Merhaba. Ben tıp fakültesinde okuyan, ortalama olarak başarılı ve hayata atılmayı bekleyen 21 yaşının ortalarında bir kadınım. 16 yaşında ailemin bana uygun gördüğü şekilde başımı örttüm. Zaman içinde bu duruma alıştım, başörtüsünü kişiliğimin bir parçası haline getirdim. İbadetlerimi düzgün bir şekilde yapmasam da Allah inancı olan biriydim. Yine de dindeki birçok şeyi sorguluyor ve cevap arıyordum.

Son 5 aydır saçımı açmayı düşünüyorum. Ne kadar dindar olduğumu sorguladım, tabii neden başımı örttüğümü de… Beni tatmin eden bir cevap bulamadım ve saçımı açmaya karar verdim. Ailemi kırmamak adına 1 ay boyunca onlara bu durumu nasıl açıklayacağımı düşündüm. En sonunda da açıkladım ancak beklediğimden çok daha büyük bir tepki aldım. Babamın “Böyle olacağını bilseydim doğmanı istemezdim” sözlerini bile duydum. Ancak ertesi gün beni ikna etmek için tam tersi bir stratejiyle yaklaştılar ve sanki bu konuşma hiç geçmemiş gibi, böyle bir şeyin olması zaten mevzu bahis bile olamazmış gibi davranarak beni yıldırmaya çalıştılar. Ailem olmadan maddi olarak kendimi bir şekilde döndürürüm ancak saçımı açmam halinde ailemin asla kaldıramayacağım bir tepki vereceğini biliyorum. Bir diğer taraftan da kendime olan saygım için ne olursa olsun saçımı açmam gerekiyor çünkü bu saatten sonra Allah için değil, ailem için kapanmış olacağım. Onların hayallerindeki ben’i yıkmak istemesem de kendi hayallerimden vazgeçmek istemiyorum. 21 yılda tanıyamadığım ailemi birkaç günde tanımamı sağlayan bu olay hayatım boyunca kalbimde bir sızı olarak kalacak. Türkiye’de kadın olmak gerçekten çok zor. Umarım arkamızda özgür bir dünya bırakabiliriz.

(Görsel: Gine Litherland)