayal kurmaya cesaret ettim korkarak, açılırsam ne olurdu?” için 2 yanıt
Ne kadar garip tesettür yasağının kalkması kimi kadınların özgürlükleri verirken kimi kadınların özgürlüklerin ellerinden aldı…. Keşke insanlar birbirlerine saygı duymayı bilse özel hayatlarına maydanoz olmasa ama nerde bir kadının başındaki örtüyü çıkarmak da yobazlıktır bir kadının başına zorla örtü takmak da yobazlıktır ama sadece başından örtüsü çıkarılan kadınlar bu ülkede konuşuluyor zorla katılanlar değil çok garip ve ironik Bir taraf en azından mağdur olduğunu bağırarak belirtebiliyor ve çoğu kişi onlara hak veriyor ama bir tarafta sessizliğe gömülmek zorunda çünkü ezik gibi görünmekten korkuyor baskı altına bir şeyleri yaptığı için korkak gibi görünmekten korkuyor hangi taraf daha mağdur ya da neden aynı konu kaynağı olan problemde bı tarafın mağduriyeti bu kadar görmezden geliniyor
Gerçekleştreceğiniz daha nice hayalleriniz vardır eminim ve yazınızdan anladığım kadarıyla, onları da gerçekleştirecek güç var sizin güzel ruhunuzda.