Aileme göre, abimin düşünmeden yaptığı şeyleri hayal etmek bile benim için suç.

Merhaba. Buraya daha önce yazmıştım. Anneme açılmak istediğimi söylemiş, babama ise söyleyememiştim. Geçenlerde yine bu olay gündeme geldi. Anneme açılmak istediğimi ve eylülde okula açık gideceğimi söyledim. Kararlıydım; babam da izin vermezse otobüste çıkartırım, sonra ondan özür dilerim diye düşünüyordum.

Annem sert davrandı. “Eğer izin vermezseniz otobüste açılırım, haberiniz olmaz” dedim. “Baban da öyle susacaktı, seni alırız okuldan, oturur kalırsın evde” dedi. Çok şaşırdım, ağlamaya başladım. Ben de bir gece siz uyurken öldürürüm kendimi, dedim. İnanmadı ve kendince nasihatler vermeye devam etti. “Ne yapacaksın açılıp, götünü mü açacaksın” dedi. “Her açık götünü mü açıyor?” dedim. Ben sanki onun kızı değilmişim gibi konuştu benimle.

Babama ilk söylediğimde çok sakin karşıladı ama kabul etmedi. “Sen çok güzelsin kapalıyken” dedi. “Büyüdün artık, açık olamazsın” dedi. İlk konuşmaya göre yumuşak olduğunu düşündüm. 2 gün sonra tekrar istersem kabul eder diye düşündüm. 3 veya 4 gün geçti. Ertesi gün okula gidecektim. 11. sınıftayım ve yatılı yurtta kalıyorum. Yurt, evimize 6 saatlik uzaklıkta. Uyumak üzereydim, babam geldi odamıza. Baba, dedim; açılmak istiyorum ben. Dinlemedi bile beni. “Onu kafandan at. Benim himayem altında olduğun sürece böyle bir şey olamaz. Kim sokuyor senin aklına böyle şeyleri ya. Düzgünce oku, bozuşmayalım. Cahillik bokuna isteme böyle şeyler” ve başka bir sürü şey daha dedi. Tam hatırlamıyorum, o sırada ağlamamak için uğraşıyordum. Sonra gidip anneme kızmış. O gidince uyuyuncaya kadar ağladım. Sanırım hayatımın en kötü gecesiydi.

Keşke erkek olsaydım. Aileme göre, abimin düşünmeden yaptığı şeyleri hayal etmek bile suç benim için. Neden onlar daha önemli? Nefret ediyorum kadın olmaktan.

Şimdi okula başladım. Ailem sanki beni hiç üzmemişler ve aramızda bir şey olmamış gibi davranıyor ve bu da çok kırıcı. Mutsuzum. Çok mutsuzum. Ölmek istiyorum. Sanki benim için bu kadar yaşamak yeter gibi. İstemediğim bir görüntüde ve hayatta nefes almak ne kadar mantıklı? Ben hiçbir zaman açılamayacağım.

(Görsel: Gine Litherland)