Küçüklüğümden beri bir gün kapanacağımı biliyordum çünkü başka türlüsü olamazdı. 5. sınıftayken de bonusa yakın kıvırcık saçlarıma güzel bakamadığım için üzerini kapatmak istedim ve ekim ayında kapandım. Başta her şey çok güzeldi; kimse çirkin tarafımı görmüyordu, aksine tüm akrabalar tarafından örnek gösteriliyordum. İmam Hatip’te okuduğum için arkadaşlarım ve hocalarım beni hep takdir ediyorlardı. Annem ise Kur’an hocası, ondan mutlusu olamazdı zaten…

Sonra ben büyüdüm. Artık aklım ermeye başladı. Neden bir erkek başını örtmek zorunda değilken ben örtmek zorundaydım? Neden? Çünkü kadınlar mücevherdir ve onları saklamamız gerekir, değil mi? Ben artık saklanmaktan çok yoruldum. Siyahın içinde kaybolmaktan çok yoruldum. Özgür olmak istiyorum, rengarenk giyinmek istiyorum.

Ben bu konuları artık az buçuk dile getirmeye çalışıyordum ama annem kuralcı biri ve en başından beri tunik giymeme bile asla izin vermiyordu. Çünkü asıl Müslüman ferace hatta çarşaf giymeliymiş. Acaba hiç düşündü mü; ben bu baskıya daha ne kadar boyun eğeceğim, nereye kadar kendimi bastıracağım?

Geçen sene laf arasında abime cevaben açılmak istediğimi söylemiştim, bunun üzerine annem karşımda öyle bir ağladı ki ben bir daha bu konuyu açmaya tövbe ettim. Şimdi 10. sınıftayım. Okulun forması siyah tunik ve ben her gün okula giderken o kadar çok laf işitiyorum ki sırf formam olan tuniği giydiğim için…

Geçenlerde bir Youtube kanalı sayesinde bu siteyi keşfettim. Yalnız olmadığımı, özgürlüğüne kavuşmak için mücadele edenin bir tek ben olmadığımı bana gösteren bir sürü yazı okudum. Bu yazılar kendime olan inancımı ve cesaretimi arttırdı. Bugün 6 Kasım 2021 ve ben 2022 yılına tenimde ve saçlarımda rüzgârı hissederek girmek istiyorum. Bunu başaracağım günü, buraya başarı hikayemi yazacağım günü sabırsızlıkla bekliyorum.

Not: Ben Allah’ın varlığına iman etmiş biriyim ama dine göre kadınların erkeklerden sakınmak için başlarını kapatması gerekiyor. Erkekler istediğini yaparken bizim başımızdaki örtü yüzünden birçok şeyden kısıtlanıyor ve birçok yerde hor görülüyor oluşumuz canımı sıkıyor. Uzun lafın kısası, ben sadece eşitlik istiyorum.

(Görsel: Osman Hamdi Bey)